تفاوت روانشناس و روانپزشک را بشناسیم!
میگنا: دکتر مجتبی دلیر درباره تفاوت روانپزشک و روانشناس با بیان اینکه مردم نمی‌توانند تشخیص دهند که برای رفع مشکلات‌شان باید به روانپزشک مراجعه کنند یا روانشناس گفت: هنگامی که شخص برای حل مشکل خود به یک روانپزشک یا روانشناس مراجعه کند او تشخیص می‌دهد که بیمار را خود درمان کند یا نزد متخصص دیگری بفرستد مثلا اگر روانشناس باشد او تشخیص می‌دهد که فرد را خود درمان کند یا اینکه نزد روانپزشک ارجاع دهد و برعکس.
وی با بیان اینکه روانپزشکی شاخه‌ای از پزشکی بوده و بیشتر بر جنبه‌های جسمانی اختلالات و بیماری‌ها روانی متمرکز است، ادامه داد: روانپزشک بیشتر کار دارودرمانی را انجام می‌دهد این درحالی است که روانشناس نمی‌تواند نسبت به دارودرمانی اقدام کند و در حیطه اختیارات وی نیست به بیان دیگر دارودرمانی یا اقداماتی مانند شوک‌درمانی و مداخلات جسمانی برعهده روانپزشک و مداخلات روانشناختی برعهده روانشناس است.
این روانشناس با تاکید براینکه روانکاوری ازانواع روان درمانی است که هم روانپزشک و هم روانشناس می‌تواند نسبت به آن اقدام کند، اظهارکرد: در جهان روان‌کاو‌هایی وجود دارند که متخصص روانشناسی نیستند به عبارتی روانکاوان غیر متخصصی هستند که خود سال‌ها مورد روانکاوی قرار گرفته‌اند و اکنون براساس پروتکل‌های روانکاوی و به صورت تجربی فعالیت می‌کنند.
وی با بیان اینکه کل مداخلات بالینی ۷ بخش و شامل آموزش، راهنمایی، مشاوره، درمان، مداخله در بحران و توانبخشی است، خاطرنشان کرد: آموزش، راهنمایی و مشاوره تخصص مشاور، درمان و مداخله در بحران کار روانشناس و روانپزشک وتوانبخشی تخصص روانشناس، روانپزشک و مددکار اجتماعی است.
یک بیمار روحی که زندگی وی دچار اختلال و مشکل شده (فرد روان‌رنجور) هرگز به مشاور مراجعه نمی‌کند بلکه به روانشناس مراجعه می‌کند و اگر بیماری انقدر بغرنج شود که فرد اختیاری از خود نداشته باشد (فرد سایکوتیک یا روانپریش) به روانپزشک ارجاع داده میشود به ویژه افرادی که باید در بیمارستان روانی بستری شوند حتما از خدمات روانپزشک استفاده می‌کنند، به مشاور نیز تنها افراد سالمی مراجعه می‌کنند که راهنمایی می‌خواهند مثلا فردی که نیاز به مشاوره ازدواج دارد به مشاور خانواده مراجعه می‌کند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: حدود ۱۰ سال پیش طرحی شبیه پزشک خانواده در حوزه روانشناسی مطرح شد که بر اساس آن هر خانواده یک روانشناس خانواده داشته باشد تا این روانشناس پرونده خانواده را داشته و اگر مشکلی پیش آمد و فرد به او مراجعه کرد روانشناس خانواده فرد را به متخصص مربوطه ارجاع دهد، که این طرح مسکوت گذاشته شد.
وی با بیان اینکه روانپزشکی شاخه‌ای از پزشکی بوده و بیشتر بر جنبه‌های جسمانی اختلالات و بیماری‌ها روانی متمرکز است، ادامه داد: روانپزشک بیشتر کار دارودرمانی را انجام می‌دهد این درحالی است که روانشناس نمی‌تواند نسبت به دارودرمانی اقدام کند و در حیطه اختیارات وی نیست به بیان دیگر دارودرمانی یا اقداماتی مانند شوک‌درمانی و مداخلات جسمانی برعهده روانپزشک و مداخلات روانشناختی برعهده روانشناس است.
این روانشناس با تاکید براینکه روانکاوری ازانواع روان درمانی است که هم روانپزشک و هم روانشناس می‌تواند نسبت به آن اقدام کند، اظهارکرد: در جهان روان‌کاو‌هایی وجود دارند که متخصص روانشناسی نیستند به عبارتی روانکاوان غیر متخصصی هستند که خود سال‌ها مورد روانکاوی قرار گرفته‌اند و اکنون براساس پروتکل‌های روانکاوی و به صورت تجربی فعالیت می‌کنند.
وی با بیان اینکه کل مداخلات بالینی ۷ بخش و شامل آموزش، راهنمایی، مشاوره، درمان، مداخله در بحران و توانبخشی است، خاطرنشان کرد: آموزش، راهنمایی و مشاوره تخصص مشاور، درمان و مداخله در بحران کار روانشناس و روانپزشک وتوانبخشی تخصص روانشناس، روانپزشک و مددکار اجتماعی است.
یک بیمار روحی که زندگی وی دچار اختلال و مشکل شده (فرد روان‌رنجور) هرگز به مشاور مراجعه نمی‌کند بلکه به روانشناس مراجعه می‌کند و اگر بیماری انقدر بغرنج شود که فرد اختیاری از خود نداشته باشد (فرد سایکوتیک یا روانپریش) به روانپزشک ارجاع داده میشود به ویژه افرادی که باید در بیمارستان روانی بستری شوند حتما از خدمات روانپزشک استفاده می‌کنند، به مشاور نیز تنها افراد سالمی مراجعه می‌کنند که راهنمایی می‌خواهند مثلا فردی که نیاز به مشاوره ازدواج دارد به مشاور خانواده مراجعه می‌کند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: حدود ۱۰ سال پیش طرحی شبیه پزشک خانواده در حوزه روانشناسی مطرح شد که بر اساس آن هر خانواده یک روانشناس خانواده داشته باشد تا این روانشناس پرونده خانواده را داشته و اگر مشکلی پیش آمد و فرد به او مراجعه کرد روانشناس خانواده فرد را به متخصص مربوطه ارجاع دهد، که این طرح مسکوت گذاشته شد.
مرجع : طبنا
