پرسپولیس باخت اما آموزش و پرورش تجربه جدیدی اندوخت

 آن چیزی که محل بحث است تصمیم وزیر آموزش و پرورش مبنی بر اجازه دیدن بازی فوتبال در مدرسه نیست که به صورت مجرد به نظر می رسد این تصمیم رویکرد قابل دفاعی است و در بازی ایران- استرالیا نیز مسبوق به سابقه است؛ اما موضوع اصلی این است که این روزها هر تصمیمی در هر سطحی اتخاذ و ارائه می شود تبدیل به محل بحث درباره امکانات آموزشی در کشور می شود.

واقعا امروز کدام دانش آموزان توانستند به تماشای فوتبال بنشینند؟ فارغ از اینکه مدیران مدارس در سطح کشور تا چه اندازه از این تصمیم و در سطحی «دستور» وزیر آموزش و پرورش استقبال کردند، موضوع این است که آیا عدالت آموزشی در کشور به گونه ای مهیاست که مسئولان یک مدرسه بتوانند یک وسیله صوتی و تصویری ساده برای مشاهده مستقیم فوتبال را برای همه دانش آموزان مهیا کند؟

در جایی که بسیاری از مدارس هزینه سرو سامان دادن به وضعیت فرسودگی مدارس را ندارند که با جان دانش آموزان در ارتباط است، در شرایطی که مدارس سرانه خود را دریافت نمی کنند و برای تهیه کوچکترین مایحتاج روزمره خود وابسته به کمک های مردمی هستند، در روزگاری که برخی مدارس کشور حداقل های امکانات آموزشی را ندارد و از سوی دیگر برخی مدارس غرق در امکانات متنوع هستند و.... آیا این دستور وزیر آموزش و پرورش می تواند خوانشی داشته باشد که به نفع این وزارتخانه تمام شود و به دور از بحث های عدالت آموزشی به آن نگاه کرد؟

آیا در این شرایط اگر دغدغه وزیر آموزش و پرورش توجه به خواسته دانش آموزان برای مشاهده بازی فوتبال بود تعطیلی مدارس به عدالت نزدیک تر نبود؟ اما از سوی دیگر آیا وزیر آموزش و پرورش با سنجیدن تمام جوانب از جمله اینکه بیشتر مخاطب این دستور دانش آموزان پسر هستند و اینکه دوستداران فوتبال در میان جمعیت دانش آموزی به طور دقیق روشن نیست، اصلا امکان پذیر بود در راستای تعطیلی مدارس دستوری صادر کند؟

واقعیت این است که همین یک موضوع ساده به آسانی نشان می دهد که وزیر آموزش و پرورش با چه چالش های جدی در وزارتخانه خود رو به روست. حتی وقتی بخواهد رویکرد مدرسه محوری و یا توجه به روحیه و نیاز روزمره دانش آموزان را جدی بگیرد انبوهی از نقدها به سمتش روانه می شود که خاستگاه این نقدها البته جای درستی است و بی عدالتی در توزیع امکانات ساده آموزشی در کشور را نشانه می رود.

در همه جای دنیا دانش آموزان یک مدرسه اگر درخواستی در این سطح داشته باشند به راحتی می توانند با مسئولان مدرسه در میان بگذارند. آنقدر مدارس در کشورهای توسعه یافته آزادی عملکرد دارند که خارج از دستوری از بالاترین مقام، این امکان را فراهم کنند و قاعدتا برای آنها تهیه چنین امکانی چالش برانگیز نیز نیست.

داشتن امکانات صوتی تصویری در دنیا یکی از راه های آموزش است و مانند کشور ما یکی از وسایل تجملاتی یک سری مدارس به حساب نمی آید.
پرسپولیس باخت اما بازی امروز درس دیگری را به تمام ذی نفعان آموزش و پرورش و کارشناسان و منتقدان داد؛ تا وقتی مدرسه محوری به شکل واقعی در دل و جان آموزش و پرورش رسوخ نکند و همچنین عدالت آموزشی تبدیل به مهمترین خواسته این وزارتخانه نشود، صحبت کردن درباره بسیاری از مفاهیم آموزشی و پرورشی و صحبت درباره تغییر روحیه مدارس باز هم نگاهی از بالا به پایین و موقتی خواهد بود.