علت اصلی بازگشت به اعتیاد، وابستگی رفتاری است
به گزارش میگنا علی سلامت در گفت وگو با ایسنا بیان کرد:اگر روان درمانی و مشاوره ها به خوبی و در یک بازه زمانی مشخص انجام نشود، امکان بازگشت بیماران به اعتیاد بسیار افزایش می یابد. درمان اعتیاد شامل سه مرحله زیستی، روانی و اجتماعی است و اهمیت بخش های روانی و اجتماعی بسیار بیش تر از بخش زیستی و جسمی است.
وی با انتقاد از رویکرد برخی کلینیک ها و تبلیغاتشان، اضافه کرد: متاسفانه برخی از کلینیک ها با تبلیغات پررنگ ولعاب صرفاً به پالوده سازی جسمی بیماران اشاره می کنند و این طور القاء می کنند که انگار با مصرف یک داروی خاص یا دوره دارویی ویژه، کل مسئله اعتیاد حل می شود، درحالی که بخش روانی و اجتماعی نیازمند یک ساختار نظام یافته قوی از مسائل آموزشی و تربیتی است.
سلامت با اشاره به اینکه "تی سی یک ساختار نظام یافته نظارتی بود که روی رفتار بیماران کار می کرد"، تصریح کرد: این روش با تمرکز بر اصلاح رفتاری بیمار، بیش ترین نتیجه را گرفته است، با این وجود، در بهترین حالت که اصلاحات سه گانه نیز صورت گیرد، 25 تا 30 درصد احتمال بهبودی کامل بیمار وجود دارد.
این کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی با اشاره به برخی سمن ها و گروه های فعال در زمینه ترک اعتیاد، بیان کرد: برخی از گروه ها که بر اساس روش صحبت کردن و حمایت های جمعی شکل می گیرد می تواند تأثیر خوبی را به جای بگذارد، هرچند که بعضاً مشاهده شده است که برخی از کسانی که خود دچار اعتیاد هستند و مشکلات خُلقی دارند در امر درمان مداخله گری می کنند و روند درمان را منحرف می سازند.
وی با اشاره به اینکه در کشورهایی مانند ایتالیا و فرانسه بیش تر روش های درمانی بر بُعد روانی و اجتماعی تاکید دارد، اظهار کرد: در این کشورها علاوه بر این مسائل، برای حرفه آموزی و اشتغال زایی و کار برای این افراد نیز بسیار برنامه دارند.
روند درمانی در این کشورها بر اساس روش تی سی، دوساله است و شامل یک سیکل می شود که از درمان های جسمانی شروع می شود و تا کمک به تشکیل خانواده و اشتغال و نظارت های ماهانه ادامه می یابد.
وی افزود: علت اصلی بازگشت درمان شوندگان به مصرف مواد مخدر، وابستگی رفتاری است.
اگر در درمان ها صرفاً با پاک سازی سموم از جسم توجه شود، احتمال اینکه درمان شونده به اعتیاد دوباره برگردد، بسیار بالاست.
سلامت با بیان اینکه در مقوله درمان اعتیاد تدوام مسئله مهمی است، خاطرنشان کرد: در کشورهایی که نام بردم، نظارت و مراقبت به صورت مستمر تا دوسال ادامه دارد.
بعد از دوسال نیز درمان شونده باید به طور مرتب خودش را به مراکزی به نام خانه های بین راهی معرفی کند تا بتواند آمادگی لازم را برای حضور در جامعه کسب کند.
سیکل کاملی در زمینه درمان اعتیاد در این کشورها وجود دارد که منجر به موفقیت های خوبی در این کشورها شده است.
وی با انتقاد از رویکرد برخی کلینیک ها و تبلیغاتشان، اضافه کرد: متاسفانه برخی از کلینیک ها با تبلیغات پررنگ ولعاب صرفاً به پالوده سازی جسمی بیماران اشاره می کنند و این طور القاء می کنند که انگار با مصرف یک داروی خاص یا دوره دارویی ویژه، کل مسئله اعتیاد حل می شود، درحالی که بخش روانی و اجتماعی نیازمند یک ساختار نظام یافته قوی از مسائل آموزشی و تربیتی است.
سلامت با اشاره به اینکه "تی سی یک ساختار نظام یافته نظارتی بود که روی رفتار بیماران کار می کرد"، تصریح کرد: این روش با تمرکز بر اصلاح رفتاری بیمار، بیش ترین نتیجه را گرفته است، با این وجود، در بهترین حالت که اصلاحات سه گانه نیز صورت گیرد، 25 تا 30 درصد احتمال بهبودی کامل بیمار وجود دارد.
این کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی با اشاره به برخی سمن ها و گروه های فعال در زمینه ترک اعتیاد، بیان کرد: برخی از گروه ها که بر اساس روش صحبت کردن و حمایت های جمعی شکل می گیرد می تواند تأثیر خوبی را به جای بگذارد، هرچند که بعضاً مشاهده شده است که برخی از کسانی که خود دچار اعتیاد هستند و مشکلات خُلقی دارند در امر درمان مداخله گری می کنند و روند درمان را منحرف می سازند.
وی با اشاره به اینکه در کشورهایی مانند ایتالیا و فرانسه بیش تر روش های درمانی بر بُعد روانی و اجتماعی تاکید دارد، اظهار کرد: در این کشورها علاوه بر این مسائل، برای حرفه آموزی و اشتغال زایی و کار برای این افراد نیز بسیار برنامه دارند.
روند درمانی در این کشورها بر اساس روش تی سی، دوساله است و شامل یک سیکل می شود که از درمان های جسمانی شروع می شود و تا کمک به تشکیل خانواده و اشتغال و نظارت های ماهانه ادامه می یابد.
وی افزود: علت اصلی بازگشت درمان شوندگان به مصرف مواد مخدر، وابستگی رفتاری است.
اگر در درمان ها صرفاً با پاک سازی سموم از جسم توجه شود، احتمال اینکه درمان شونده به اعتیاد دوباره برگردد، بسیار بالاست.
سلامت با بیان اینکه در مقوله درمان اعتیاد تدوام مسئله مهمی است، خاطرنشان کرد: در کشورهایی که نام بردم، نظارت و مراقبت به صورت مستمر تا دوسال ادامه دارد.
بعد از دوسال نیز درمان شونده باید به طور مرتب خودش را به مراکزی به نام خانه های بین راهی معرفی کند تا بتواند آمادگی لازم را برای حضور در جامعه کسب کند.
سیکل کاملی در زمینه درمان اعتیاد در این کشورها وجود دارد که منجر به موفقیت های خوبی در این کشورها شده است.
