هر شخصی می‌تواند اضطراب را به‌صورت گهگاهی تجربه کند اما اضطراب منتشر شدیدتر بوده و با اضطراب بیش از حد و اغراق شده در مورد اتفاقات زندگی بدون هیچ دلیل واضحی برای نگرانی مشخص می‌شود.

این افراد همیشه منتظر اتفاقات بد هستند و نمی‌توانند نگرانی در مورد سلامتی، خانواده، مسائل شغلی و مالی را متوقف کنند و کوچک‌ترین مشکل را به شدید‌ترین حالت ممکن تفسیر می‌کنند و آن را فاجعه می‌پندارند.

این اختلال علاوه بر اینکه بر تفکر فرد تأثیر می‌گذارد می‌تواند علائم جسمانی نیز ایجاد کند. ‎علائم اختلال اضطراب منتشر عبارتند از؛ نگرانی بیش از حد و غیرقابل کنترل، بی‌قراری و سطوح بسیار بالای تنش و تحریک‌پذیری، اشکال در تمرکز یا احساس کار نکردن مغز، اختلال خواب (دشواری در به خواب رفتن یا حفظ تداوم خواب یا خوابیدنی که خستگی را بر طرف نکند)، خستگی، درد عضلانی. ‎علت واحدی برای این اختلال وجود ندارد اما به‌نظر می‌رسد عواملی ازجمله ژنتیک، فعل و انفعالات شیمیایی مغز و فشارهای محیطی در شکل‌گیری آن نقش داشته باشد.

معمولا بیماران دچار این اختلال به‌خاطر تابلوی جسمانی آن مانند سردرد، تپش قلب و علائم گوارشی سراغ پزشکان عمومی یا متخصص داخلی می‌روند اما مؤثرترین درمان شامل ترکیبی از رویکردهای روان‌درمانی و دارودرمانی است.