با کودکان «بیش فعال» در مدرسه چگونه رفتار کنیم؟
به گزارش میگنا، به نقل از فارس، مهشید رابطیان، فوق تخصص روانپزشکی کودک درباره روش‌های کنترل کودکان دارای نقص توجه یا بیش‌فعال در مدرسه توضیح داد: عموم کودکان در چند هفته نخستین آغاز مدارس از هیجان یا اضطراب برخوردارند و ممکن است قوانین و چارچوب‌های مدرسه را رعایت نکنند.
وی افزود: والدیدن باید قبل از شروع مدرسه آموزش‌های لازم را برای کودک توضیح دهند و همچنین مربیان و معلمان با صبر و حوصله با این کودکان برخورد کنند. این روانپزشک ادامه داد: برخورد نامناسب، تند یا منفی و دادن تذکرهای شدید به کودک منجر به افزایش استرس کودکان می‌شود و ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه از کودک سر بزند.
رابطیان با بیان اینکه 10 درصد کودکان سنین ابتدایی به اختلال بیش‌فعالی مبتلا هستند، اظهار داشت: اعلائم این مشکل با ورود کودک به مدرسه بیشتر نمایان می‌شود به طوری که ممکن است کودک قوانین مدرسه را رعایت نکند که در این شرایط باید مربی رفتار کودک را تحت نظر قرار دهد و اگر علائم بیش‌فعالی را مشاهده کرد کودک را به مراکز مشاوره ارجاع دهد.
وی تصریح کرد:اختلالات بیش‌فعالی اکثراً زمینه ژنتیکی دارند اما یکسری عوامل عمومی مانند دیابت، وزن کم جنین و عوارض بارداری ممکن است در بروز این اختلال تأثیرگذار باشد.
این روانپزشک کودکان با بیان اینکه علائم بیش‌فعالی معمولاً از سنین کمتر از 12 سال خود را نشان می‌دهد، گفت: عموم این علائم از دو سالگی نمایان می‌شود و والدین می‌توانند درمان را از همان دوران آغاز کنند.
رابطیان افزود: باید توجه داشته باشید که اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی با یکدیگر تفاوت دارد به طوری که کودکی که شیطنت بسیار زیادی دارد به اختلال بیش‌فعالی مبتلا بوده و کودکی که در زمان انجام تکالیف خود دقت و توجه کافی را از خود نشان نمی‌دهد دارای اختلال نقص توجه است.
این روانپزشک کودکان گفت: والدین باید آموزش‌های لازم را در این زمینه ببینند، همچنین مراکز ما معمولاً برای مربیان چندین جلسه آموزشی برگزار می‌کند. همچنین بهتر است کودکان بیش‌فعال در ردیف اول کلاس بنشینند و از نشستن در مکان‌هایی که ممکن است حواس آنها را پرت کرده خودداری کنند. همچنین تکالیف این دانش‌آموزان باید بسیار آهسته به آنها ارائه شود.
رابطیان ادامه داد: میزان تکالیف باید در حد توانایی آنها باشد و والدین در منزل لوازم مورد نیاز برای انجام تکلیف را در اختیار کودک قرار دهند تا از بهانه‌گیری کودک برای انجام ندادن تکالیف جلوگیری شود.
وی در پایان گفت: درمان این کودکان باید از سن قبل از 12 سالگی آغاز شود و اصل و پایه این درمان مصرف داروهای مورد نیاز است.
وی افزود: والدیدن باید قبل از شروع مدرسه آموزش‌های لازم را برای کودک توضیح دهند و همچنین مربیان و معلمان با صبر و حوصله با این کودکان برخورد کنند. این روانپزشک ادامه داد: برخورد نامناسب، تند یا منفی و دادن تذکرهای شدید به کودک منجر به افزایش استرس کودکان می‌شود و ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه از کودک سر بزند.
رابطیان با بیان اینکه 10 درصد کودکان سنین ابتدایی به اختلال بیش‌فعالی مبتلا هستند، اظهار داشت: اعلائم این مشکل با ورود کودک به مدرسه بیشتر نمایان می‌شود به طوری که ممکن است کودک قوانین مدرسه را رعایت نکند که در این شرایط باید مربی رفتار کودک را تحت نظر قرار دهد و اگر علائم بیش‌فعالی را مشاهده کرد کودک را به مراکز مشاوره ارجاع دهد.
وی تصریح کرد:اختلالات بیش‌فعالی اکثراً زمینه ژنتیکی دارند اما یکسری عوامل عمومی مانند دیابت، وزن کم جنین و عوارض بارداری ممکن است در بروز این اختلال تأثیرگذار باشد.
این روانپزشک کودکان با بیان اینکه علائم بیش‌فعالی معمولاً از سنین کمتر از 12 سال خود را نشان می‌دهد، گفت: عموم این علائم از دو سالگی نمایان می‌شود و والدین می‌توانند درمان را از همان دوران آغاز کنند.
رابطیان افزود: باید توجه داشته باشید که اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی با یکدیگر تفاوت دارد به طوری که کودکی که شیطنت بسیار زیادی دارد به اختلال بیش‌فعالی مبتلا بوده و کودکی که در زمان انجام تکالیف خود دقت و توجه کافی را از خود نشان نمی‌دهد دارای اختلال نقص توجه است.
این روانپزشک کودکان گفت: والدین باید آموزش‌های لازم را در این زمینه ببینند، همچنین مراکز ما معمولاً برای مربیان چندین جلسه آموزشی برگزار می‌کند. همچنین بهتر است کودکان بیش‌فعال در ردیف اول کلاس بنشینند و از نشستن در مکان‌هایی که ممکن است حواس آنها را پرت کرده خودداری کنند. همچنین تکالیف این دانش‌آموزان باید بسیار آهسته به آنها ارائه شود.
رابطیان ادامه داد: میزان تکالیف باید در حد توانایی آنها باشد و والدین در منزل لوازم مورد نیاز برای انجام تکلیف را در اختیار کودک قرار دهند تا از بهانه‌گیری کودک برای انجام ندادن تکالیف جلوگیری شود.
وی در پایان گفت: درمان این کودکان باید از سن قبل از 12 سالگی آغاز شود و اصل و پایه این درمان مصرف داروهای مورد نیاز است.
مرجع : فارس
