ميگنا: علی اعظم رجبیان، استاد دانشگاه و روان شناس بالینی برگزیده بنیاد ملی نخبگان به مناسبت روز روان شناس و مشاور نوشت:

 

«خرسندم که روانشناسم و روان‌درمانی مراجعان و آموزش اصول روان‌درمانی به دانشجویان این رشته یک حرفه نیست، بلکه یک رسالت مدبرانه، مقدس و عاشقانه است؛ رسالتی که همچون نام افسانه‌ای خود یا همان واژه "psyche" یا پسوخه از عشق حکیمانه و خالصانه در پیوند با مراجعان و دانشجویان و البته شکوفاکردن پتانسیل‌های نهفته وجود آدمی سرچشمه می‌گیرد. 

 

با مطالعه در باب اساطیر کهن و افسانه‌های سحرانگیز و افسون‌گرانه خدایان کوه المپ در می‌یابیم که حتی واژه پسوخه ریشه در عشق دارد. پسوخه یک معشوق زمینی بود که حتی خدایان یونان را اسیر جذبه خود کرد و نهایتاً به سر منزل مقصود رساند. 

 

شگرف‌ترین هنر یک درمانگر در پذیرش نامشروط، گوش‌کردن و همدلانه‌بودن است. مراجعی که بداند در عین آنچه هست و نیست همیشه فردی خواهد بود که او را نامشروط دوست داشته باشد و نه آن سرگذشتی که بر او گذشته است. در این راه گاهی باید با چشمانمان سخن گفت و از چشمان پر درد مراجع سخن‌ها شنید. گاهی باید حرف‌ها را دید و ناگفته‌ها را شنید. به‌عنوان یک روانشناس به‌خوبی می‌دانم که ما هم با همه آنچه از دانش اندوخته‌ایم محدودیم و به همه نمی‌توانیم کمک کنیم، اما به هر فردی که کمک می‌کنیم می‌تواند به کسی کمک کند و آن فرد به فردی دیگر. 

 

شاید برای هر مراجعی که می‌بینیم تنها فردی باشیم که هم محرم دردهای او می‌شویم و هم هنرمندانه به حرف‌هایش گوش می‌دهیم. او را به طرف چالش‌های سخت اما خوب پیش رو هدایت می‌کنیم و از بازگشت به حالت ایمنی اما آسیب‌زا منع می‌کنیم. این رسالت مقدس است و فرایند خوب آن هدایت در یک مسیر است و نه رساندن به یک مقصد. رسالتی که در این مسیر پر تلاطم زندگی هنگامی که با خرسندی و لبخند حاصل از رضایت انسان‌هایی که به معنای زندگی آن‌ها کمک کرده ایم، همراه شود. هر روز خدایی‌تر، زیباتر و زیباتر می‌شود».