بررسی ها نشان داده می دهد ؛ معمولا والدین کودکان قلدر تمایل به خشونت دارند و این کودکان نیز قربانی خشونت در خانواده بوده اند یا اینکه این رفتار را از والدین شان آموخته اند.
 

والدینی که به صورت های مختلفی چون ؛ خودداری از محبت ، سرزنش و تحقیر کردن و فریاد زدن خشم شان را ابراز می کنند ، شاهد رفتار های قلدر مآبانه  در فرزندان شان خواهند بود.
 

براساس نظر محققان، رفتار گرم و محبت آمیز و مسئولانه والدین می تواند مناسب ترین سلاح برای به حداقل رساندن و خنثی کردن خشونت کودکان باشد.

همچنین والدینی که دائما بر رفتارها و اعمال کودک خود نظارت دارند و به طور مداوم در حال دستور دادن و سخت گیری هستند ،شاهد  رفتارهای خشونت آمیز و خشن کودکان شان خواهند بود.کودکان با مشاهده خشونت موجود بین والدین به سرعت از آنان الگو گرفته و خشونت و خشم را تکرار می کنند.
 

 

تنبیه بدنی از جمله روش های تربیتی غلط و نادرستی است که تأثیرات مخرب کوتاه و بلند مدت و عوارض نامطلوبی همچون ؛ ترس ، عدم یادگیری رفتار درست ، پرخاشگری و صدمه زدن به دیگران را به دنبال دارد. کودکانی که در کودکی مورد تنبیه قرار گیرند و با این مفهوم انس بگیرند ،خشم و خشونت را در بزرگسالی تجربه خواهند کرد.هم چنین پرخاشگری ارتباطات اجتماعی و دایره دوستی کودکان را محدودتر و روح و روان شان را آسیب پذیر تر خواهد کرد.
 

معمولا والدین قلدر بیشتر از تنبیه بدنی و خشم استفاده می کنند و غالبا دعوا و جنگ و ستیز در چنین خانواده هایی به  شدت یافت می شود.
 

خوب است بدانید که، آموزش مهارت هایی مانند: ارتباط بین فردی، حل مسأله و مهار خشم ، می تواند کودکان را در محفوظ ماندن از تبعات سنگین خشونت و قلدری یاری می کند.