هر معتاد در محیط کار ۴ ـ ۵ نفر را درگیر اعتیاد می‌کند
میگنا: آزاده اولیایی با تاکید بر لزوم برنامه‌های پیشگیری از اعتیاد در محیط‌های کاری گفت: برنامه‌های پیشگیری از اعتیاد و مواد مخدر در حیطه محیط کار از سال ۱۳۸۲ توسط سازمان بهزیستی در کشور آغاز و اجرایی شد، در ابتدا چند استان به صورت پایلوت انتخاب شدند و بعد از آن برنامه‌ها در قالب برنامه‌های اجتماع محور به کل استان‌ها تعمیم داده شد.
کارشناس ارشد روانشناسی افزود: در برنامه‌های اجتماع‌محور روال کار این بود که در محیط‌های کاری داوطلب، برنامه‌ها را معرفی می‌کردیم و بعد از توجیه مدیر مجموعه، یک تیم با عنوان کمیته "سلامت روان" یا "پیشگیری از اعتیاد" در محیط کار انتخاب می‌شد.
اولیایی بیان داشت: در ابتدا داوطلبین علاقمند، حضور پیدا می کردند و یک نیازسنجی از این کارکنان انجام می شد؛ زیرا وقتی واژه پیشگیری را در محیط کار به کار می بریم یعنی گروه هدف ما کارکنان سالم هستند نه کارکنان مصرف کننده. بنابراین برنامه ها را با این دورنما که چگونه طرحی را پیاده کنیم که کارکنان سالم، سالم بمانند و برای ارتقا سلامت روان آنها برنامه داشته باشیم، پیگیری می‌کردیم و البته در اجرای برنامه های پیشگیرانه قطعا با کارکنان مصرف کننده مواد مخدر هم برخورد می کردیم.
وی گفت: یکی از مشکلاتی که قبلا وجود داشت این بود که هیچ پروتکل یا برنامه‌ای برای مقابله با کارکنان مصرف‌کننده وجود نداشت و تنها در قانون اخراج این کارکنان آمده بود؛ اما ما معتقد بودیم به این افراد با توجه به اینکه در محیط کار هستند و مشغول به کار هستند و عملکرد کاری قابل قبولی هم دارند باید به عنوان بیمار نگاه کنیم و محیط کار موظف است خدمات درمانی را برای این افراد انجام دهد، از آنان حمایت کند و فرصت‌هایی را هم برای درمان آنها ایجاد نماید.
کارشناس ارشد روانشناسی با انتقاد از خط مشی‌های چندگانه و متفاوت در محیط‌های کاری گفت: مثلا ممکن بود در یک محیط کار، کارفرما بگوید من به شخص مصرف کننده اگر بار اولش باشد فرصت می‌دهم، اگر درمان نشد و دوباره به سمت اعتیاد برگشت اخراجش می‌کنم یا در محیط کار دیگری ، کافرمایی بگوید من هزینه درمان و مرخصی را برای بار اول می دهم که بتواند به شغل زندگی اش برگرد... اینها از نمونه برخوردهایی بود کارفرماها با شخص مصرف کننده مواد مخدر داشتند.
اولیایی تاکید کرد: بنابراین قبل از تدوین برنامه‌های پیشگیرانه در محیط کار، هیچ رویکرد واحدی برای آنها نبود، این برنامه ها به عنوان اجتماع محور پیش می رفتند تا اینکه اخیرا رویکرد ما به سمت برنامه های " یاری رسان " که در همه جای دنیا در حال اجراست و در ایران هم خیلی ها به صورت شخصی مثلا برخی از مشاوران در محیط های کاری انجام می دهند، بهزیستی نیز با حمایت ستاد مبارزه با مواد مخدر و وزارت تعاون این برنامه را در عسلویه راه اندازی کرده است .
وی گفت: درنظر داریم امسال تمرکز و هدفمان بیشتر روی برنامه های" یاری رسان کارکنان "یا همان "همیار کارکنان "باشد. رویکرد این برنامه ها و مداخله ها متفاوت است و فقط پیشگیری از اعتیاد نیست. تمام ناهنجاری‌های رفتاری در سلامت روان را در نظر می گیرد مثل استرس‌های شغلی، روابط بین فردی کارکنان و اتفاقاتی را که باعث آسیب و ضرر به محیط کار می شود، بررسی می‌کند و هدف ارتقای سلامت کاری و روانی کارکنان است.
اولیایی افزود: همانطور که می‌دانید عملکرد کارکنان مصرف‌کننده منجر به افت تولید میشود و در این افراد سوانح شغلی که رخ داده بیشتر از ۵۰ درصد یا خودشان مقصر بودند یا مسبب آن حادثه بودند، معمولا نیز این افراد به لحاظ تاخیر و غیبتی که در محیط کار دارند و از مرخصی‌های استعلاجی بیش از سایرین استفاده می کنند موجب افت بهره وری در محیط کار می شوند.
به گزارش روابط عمومی ستاد مبارزه با مواد مخدر ، وی در انتها باتوجه به اثر گذاری سوء اعتیاد به عنوان یک معضل بر خانواده و جامعه ادامه داد: یک فرد معتاد علاوه برخودش اعضای خانواده را هم درگیر می کند همچنین ممکن است در محیط کار مثلا ۴-۵ نفر از افرادی را که با وی کار می کنند ناخودآگاه درگیر اعتیاد شوند؛ بنابراین روش‌ها و برنامه‌های پیشگیرانه باید در اولویت کارفرماها در محیط کار باشد.
کارشناس ارشد روانشناسی افزود: در برنامه‌های اجتماع‌محور روال کار این بود که در محیط‌های کاری داوطلب، برنامه‌ها را معرفی می‌کردیم و بعد از توجیه مدیر مجموعه، یک تیم با عنوان کمیته "سلامت روان" یا "پیشگیری از اعتیاد" در محیط کار انتخاب می‌شد.
اولیایی بیان داشت: در ابتدا داوطلبین علاقمند، حضور پیدا می کردند و یک نیازسنجی از این کارکنان انجام می شد؛ زیرا وقتی واژه پیشگیری را در محیط کار به کار می بریم یعنی گروه هدف ما کارکنان سالم هستند نه کارکنان مصرف کننده. بنابراین برنامه ها را با این دورنما که چگونه طرحی را پیاده کنیم که کارکنان سالم، سالم بمانند و برای ارتقا سلامت روان آنها برنامه داشته باشیم، پیگیری می‌کردیم و البته در اجرای برنامه های پیشگیرانه قطعا با کارکنان مصرف کننده مواد مخدر هم برخورد می کردیم.
وی گفت: یکی از مشکلاتی که قبلا وجود داشت این بود که هیچ پروتکل یا برنامه‌ای برای مقابله با کارکنان مصرف‌کننده وجود نداشت و تنها در قانون اخراج این کارکنان آمده بود؛ اما ما معتقد بودیم به این افراد با توجه به اینکه در محیط کار هستند و مشغول به کار هستند و عملکرد کاری قابل قبولی هم دارند باید به عنوان بیمار نگاه کنیم و محیط کار موظف است خدمات درمانی را برای این افراد انجام دهد، از آنان حمایت کند و فرصت‌هایی را هم برای درمان آنها ایجاد نماید.
کارشناس ارشد روانشناسی با انتقاد از خط مشی‌های چندگانه و متفاوت در محیط‌های کاری گفت: مثلا ممکن بود در یک محیط کار، کارفرما بگوید من به شخص مصرف کننده اگر بار اولش باشد فرصت می‌دهم، اگر درمان نشد و دوباره به سمت اعتیاد برگشت اخراجش می‌کنم یا در محیط کار دیگری ، کافرمایی بگوید من هزینه درمان و مرخصی را برای بار اول می دهم که بتواند به شغل زندگی اش برگرد... اینها از نمونه برخوردهایی بود کارفرماها با شخص مصرف کننده مواد مخدر داشتند.
اولیایی تاکید کرد: بنابراین قبل از تدوین برنامه‌های پیشگیرانه در محیط کار، هیچ رویکرد واحدی برای آنها نبود، این برنامه ها به عنوان اجتماع محور پیش می رفتند تا اینکه اخیرا رویکرد ما به سمت برنامه های " یاری رسان " که در همه جای دنیا در حال اجراست و در ایران هم خیلی ها به صورت شخصی مثلا برخی از مشاوران در محیط های کاری انجام می دهند، بهزیستی نیز با حمایت ستاد مبارزه با مواد مخدر و وزارت تعاون این برنامه را در عسلویه راه اندازی کرده است .
وی گفت: درنظر داریم امسال تمرکز و هدفمان بیشتر روی برنامه های" یاری رسان کارکنان "یا همان "همیار کارکنان "باشد. رویکرد این برنامه ها و مداخله ها متفاوت است و فقط پیشگیری از اعتیاد نیست. تمام ناهنجاری‌های رفتاری در سلامت روان را در نظر می گیرد مثل استرس‌های شغلی، روابط بین فردی کارکنان و اتفاقاتی را که باعث آسیب و ضرر به محیط کار می شود، بررسی می‌کند و هدف ارتقای سلامت کاری و روانی کارکنان است.
اولیایی افزود: همانطور که می‌دانید عملکرد کارکنان مصرف‌کننده منجر به افت تولید میشود و در این افراد سوانح شغلی که رخ داده بیشتر از ۵۰ درصد یا خودشان مقصر بودند یا مسبب آن حادثه بودند، معمولا نیز این افراد به لحاظ تاخیر و غیبتی که در محیط کار دارند و از مرخصی‌های استعلاجی بیش از سایرین استفاده می کنند موجب افت بهره وری در محیط کار می شوند.
به گزارش روابط عمومی ستاد مبارزه با مواد مخدر ، وی در انتها باتوجه به اثر گذاری سوء اعتیاد به عنوان یک معضل بر خانواده و جامعه ادامه داد: یک فرد معتاد علاوه برخودش اعضای خانواده را هم درگیر می کند همچنین ممکن است در محیط کار مثلا ۴-۵ نفر از افرادی را که با وی کار می کنند ناخودآگاه درگیر اعتیاد شوند؛ بنابراین روش‌ها و برنامه‌های پیشگیرانه باید در اولویت کارفرماها در محیط کار باشد.
مرجع : خبرگزاري ايسنا
