چهار كلمه‌اي كه شما را جوانتر يا پيرتر مي‌كند؟
فرض کنید در یک رستوران برای شام پیتزا خورده‌اید و شب در منزل دچار مسمومیت غذایی و تهوع شده و مجبور به مراجعه به بیمارستان شده‌اید. شنیدن کلمه پیتزا برای مدتی شما را به یاد نکات مختلفی می‌اندازد؛ علاوه بر آن رفتار‌های خاصی را نیز بروز می‌دهيد مانند اخم کردن.
تا این جای کار چیز عجیبی رخ نداده و چنین عکس العملی قابل پیش بینی بود. اما دانشمندان به دیدگاه های جدیدتری رسیده اند:
به این آزمایش توجه کنید: گروهی از افراد جوان را در یک سالن جمع می‌کنند و به آنها مجموعه‌هایی از پنج کلمه می‌دهند تا با چهار کلمه از هر مجموعه جمله‌ای بسازند. در این مجموعه‌ها کلمه‌هایی وجود دارد که همه دم از پیری می زنند مانند: عصا، دندان مصنوعی، از کار افتادگی، موی سفید و از این دست. به تعدادی دیگر از دانشجویان در همان محل همان نوع آزمون داده شده بدون اینکه کلمات اشاره ای به سالخوردگی و پیری داشته باشد.پس از تکمیل این آزمون از آنها خواسته میشود که به سالن دیگری در انتهای راهرو بروند. مقایسه این دو گروه نشان می‌داد که گروه اول (که جملاتی حاکی از پیری ساخته اند) به‌طور متوسط کند‌تر حرکت و دیر‌تر به طرف دیگر راهرو رسیده‌اند. نکته جالب اینکه این افراد اصلا متوجه مساله پیری در جملاتی که ساخته‌اند نشده‌اند.
در آزمایش دیگری یک روانشناس آلمانی از گروهی از افراد خواسته است تا در اطراف اتاقی به صورت آهسته قدم بزنند. درحد یک سوم سرعت متعارف قدم زدن معمولشان. پس از آن از آنها خواسته شده که از کلماتی که در آزمون کتبی به آنها داده‌اند استفاده کرده و جملاتی بسازند. این افراد نیز در موارد مکرر جملاتی ساخته‌اند که نشان‌دهنده اشاره به کهولت و پیری دارد.
در تحقیق اول نشان داده شد که ذهنیت بر رفتار تاثیرگذار است و مورد دوم نشان دهنده تجربه رفتاری بر ادراک ذهنی موثر است.
تجویز راهبردی:
هم ذهنیت ما ما بر رفتار ما موثر است و هم رفتار ما بر ذهنیت ما.
وقتی شما وارد یک فضا (خانواده،سازمان،کشور) می شوید و همه اش صحبت از جدال، تنش، نقاط ضعف، دشمنی، دزدی، فساد و ... این ذهنیت منجر به رفتار مبتنی بر جدال، تنش، ضعف، دشمنی و دزدی می شود. جملات مثبت، اشاره به فرصت ها، یادآوری موفقیت ها، ارایه تصاویر واقع گرایانه و مثبت از آینده، وجود فضاها و تجربیات رفتاری مثبت و انرژی بخش می تواند به صورت ناخودآگاه عملکرد اعضای یک جامعه کوچک مانند خانواده یا بزرگ مانند کشور را تحت تاثیر قرار دهد.همه ما می توانیم یک کنشگر باشیم. فقط کافیست که به صورت غیرمستقیم به دیگران جوانی، شادابی، پیشرفت، احترام و نوآوری را تزریق کنیم. من به عنوان یک عضو خانواده، شما به عنوان معلم یا مدیر مدرسه، دیگری به عنوان یک وزیر می تواند بدون اینکه در دام خوش خیالی و توهم بیفتد و فقط با ارایه تصاویر مثبت یا تجربیات مثبت اما واقعی، خانواده،سازمان،شهر،کشور خود را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین شما دو ابزار قدرتمند دارید: استفاده از جملات و کلمات و یا تجربیات و فضاهای مثبت مانند یک بازی شاد.
*دکتر مجتبی لشکربلوکی
(رفرنس بخش اول: دنیای اقتصاد)
موفقیت
