به گزارش نیوز، آتش‌سوزی و سپس همه‌گیری کووید-۱۹ تاثیر بسزایی بر کودکان در استرالیا داشته و نقش مدارس برای غلبه بر این مشکلات ضروری است.
اما آیا مدارس باید تمام وقت ارزشمند یادگیری را برای اطمینان از افزایش علم دانش‌آموزان در زمینه‌های موضوع‌های کلیدی صرف کنند، یا بر تاثیر پریشانی و اختلال در رفاه دانش‌آموزان نیز تمرکز کنند؟ آیا حمایت کوتاه‌مدت از سلامت روانی برای مدیریت تاثیرات موارد ذکرشده کافی است، یا دانش آموزان به حمایت طولانی‌مدت نیاز دارند؟ چه نوع برنامه‌هایی مناسب هستند و آیا معلمان باید ازلحاظ روانی اجتماعی دانش‌آموزان را پشتیبانی کنند؟
وضعیت این بیماری همه‌گیر برخلاف بسیاری از مواردی که در گذشته با آن روبرو بودیم، نامشخص است، اما تحقیقات ما با بررسی واکنش‌های موثر در مدرسه برای کسانی که در مقابله با این بیماری قرار دارند، بینش‌های مفیدی ارائه می‌دهد.
اختلال در زندگی عادی
در مقابله با این ویروس افراد با دوره‌های مداوم تهدید و عدم اطمینان روبرو شدند و این احساس تهدید زندگی روزمره را درگیر کرده است.
واکنش‌های محافظتی شامل تعطیلی، خانه‌نشینی و انزوای اجتماعی است که اختلال در تعاملات اجتماعی، اختلال در آموزش و تاثیرات منفی بر معیشت و روابط داشته و موجب از دست دادن ساختارهای حمایتی و نهادی برای خانواده‌های آسیب‌پذیر شده است.
همه‌گیری کروناویروس مانند جنگی است که دشمن آن انسان نیست. این ویروس در زندگی عادی اختلال ایجاد کرده و در چشم بسیاری از کودکان، جهان به مکانی خطرناک و غیر عادی تبدیل‌شده است.
درحالی‌که بسیاری از کودکان و جوانان در برابر آن مقاومت کرده و به‌خوبی بعد از شرایط اضطراری بهبود یافتند اما برخی پریشانی سلامت روانی طولانی‌مدت ازجمله اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، اختلالات اضطرابی، افسردگی و مشکلات رفتاری را تجربه می‌کنند.
شرایط اضطراری کنونی شدیدترین و ماندگارترین تاثیر را بر خانواده‌های محروم داشته است، به‌خصوص افرادی که در معرض فقر خانواده، مشکلات روانی والدین و خشونت خانوادگی قرار دارند، این بدان معناست که این کودکان دارای بالاترین میزان PTSD، افسردگی و اضطراب و همچنین مشکلات یادگیری و رفتاری هستند.
نرخ خشونت خانوادگی و مشکلات بهداشت روانی طی شرایط اضطراری و بعدازآن افزایش‌یافته و بر خانواده‌های فقیر و سایر اشکال تبعیض یا انزوا تاثیر شدیدتری داشته است.
علاوه بر این جوانان با بیشترین نرخ بیکاری در زمان اجرای محدودیت‌ها روبرو شدند و بسیاری از آنان با اتمام این محدودیت‌ها همچنان با مشکلات طولانی‌مدت روبرو هستند.
معلمان نقش حیاتی در حمایت فوری بعدازاین شرایط اضطراری دارند. ارتباط دوباره با دانش‌آموزان و آموزش، امید به آینده را در آنان ایجاد می‌کند و سرگرمی روزهای غم‌انگیز است. همچنین به ارتباط بین معلم و دانش‌آموزان کمک می‌کند.
بااین‌حال، درست همان‌طور که کارگران بالغ می‌توانند هنگام استرس، بهره‌وری و تمرکز را از دست دهند، این اتفاق برای دانش‌آموزان نیز صادق است و برای مدیریت استرس‌های زندگی روزمره و رفع محدودیت‌های زندگی در دوران کرونا نیاز به مهارت دارند.
یادگیری اجتماعی و احساسی
مطالعات نشان می‌دهد که ارائه برنامه‌های یادگیری اجتماعی و عاطفی (SEL) به دنبال برنامه‌های حمایتی اضطراری مرتبط با مقابله همه‌گیری، می‌تواند به کاهش تاثیرات منفی بر بهداشت روان در شرایط اضطراری و کاهش میزان افسردگی، اضطراب و استرس پس از سانحه کمک کند.
این برنامه‌ها به دانش آموزان برای کسب مهارت‌های اصلی زندگی و مقابله با عوامل استرس‌زا و چالش‌های زندگی روزمره کمک می‌کند و به همان خوبی در واکنش‌های مهارشده به تاثیرات این همه گیری بر خانواده‌ها نیز موثر خواهد بود.
نتایج تحقیقات در مورد دانش‌آموزانی که در مناطق درگیری زندگی می‌کنند، نشان می‌دهد که برنامه‌های پایدار یادگیری اجتماعی و عاطفی منجر به بهزیستی روانی می‌شود، حتی برای آن دسته از دانش آموزان که بیشتر از همه تحت تاثیر شرایط اضطراری قرار دارند مانند خانواده‌های داغ‌دیده و کسانی که دارای مشکلات بهداشتی و درمانی هستند.
یادگیری اجتماعی و عاطفی درمان نیست اما حمایت درمانی برای کسانی که نیازهای شدید دارند، مهم است و درواقع این برنامه‌ها نوعی یادگیری هستند.
برنامه‌های یادگیری اجتماعی و عاطفی موجب رفاه اجتماعی، عاطفی و ارتباطی جوانان می‌شود.
برنامه‌هایی از این نوع می‌توانند فعالیت‌های یادگیری ارائه دهند و به دانش آموزان کمک کنند تا دانش و مهارت‌های خود را برای درک، مدیریت، برقراری احساسات، احساس همدردی با دیگران به اندازه برقراری و حفظ روابط تقویت کنند.
این برنامه‌ها می‌توانند به دانش آموزان کمک کنند تا اهداف خود را تعیین و تلاش کنند، از راهبردهای کاربردی مقابله‌ای موثر استفاده کنند، در مورد تاثیرات انتخاب خود انتقاد کنند و تصمیمات مسئولانه بگیرند.
دانش آموزان مدارس ابتدایی و متوسطه که در برنامه‌های یادگیری اجتماعی و عاطفی در سطح مدارس شرکت می‌کنند، پیشرفت تحصیلی، بهبود شایستگی‌های اجتماعی و عاطفی، کاهش میزان افسردگی همراه با کاهش رفتارهای اجتماعی و زورگویی مبتنی بر جنسیت را نشان داده‌اند.
چنین برنامه‌هایی می‌توانند تاثیرات ماندگار در زمینه‌های فرهنگی و مدیریتی فراتر از کلاس داشته باشند.
مسئولیت مشترک ما
دپارتمان آموزش‌وپرورش ویکتوریا (DET) یک برنامه SEL با دسترسی آزاد برای دانش‌آموزان فراهم کرده است.
محقق این تحقیق و همکاران وی در مرکز تحقیقات جوانان دانشکده آموزش فارغ‌التحصیلان دانشگاه ملبورن نیز برنامه‌ای برای معلمان مدارس ابتدایی و متوسطه برای توسعه مهارت‌های روابط اجتماعی، عاطفی و مثبت دانش آموزان طراحی کردند.
همچنین ابزاری برای کمک به والدین در استفاده از برخی از فعالیت‌های یادگیری از این برنامه با فرزندان دبستانی و متوسطه فراهم شده است.
آنان همچنین برخی فعالیت‌های مربوط به معلمان ابتدایی و متوسطه را منتشر کردند که بیانگر مفیدترین فعالیت‌های یادگیری است.
سلامت اجتماعی یک منبع اصلی برای کمک به خانواده‌ها و ملت‌ها برای مقابله با چالش‌های روزگار کنونی ماست.
بیش از هر زمان دیگری، مردم برای مدیریت پریشانی ناشی از موانعی که ممکن است با آن‌ها روبرو شوند و درک مهارت‌های اشتراکی خود برای رفاه دیگران به مهارت‌های خاصی نیاز دارند.
یادگیری اجتماعی و عاطفی می‌تواند به کودکان در رشد این ارزش‌ها و نقاط قوت کمک کند.
شاید با گذر از این بیماری همه‌جانبه، نسل بعدی جوانان ظرفیت‌های بهتری برای تصورات اخلاقی را گسترش دهند. آنان یک بینش کلیدی در مورد سلامت عمومی یافتند که همه فعالیت‌های کوچک روزانه بر سلامت و ایمنی نه‌تنها خودمان و عزیزانمان بلکه افراد در سراسر کره زمین تاثیر دارد.
دریافت صفحه با کد QR