ميگنا: مرضیه محبوبی اشاره به اینکه دعوای فرزندان زیر سه سال یک خانواده عمدتا بر روی تصاحب یک وسیله خاص صورت می‌گیرد، افزود: والدین در چنین شرایطی که کودکان جر و بحث مختصری با یکدیگر دارند، به هیچ وجه دخالت نکنند اما اگر دعوای کودکان موجب آسیب رسیدن به فرزندان شوند، والدین باید به صورت غیرمستقیم وارد شوند.

وی با تأکید بر اینکه والدین باید گفت‌وگو را به فرزندان خود آموزش دهند، تصریح کرد: در دعوای کودکان والدین در کمال آرامش باید ورود کرده و با همدلی از فرزندان خود بخواهند حس و حال خود را بیان کنند چرا که به کودکان آرامش خواهد داد.

محبوبی با بیان اینکه تنبیه کودکان و یا ورود با عصبانیت والدین تأثیر بسیار منفی بر روحیه فرزندان خواهد داشت، اضافه کرد: در صورتی‌که والدین با عصبانیت وارد دعوای کودکان شوند موجب آشفتگی بیشتر و بهم‌ریختگی کودکان خواهد شد.

 در صورتی‌که والدین در مشاجرات میان خود به راحتی مشکل را با گفت‌وگو حل کنند فرزندان نیز این شیوه حل مشکل را آموزش می‌بینند بنابراین بهترین شیوه آموزش گفت‌وگو همان آموزش عملی به فرزندان است.
والدین در دعوای میان کودکان در پی معرفی مقصر نباشند

این روانشناس کودک با تأکید بر اینکه در دعوای میان کودکان والدین نباید به دنبال معرفی مقصر باشند، اظهار کرد: این کار اشتباه موجب ضایع شدن حق یکی از کودکان و زیاده‌خواهی فرزند دیگر خواهد شد.

بهترین شیوه برخورد در دعوای میان فرزندان یک خانواده آموزش آنها به گفت‌وگو است؛ آموزش این شیوه نیز به هیچ وجه با پند و نصیحت صورت نمی‌گیرد مگر اینکه والدین مشکلات خود را به این شیوه حل کنند.

وی درباره تبعیض والدین در دعوای میان کودکان اشاره کرد و گفت: متأسفانه معمولا والدین فرزند بزرگتر را همواره مقصر می‌دانند اما این امر موجب می‌شود یکی از کودکان همواره مظلوم‌نمایی کرده و موجب دلسوزی دیگران شود و دیگری همواره حقوق دیگران را پایمال کرده و فراتر از حقوق خود طلب کند.

این روانشناس کودک در پایان تأکید کرد: تبعیض والدین در میان فرزندان امری بسیار ناپسند است و نتیجه‌ای جز کینه و نفرت میان فرزندان در پی نخواهد داشت.