به گزارش «مجموعه مقالات انجمن سلطنتی»، این محققان در مطالعه خود حجمی انفجاری از صداهای ناهنجار و بلند را برای موش‌های صحرایی پخش کردند در حالیکه مشغول پایش فعالیت مغزی آنها بودند و همزمان از گروهی از افراد خواستند که با ضربات خود، ریتم منظمی را بنوازند.
نتایج پایش مغزی موشها نشان داد که فعالیت مغز میانی این جانوران همراه با موسیقی ریتم‌دار به فعالیت درآمد و منعکس‌کننده الگوریتم‌هایی بود که توسط شنوندگان انسانی ایجاد شده بود.
به گفته این محققان، انطباق مغز میانی ممکن است همان اتفاق مهمی باشد که زمینه را برای درک ضربات موسیقی فراهم می‌کند.
پژوهشگران اعتقاد دارند روشی که ما با آن دنیا را درک می‌کنیم، صرفاً یک بازتاب ساده از داده‌های حسی نیست که با چشمها و گوش‌هایمان جمع‌آوری میشود. چنین درکی اغلب شامل تفاسیر جانبی زیادی میشود.
ریتم موسیقی یک مورد است. قسمت شنوایی مغز ما باید بتواند قاعده و نظمی را کشف کند که در یک ضرب موسیقی به عنوان یک پالس یا استرس روی نقطه‌ای مشخص دیده میشود و آن گاه قادر است آن را بشنود. این نظم ممکن است لزوماً در وجوه ساده صدای فیزیکی همچون بلندی صدای نت‌های موسیقی که روی ضرب هستند، منعکس نشود.
دانشمندان فوق اشاره کرده‌اند که آنها در پی درک مکانیسم‌هایی همچون انطباق نورونی هستند که ممکن است باعث ایجاد تأکیدات مغزی روی ضرب موسیقی شوند و نقطه آغازین درک آنها در مغزمیانی است.
منبع: ايسنا
