به‌زودی موجی از افسردگی و اضطراب‌های کرونایی به راه می‌افتد

با توجه به مشکلات بیماری کرونا و از طرفی فشارهای اقتصادی بر روی خانواده ها چه پیش بینی از وضعیت سلامت روان مردم در زمان پساکرونا دارید؟
فشار های اقتصادی به تنهایی روی مردم اثر نمی گذارد، چون تغییر سبک زندگی باعث شده بسیاری از مردم عادات و رفتارهای خود را عوض کنند. تغییر عادت در زمان کوتاه می تواند فشار زیادی بر شخص وارد کند. به طور مثال عادت سیگار کشیدن در بین افراد سیگاری در شرایطی که نمی توانستند در دوران قرنطینه در خانه سیگار بکشند به مقدار زیادی تغییر کرد.

عادت ورزش کردن در افراد محدود شد، همچنین عادت دید و بازدید و عادت گردش روزانه و… بعلاوه مشکلات روزانه، وضعیت سلامت روان افراد را در فشار قرار داد. مهمترین شاخصه این وضعیت بعد از کرونا می تواند در چند اختلال روانی مثل اضطراب و افسردگی و وسواس نمایان شود. باید از امروز در این مورد اقداماتی انجام بدهیم. همچنین در مورد کسانی که بیماری های زمینه ای دارند از جمله فوبیای خفیفی از بیماری و یا زمینه وسواس و زمینه افسردگی و اضطراب، می توان گفت این وضعیت در دوران پساکرونا تشدید خواهد شد و به زودی شاهد موجی از افسردگی و اضطراب و فوبیاهای بعد از کرونا خواهیم بود.

چه سیاست ها و راهکارهایی برای کاهش آلام و رنج های ناشی از تبعات کرونا بر روی مردم می توان اتخاذ کرد؟
مهمترین سیاستی که باید برای کاهش دردهای مردم در دوران پساکرونا در نظر گرفت این است که باید دید هر کسی در چه زمینه ای دچار مشکل شده است. دغدغه اصلی دانشجویان و دانش آموزان مسائل اقتصادی نیست. می توان از طریق شبکه های آموزشی و مجازی برای اوقات فراغت آنها برنامه ریزی کرد و از وضعیت درسی آنها مراقبت کنیم و به آنها اطمینان بدهیم که اگر امتحان یا برنامه ای برای کنکور دارند از آنها حمایت خواهد شد.

در مورد اقشار ضعیف جامعه دولت باید در خصوص وام های دوره ای و کمک معیشتی از آنها حمایت کند. در خصوص کارمندان باید وضعیت به گونه ای باشد که اطمینان داشته باشند هم کاری انجام می شود و هم در مسیر رفت و برگشت خود و خانواده آنها آلوده به ویروس و مبتلا به بیماری نخواهند شد.

باید اقلامی بهداشتی چون ماسک و دستکش و مواد شستشو و ضد عفونی کننده به وفور در دسترس باشد و تا حد امکان شرایط برای دورکاری فراهم شود. برای کاهش مشکلات مردم طیف وسیعی از کارهای لازم الاجرا وجود دارد که یک سر آن به برنامه ریزی و سر دیگر به مسائل اقتصادی ختم می شود. مقداری از این برنامه ها در جامعه در حال اجرا است و امیدواریم باعث کاهش مشکلات مردم شود.
 

 

چنانچه ناامیدی ‌افسردگی و اختلالات روانی در جامعه افزایش یابد چه تبعات منفی بر دیگر حوزه ها خواهد داشت؟
همانطور که عرض کردم شاید در دوران پسا کرونا با اختلالات اعصاب و روان روبرو شویم، مهمترین اثر این عوامل بر جامعه در دو یا سه بعد است. یکی اثر گذاشتن بر خانواده ها است؛ پدر و مادر و همسر و فرزند در پیرامون چنین افرادی قرار دارند و باید با آموزش های لازم از آسیب دیدن این افراد جلوگیری کنیم. نکته دوم کم شدن عملکرد افراد و کم شدن درآمد اقتصادی است.
حوزه سوم فشار بر بخش بهداشتی جامعه است که در دوران پساکرونا بسیار ضعیف و خسته خواهد بود و نیاز به استراحت دارد. باید در این زمینه ها پیش بینی های لازم انجام بگیرد تا بتوانیم به مرور این مشکلات را حل و فصل کنیم.

چه اندازه نیاز است تا خانواده ها با مشاوره های مجازی در ارتباط باشند یا چه امکاناتی در این خصوص می توان مهیا کرد؟
در مورد مشاوره باید گفت اصل مشاوره برای خانواده ها واجب است. بجز سیستم مدیریت بحث آموزش یکی از مهمترین ویژگی ها است و نه در بحث کرونا بلکه در سایر مشکلات و معضلات جامعه نیز لازم است که به آن بپردازیم. خانواده ها نیز به آموزش نیاز دارند. ولی مشاوره مجازی آنلاین اگر به صورت چهره به چهره باشد می تواند موثر باشد ولی مشاوره صرف تلفنی کمتر اثر دارد.

افرادی که مورد مشاوره قرار می گیرند باید ویژگی های شخص مقابل خود را ببینند تا بتوانند به او اعتماد کنند چون بیماران اعصاب و روان به چشم خود اعتماد زیادی دارند و با دیدن طرف مقابل احساس آرامش می کنند. ولی در مشاوره تلفنی شاید رابطه مثبت بین پزشک و درمانگر به درستی شکل نگیرد.

فکر می کنید برای جبران روحیه دهی به مردم در پی بیماری کرونا و حضور بیشتر در خانه چه روش هایی باید در نظر گرفت؟
برای روحیه دادن به مردم و کسانی که مجبور به ماندن در خانه ها هستند و برای جلوگیری از هجوم بردن آنها به جامعه بعد از مدتی که خسته شده بودند باید آموزش هایی برای بودن در خانه به این قشر بدهیم تا بدانند چگونه گفتگو مداری را در خانواده ایجاد کنند و انعطاف خود را بیشتر کنند و کنجکاوی در امور هم را کمتر کنند و حریم ها و حرمت ها را حفظ کنند و سعی کنند کنجکاوی را به مشارکت تبدیل کنند و کارهایی را که سالها نتوانسته اند انجام بدهند برنامه ریزی کنند تا حضور در خانه تا اندازه ای برای افراد قابل تحمل باشد.

همچنین می توانند آموزش هایی را از طریق رادیو و تلوزیون و شبکه های مجازی داشته باشند. همچنین کارهای سابق خود را کنار نگذارند و همچنان آن برنامه ها را داشته باشند. باید یاد بگیرم که به دلایل گوناگونی گاهی نیاز به تغییر عادت داریم و این هشدار جدی است، اگر دوران کرونا حل شود و ما نتوانیم بسیاری از این کارها را انجام دهیم تا پایان عمر بهانه وقت نداشتن برای کار دلخواه خود را از دست می دهیم.