هر ایرانی روزانه چند ساعت با اعضای خانواده‌اش حرف می‌زند؟
در طول شبانه روز چند دقیقه با اعضاء خانواده خود صحبت صمیمی داریم؟
یکی از راه های افزایش صممیت در خانواده ها ایجاد فرصت هایی برای گفتگو در فضای مناسب بین اعضاء خانواده است.در تحقیقی که چند سال قبل داشتم میانگین زمان گفتگو در میان خانواده های ایرانی 15 دقیقه بود البته الان فکر می کنم این زمان کمتر هم شده باشد. چون این روز ها ماهواره، تلگرام،اینستاگرام، تانگو، اینترنت و ... جای هم صحبتی حتی با اعضای خانواده ها را هم گرفتند.
نمی دانم آخرین زمانی که با همه اعضاء خانواده با هم صحبت صمیمی داشتید چه زمانی بود؟
راجع به چه موضوعی بود؟چقدر در رابطه با خودتان بود چقدر در رابطه با دیگران؟ کجا با هم صحبت کردید؟ چقدر طول کشید؟ نتیجه چه شد؟... ولی این را می دانم که اگر فرصت های با هم بودن با صحبت های شیرین و دلنشین همراه باشد ما را تشنه محبت دیگران نخواهد کرد. شاید بخواهید بگویید که دلت خوش است؟
باور کنید که داشتن دل خوش به نوع نگاه ما به زندگی بر می گردد. هیچ کسی نیست که مشکلی نداشته باشد و همه امور زندگی اش همیشه بر وفق مرادش باشد. هر کسی مشکلات و گرفتاری های خاص خودش را دارد ولی نوع برخورد ما با مشکلات، تعیین کننده سبک زندگی ماست.
کاهش زمان گفتگو یا فقدان آن در خانواده موجب می شود تا فاصله عاطفی بین آنان افزایش یابد و فقر محبت جایگزین غنای محبت درخانواده ها گردد.فقری که بعد ها با پول، بخشنامه و ... نمی توان آن از بین برد و آثارش در جای جای زندگی مان باقی خواهد ماند.احساس تنهایی، بی توجهی، سوء تفاهم ها و ...
بیاییم فرصت صحبت کردن با هم را از دست ندهیم.
گفتگوی خوب در زندگی و افزایش صمیمیت و صحبت بین اعضاء خانواده «معجزه» می کند. معجزه ای که هیچگاه مزه و طعمش را فراموش نخواهیم کرد.معجزه ای که موجب می شود گرمای صفای خانواده ما را برای رسیدن به خانه و بودن با اعضاء خانواده ترغیب کند.دیگر خانه را خوابگاه ندانیم.
یکی از راه های افزایش صممیت در خانواده ها ایجاد فرصت هایی برای گفتگو در فضای مناسب بین اعضاء خانواده است.در تحقیقی که چند سال قبل داشتم میانگین زمان گفتگو در میان خانواده های ایرانی 15 دقیقه بود البته الان فکر می کنم این زمان کمتر هم شده باشد. چون این روز ها ماهواره، تلگرام،اینستاگرام، تانگو، اینترنت و ... جای هم صحبتی حتی با اعضای خانواده ها را هم گرفتند.
نمی دانم آخرین زمانی که با همه اعضاء خانواده با هم صحبت صمیمی داشتید چه زمانی بود؟
راجع به چه موضوعی بود؟چقدر در رابطه با خودتان بود چقدر در رابطه با دیگران؟ کجا با هم صحبت کردید؟ چقدر طول کشید؟ نتیجه چه شد؟... ولی این را می دانم که اگر فرصت های با هم بودن با صحبت های شیرین و دلنشین همراه باشد ما را تشنه محبت دیگران نخواهد کرد. شاید بخواهید بگویید که دلت خوش است؟
باور کنید که داشتن دل خوش به نوع نگاه ما به زندگی بر می گردد. هیچ کسی نیست که مشکلی نداشته باشد و همه امور زندگی اش همیشه بر وفق مرادش باشد. هر کسی مشکلات و گرفتاری های خاص خودش را دارد ولی نوع برخورد ما با مشکلات، تعیین کننده سبک زندگی ماست.
کاهش زمان گفتگو یا فقدان آن در خانواده موجب می شود تا فاصله عاطفی بین آنان افزایش یابد و فقر محبت جایگزین غنای محبت درخانواده ها گردد.فقری که بعد ها با پول، بخشنامه و ... نمی توان آن از بین برد و آثارش در جای جای زندگی مان باقی خواهد ماند.احساس تنهایی، بی توجهی، سوء تفاهم ها و ...
بیاییم فرصت صحبت کردن با هم را از دست ندهیم.
گفتگوی خوب در زندگی و افزایش صمیمیت و صحبت بین اعضاء خانواده «معجزه» می کند. معجزه ای که هیچگاه مزه و طعمش را فراموش نخواهیم کرد.معجزه ای که موجب می شود گرمای صفای خانواده ما را برای رسیدن به خانه و بودن با اعضاء خانواده ترغیب کند.دیگر خانه را خوابگاه ندانیم.
منبع:شبستان / خبرآنلاین
مرجع : باشگاه خبرنگاران
