آیا به کودکم درباره عمل جراحی اش توضیح بدهم؟
پاسخ: بله، باید این موضوع را با کودکتان در میان بگذارید و برای او توضیح دهید که قرار است چه اتفاقی رخ دهد.
در تمام مدت بستری کودکتان در بیمارستان نیز باید نزد او بمانید و به او اطمینان دهید که او را ترک نخواهید کرد.
همچنین به کودکتان امیدواری دهید که هرچه زودتر بهبود پیدا می کند؛ بسیاری از کودکان در این گونه مواقع توضیح هایی منطقی را می پذیرند و به خوبی همکاری می کنند.
همچنین باید از عصبانیت های بی مورد و برخوردهای خشن و پرهیز کنید. شما باید با کودکتان احساس همدردی کنید و به او بفهمانید که او را درک می کنید.
هرگز جمله هایی مانند «تو نباید گریه کنی»، «مگر تو بچه ای که گریه می کنی» را به هیچ عنوان سر زبان نیاورید که او را خجالت زده کند. باید به او بگویید که گریه کردن در چنین مواردی کاملا طبیعی است. این گونه به فرزندتان می فهمانید که او را درک می کنید. انجام چنین کاری باعث می شود تا خدشه ای بر اعتماد به نفس او وارد نشود. در واقع با انجام این کار می توانیم به او بیاموزیم که چگونه خود را با استرس های زندگی وفق دهد.
شما می توانید به خاطر شجاعتی که برای تحمل درد از خود نشان می دهد، به او پاداش دهید. همچنین والدین باید در مورد مصرف دارو نیز کودک را آماده کنند و به او توضیح دهند که تنها راه بهبودی و مداوا، مصرف دارو است.
والدین باید به کودک شان توضیح بدهند که خود آنها نیز چنین تجربه ای را داشته اند. آنها باید احساس فرزندشان را در مورد مصرف دارو بشنوند و با او احساس همدردی کنند.
والدین باید از گفتن جمله هایی مانند« این شربت اصلا تلخ نیست» و« من زمانی که همسن تو بودم به راحتی دارو می خوردم»، جدا باید خودداری کنند.
از اینکه او باید دارو مصرف کند و چاره دیگری هم وجود ندارد، عذر خواهی کنید و با او در مورد نحوه خوردن آن مشورت کنید. مثلا از او بپرسید که آیا دوست دارد، داروهایش را با یک ماده غذایی مخلوط کند یا ترجیح می دهد داروهایش را به صورت شربت یا قرصش مصرف کند.
*دکتر سیما فردوسی، دکترای روان شناس بالینی
عضو هیات علمی گروه روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی
در تمام مدت بستری کودکتان در بیمارستان نیز باید نزد او بمانید و به او اطمینان دهید که او را ترک نخواهید کرد.
همچنین به کودکتان امیدواری دهید که هرچه زودتر بهبود پیدا می کند؛ بسیاری از کودکان در این گونه مواقع توضیح هایی منطقی را می پذیرند و به خوبی همکاری می کنند.
همچنین باید از عصبانیت های بی مورد و برخوردهای خشن و پرهیز کنید. شما باید با کودکتان احساس همدردی کنید و به او بفهمانید که او را درک می کنید.
هرگز جمله هایی مانند «تو نباید گریه کنی»، «مگر تو بچه ای که گریه می کنی» را به هیچ عنوان سر زبان نیاورید که او را خجالت زده کند. باید به او بگویید که گریه کردن در چنین مواردی کاملا طبیعی است. این گونه به فرزندتان می فهمانید که او را درک می کنید. انجام چنین کاری باعث می شود تا خدشه ای بر اعتماد به نفس او وارد نشود. در واقع با انجام این کار می توانیم به او بیاموزیم که چگونه خود را با استرس های زندگی وفق دهد.
شما می توانید به خاطر شجاعتی که برای تحمل درد از خود نشان می دهد، به او پاداش دهید. همچنین والدین باید در مورد مصرف دارو نیز کودک را آماده کنند و به او توضیح دهند که تنها راه بهبودی و مداوا، مصرف دارو است.
والدین باید به کودک شان توضیح بدهند که خود آنها نیز چنین تجربه ای را داشته اند. آنها باید احساس فرزندشان را در مورد مصرف دارو بشنوند و با او احساس همدردی کنند.
والدین باید از گفتن جمله هایی مانند« این شربت اصلا تلخ نیست» و« من زمانی که همسن تو بودم به راحتی دارو می خوردم»، جدا باید خودداری کنند.
از اینکه او باید دارو مصرف کند و چاره دیگری هم وجود ندارد، عذر خواهی کنید و با او در مورد نحوه خوردن آن مشورت کنید. مثلا از او بپرسید که آیا دوست دارد، داروهایش را با یک ماده غذایی مخلوط کند یا ترجیح می دهد داروهایش را به صورت شربت یا قرصش مصرف کند.
*دکتر سیما فردوسی، دکترای روان شناس بالینی
عضو هیات علمی گروه روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی
مرجع : سیناپرس
