نگاهی روان شناسی به موفقیت تیمهای غیر مطرح در جام جهانی 2018
میگنا: راز و رمز شگفتی ساز شدن در زندگی با نگاهی به جام جهانی 2018، شکوفایی به سبک بلژیک و کرواسی!
یکی از این شگفتی ها حذف تیم ملی آلمان، قهرمان دوره گذشته بود که در گروهش چهارم شد و با ستاره هایش خیلی زود به کشورش بازگشت. حذف تیم های مدعی اسپانیا، پرتغال و آرژانتین در مرحله یک هشتم نهایی و برزیل در مرحله یک چهارم نهایی در کنار صعود بلژیک و کرواسی به نیمه نهایی، از نتایجی بود که کمتر طرفداری تا قبل از شروع جام، تصورش را می کرد. در این بین باید به تساوی ارزشمند تیم ملی کشورمان در برابر پرتغال، قهرمان یورو 2016 و پیروزی بر قهرمان بلامنازع آفریقا هم اشاره کرد. یک شگفتی متفاوت دیگر، این بود که این جام به معنای واقعی، هیچ ستاره ای نداشت و برخلاف جام های جهانی گذشته که یک ستاره تیم اش را یک تنه به قهرمانی می رساند، در این دوره اصلا از این ماجرا خبری نبود. بیایید در ادامه نگاهی روان شناختی به این جام داشته باشیم.
غفلت از مزایای کار گروهی ممنوع!
هر روز که از جام جهانی روسیه می گذشت، شاهد حذف نام های پر آوازه ای بودیم که اسم هر یک از آن ها به تنهایی خود کوهی از اعتبار را به دنبال داشت! مسی، رونالدو، مولر، دخیا، پیکه، نیمار و... هیچ یک از آن ها در این جام ماندگار نبودند و درعوض افرادی کم آوازه تر، خوش درخشیدند اما فرمول درخشش آن ها چیزی نبود جز team working یا همان کارگروهی. به طور مثال، همین نیمار که سمبل خودخواهی و سبک سری این روزهای فوتبال است هم نتوانست پر افتخار ترین تیم تاریخ جام جهانی را در جام نگه دارد. تاریخ همیشه نشان داده گروهی که اعضای آن به یکدیگر اعتماد کنند و در فعالیت هایشان همفکر، همراه و همدل باشند، پایدار خواهد ماند در غیر این صورت محکوم به فنا خواهد شد؛ روان شناسی تکاملی نیز بر این موضوع صحه می گذارد.
تلاش با امید، انگیزه و خودباوری
نتایج انتهای بیشتر دیدارهای این جام حتی عادل فردوسی پور که خودش را یک کارشناس تمام عیار می داند، متعجب ساخت. پیروزی تیم های کمتر شناخته شده ای که برای کسب آبرو و اعتبار آمده بودند بر تیم هایی با لشکرهای مجهز، جمع بندی جالب توجهی را رقم می زد. امید و انگیزه با چاشنی تلاش می تواند هر غیر ممکنی را روزی به ممکن تبدیل کند. تلاش تیم های غیر پرچمدار برای بقا و تزریق شادمانی به جوامع شان ستودنی بود و الحق که در این زمینه گل کاشتند. ژاپن و ایران از قاره کهن، اروگوئه از مهد اقیانوس اطلس، بلژیک، سوئد و نهایتا کرواسی از قاره سبز ما را به این باور رساندند که نیروی انگیزه و امید بسیار مهم است. شاید همین انگیزه، امید و خودباوری است که در هر انسانی می تواند چالش را به فرصت تبدیل کند. بهتر است با حفظ انگیزه و به دور از پیش داوری، قدر چالش های پیش رویمان را بدانیم چرا که فرصت های طلایی از دل آن ها می رویند.
شکوفایی نتیجه برنامه ریزی
چندان بیراه نیست اگر شلخته ترین تیم پر ستاره این جام را آرژانتین بدانیم. آرژانتین تیمی بدون برنامه و سرگردان بود که استعدادهای آن از جمله مسی، دیبالا و ایکاردی یکی یکی سوختند. به راستی خوزه سامپوئلی چه برنامه ریزی داشت؟ این نداشتن تجانس و بی برنامگی، آرزوهای شادمانه یک ملت را به راحتی بر باد داد. اما در آن سوی مرزها، عکس های ورزشی مربوط به دوران کودکی بازیکنان فعلی تیم بلژیک منتشر شد که حیرت انگیز بود و نشان می داد که فدراسیون فوتبال بلژیک در سال 2002 روی تعدادی از کودکان به عنوان آینده سازان فوتبال این کشور سرمایه گذاری کرده است و امروز 13 نفر از همان افراد در تیم ملی بلژیک مشغول بازی هستند. برنامه ریزی های منظم و به عبارتی توانایی مدیریت و رهبری پروژه های بلند مدت، منجر به کشف و پرورش استعدادهایی ماندگار و نه مقطعی می شود. ستاره ها و استعدادهایی که علاوه بر پرورش جسمانی، روی پرورش رفتار عقلانی و هیجانی آن ها نیز برنامه ریزی های زیادی شده است که نتیجه اش کسب بهترین عنوان برای فوتبال بلژیک در تاریخ کشورش بود.
فدا نکردن اخلاق برای کسب نتیجه
تیم هایی مثل بلژیک و کرواسی اگرچه تا امروز کمتر شناخته شده بودند اما دیدن بازی هایشان ما را که به تماشایش نشسته ایم، راضی می کند و برایمان دلچسب است. اگرچه دوست داشتیم نام هایی مثل برزیل، آلمان، اسپانیا و آرژانتین در دور آخر مسابقات باشند اما به دل مان که رجوع می کنیم، می بینیم برای کرواسی، بلژیک و تیم هایی این گونه باید به احترام ایستاد و کلاه از سر برداشت. آن ها خیلی زود جای خودشان را در دل همه باز کردند تا جایی که با کمبود پیراهن های تیم ملی کرواسی در فروشگاه های رومانی و اروپا مواجه شدیم. رمز تیم داری موفق آن ها، دوری از سبک بازی کثیف و بسته بازی کردن بود و پشت پرده این موضوع، کادر فنی است که به مسائل روان شناختی و اخلاقی اهمیت زیادی می دهد. شاید دلیل این که این روزها کمتر افسوس حضور نداشتن تیم های سرشناس را در نیمه نهایی و فینال می خوریم، این باشد که مردم به خوبی بی اخلاقی را متوجه می شوند و تاثیر این بی اخلاقی ها بر قضاوت های هوشمندانه آنان باقی می ماند. کافی است رفتار های تمارض گونه نیمار را به یاد بیاورید، تاسف بار است! یا رفتار پشت پرده لوپتگی با تیم اسپانیا به فاصله یک روز تا شروع جام جهانی! بی اخلاقی همیشه خودش را نشان می دهد.
جمع بندی: فوتبال به لطف حمایت همیشگی رسانه ها و جذابیت های خاص آن، نقش پر رنگی در زندگی ملت ها ایفا می کند و صنعتی است که به تنهایی مرزهای اقتصادی جهان را جا به جا می کند. فوتبال و به طور مصداقی همین جام جهانی روسیه به ما درس های زیادی داد از جمله این که روحیه کارگروهی، حفظ انگیزه، برنامه ریزی های پایدار و توجه به مسائل اخلاقی و روان شناختی می تواند هر غیر ممکنی را به ممکن تبدیل کند.
یکی از این شگفتی ها حذف تیم ملی آلمان، قهرمان دوره گذشته بود که در گروهش چهارم شد و با ستاره هایش خیلی زود به کشورش بازگشت. حذف تیم های مدعی اسپانیا، پرتغال و آرژانتین در مرحله یک هشتم نهایی و برزیل در مرحله یک چهارم نهایی در کنار صعود بلژیک و کرواسی به نیمه نهایی، از نتایجی بود که کمتر طرفداری تا قبل از شروع جام، تصورش را می کرد. در این بین باید به تساوی ارزشمند تیم ملی کشورمان در برابر پرتغال، قهرمان یورو 2016 و پیروزی بر قهرمان بلامنازع آفریقا هم اشاره کرد. یک شگفتی متفاوت دیگر، این بود که این جام به معنای واقعی، هیچ ستاره ای نداشت و برخلاف جام های جهانی گذشته که یک ستاره تیم اش را یک تنه به قهرمانی می رساند، در این دوره اصلا از این ماجرا خبری نبود. بیایید در ادامه نگاهی روان شناختی به این جام داشته باشیم.
غفلت از مزایای کار گروهی ممنوع!
هر روز که از جام جهانی روسیه می گذشت، شاهد حذف نام های پر آوازه ای بودیم که اسم هر یک از آن ها به تنهایی خود کوهی از اعتبار را به دنبال داشت! مسی، رونالدو، مولر، دخیا، پیکه، نیمار و... هیچ یک از آن ها در این جام ماندگار نبودند و درعوض افرادی کم آوازه تر، خوش درخشیدند اما فرمول درخشش آن ها چیزی نبود جز team working یا همان کارگروهی. به طور مثال، همین نیمار که سمبل خودخواهی و سبک سری این روزهای فوتبال است هم نتوانست پر افتخار ترین تیم تاریخ جام جهانی را در جام نگه دارد. تاریخ همیشه نشان داده گروهی که اعضای آن به یکدیگر اعتماد کنند و در فعالیت هایشان همفکر، همراه و همدل باشند، پایدار خواهد ماند در غیر این صورت محکوم به فنا خواهد شد؛ روان شناسی تکاملی نیز بر این موضوع صحه می گذارد.
تلاش با امید، انگیزه و خودباوری
نتایج انتهای بیشتر دیدارهای این جام حتی عادل فردوسی پور که خودش را یک کارشناس تمام عیار می داند، متعجب ساخت. پیروزی تیم های کمتر شناخته شده ای که برای کسب آبرو و اعتبار آمده بودند بر تیم هایی با لشکرهای مجهز، جمع بندی جالب توجهی را رقم می زد. امید و انگیزه با چاشنی تلاش می تواند هر غیر ممکنی را روزی به ممکن تبدیل کند. تلاش تیم های غیر پرچمدار برای بقا و تزریق شادمانی به جوامع شان ستودنی بود و الحق که در این زمینه گل کاشتند. ژاپن و ایران از قاره کهن، اروگوئه از مهد اقیانوس اطلس، بلژیک، سوئد و نهایتا کرواسی از قاره سبز ما را به این باور رساندند که نیروی انگیزه و امید بسیار مهم است. شاید همین انگیزه، امید و خودباوری است که در هر انسانی می تواند چالش را به فرصت تبدیل کند. بهتر است با حفظ انگیزه و به دور از پیش داوری، قدر چالش های پیش رویمان را بدانیم چرا که فرصت های طلایی از دل آن ها می رویند.
شکوفایی نتیجه برنامه ریزی
چندان بیراه نیست اگر شلخته ترین تیم پر ستاره این جام را آرژانتین بدانیم. آرژانتین تیمی بدون برنامه و سرگردان بود که استعدادهای آن از جمله مسی، دیبالا و ایکاردی یکی یکی سوختند. به راستی خوزه سامپوئلی چه برنامه ریزی داشت؟ این نداشتن تجانس و بی برنامگی، آرزوهای شادمانه یک ملت را به راحتی بر باد داد. اما در آن سوی مرزها، عکس های ورزشی مربوط به دوران کودکی بازیکنان فعلی تیم بلژیک منتشر شد که حیرت انگیز بود و نشان می داد که فدراسیون فوتبال بلژیک در سال 2002 روی تعدادی از کودکان به عنوان آینده سازان فوتبال این کشور سرمایه گذاری کرده است و امروز 13 نفر از همان افراد در تیم ملی بلژیک مشغول بازی هستند. برنامه ریزی های منظم و به عبارتی توانایی مدیریت و رهبری پروژه های بلند مدت، منجر به کشف و پرورش استعدادهایی ماندگار و نه مقطعی می شود. ستاره ها و استعدادهایی که علاوه بر پرورش جسمانی، روی پرورش رفتار عقلانی و هیجانی آن ها نیز برنامه ریزی های زیادی شده است که نتیجه اش کسب بهترین عنوان برای فوتبال بلژیک در تاریخ کشورش بود.
فدا نکردن اخلاق برای کسب نتیجه
تیم هایی مثل بلژیک و کرواسی اگرچه تا امروز کمتر شناخته شده بودند اما دیدن بازی هایشان ما را که به تماشایش نشسته ایم، راضی می کند و برایمان دلچسب است. اگرچه دوست داشتیم نام هایی مثل برزیل، آلمان، اسپانیا و آرژانتین در دور آخر مسابقات باشند اما به دل مان که رجوع می کنیم، می بینیم برای کرواسی، بلژیک و تیم هایی این گونه باید به احترام ایستاد و کلاه از سر برداشت. آن ها خیلی زود جای خودشان را در دل همه باز کردند تا جایی که با کمبود پیراهن های تیم ملی کرواسی در فروشگاه های رومانی و اروپا مواجه شدیم. رمز تیم داری موفق آن ها، دوری از سبک بازی کثیف و بسته بازی کردن بود و پشت پرده این موضوع، کادر فنی است که به مسائل روان شناختی و اخلاقی اهمیت زیادی می دهد. شاید دلیل این که این روزها کمتر افسوس حضور نداشتن تیم های سرشناس را در نیمه نهایی و فینال می خوریم، این باشد که مردم به خوبی بی اخلاقی را متوجه می شوند و تاثیر این بی اخلاقی ها بر قضاوت های هوشمندانه آنان باقی می ماند. کافی است رفتار های تمارض گونه نیمار را به یاد بیاورید، تاسف بار است! یا رفتار پشت پرده لوپتگی با تیم اسپانیا به فاصله یک روز تا شروع جام جهانی! بی اخلاقی همیشه خودش را نشان می دهد.
جمع بندی: فوتبال به لطف حمایت همیشگی رسانه ها و جذابیت های خاص آن، نقش پر رنگی در زندگی ملت ها ایفا می کند و صنعتی است که به تنهایی مرزهای اقتصادی جهان را جا به جا می کند. فوتبال و به طور مصداقی همین جام جهانی روسیه به ما درس های زیادی داد از جمله این که روحیه کارگروهی، حفظ انگیزه، برنامه ریزی های پایدار و توجه به مسائل اخلاقی و روان شناختی می تواند هر غیر ممکنی را به ممکن تبدیل کند.
مرجع : روزنامه خراسان
