شیدایی؛ اختلالی روانی در مقابل افسردگی
سهیل دهقان اظهار کرد: اختلال افسردگی - شیدایی همان بیماری یا به بیان بهتر، اختلال دوقطبی است که این روزها خیلی افراد از آن رنج می برند و خُلق و خوی آن ها مدام از حالتی به حالت دیگر تغییر می کند. در این اختلال ذهنی و راونی، فرد بیمار دو مرحله افسردگی و شیدایی را در زندگی خود تجربه می کند.
دهقان با اشاره به این که این اختلال ها در صورتی که درمان نشوند کیفیت زندگی فرد را بشدت کاهش می دهند، بیان کرد: ممکن است ورود به هر فاز اختلال افسردگی ـ شیدایی یا دوقطبی هفته ها تا ماه ها طول بکشد، این افراد دچار نوسانات خُلقی در دو دوره هستند که کاملاً متضاد یکدیگرند.
این روانشناس بالینی با بیان این که تشخیص اختلال دوقطبی فقط به عهده پزشک بوده، چون ممکن است درجاتی خفیف از چند اختلال در هریک از ما وجود داشته باشد که این به منزله بیماری نیست، عنوان کرد: معمولاً کسانی که دچار یکی از اختلال های شخصیتی هستند در زندگی معمولی خود مشکل دارند و حتی مزاحمت های زیادی را ممکن است برای اطرافیان به وجود آورندو وی در بیان تفاوت افسردگی و شیدایی تصریح کرد: دوره افسردگی با علائمی مانند کِرِختی، بی حوصلگی، عدم تمایل ایجاد ارتباط با دیگران، کناره گیری از جامعه و گریز از جمع، ناامیدی و عدم لذت و شادی از زندگی شروع می شود، این افراد به تدریج دچار اختلال در خواب شده و بعضی از آن ها نیز دچار کم خوری یا پرخوری عصبی می شوند، همچنین کم خوابی یا پُرخوابی نیز در آن ها مشهود است.
دهقان با اشاره به این که افرادی که دچار افسردگی اند افکار خودکشی را در سر می پرورانند و گاهی نیز افکار قوت گرفته و اقدام به خودکشی می کنند، تصریح کرد: این افراد بینش کاملاً منفی دارند و همه موفقیت های زندگی شان را به شانس نسبت داده و خود را انسان نالایق و بی کفایتی می دانند، اعتماد به نفس بسیار پایینی دارند و معمولاً کلمات را آرام بیان می کنند و تمایلی برای ورود به بحث های بین فردی یا گروهی ندارند.
این روانشناس بالینی با اشاره به این که افسردگی انواع مختلفی دارد، افزود: این اختلال به چند مرحله تقسیم می شود، گاهی دارای علائم خفیف است و فرد یا اطرافیان او متوجه وجود این اختلال نمی شوند، ولی در افسردگی های شدید علائم آن قدر بارز است که شاید یک فرد عادی هم متوجه آن بشود.
وی با بان این که افسردگی را به دو گروه حاد و مزمن نیز تقسیم می کنند، ادامه داد: افسردگی حاد، ناگهانی بروز می کند ولی نوع مزمن آن ریشه در گذشته بیمار دارد؛ یعنی فرد دوره ای از افسردگی را تجربه کرده باشد و دوباره به دلیل اتفاقی در زندگی افسردگی آغاز شود.
دهقان بیان کرد: افسردگی حاد همان طور که از نامش پیداست در اثر اتفاق ناگهانی مانند تصادف، فوت بستگان نزدیک، شکست شغلی، شکست عشقی و...به وجود می آید.
این روانشناس بالینی با اشاره به این که در دوره شیدایی همان طور که از نامش پیداست، اثری از غم، کسالت و ناامیدی در فرد دیده نمی شود، عنوان کرد: این افراد انرژی بسیار زیادی دارند، شاد هستند و در پوست خود نمی گنجند، فعالیت فیزیکی زیادی دارند و از راه رفتن، پیاده روی و دویدن خسته نمی شوند، نمی توانند یکجا بنشینند، مدام حرف می زنند و از این شاخه به آن شاخه می پرند.
افراد مانیک خوشبینی های افراطی کذایی نسبت به خود، دیگران و آینده شان دارند که این نوع از خوشبینی افراط گونه باعث می شود فرد نتواند تعریفی از واقعیت داشته و در زندگی خسارت های زیادی را متقبل شود.
دهقان ادامه داد: این افراد دنیا را سیاه و سفید می بینند؛ یا همه چیز خوب است یا بد، مثلاً یک نفر را در حد تقدس دوست دارند یا از یک نفر بشدت متنفرند، در عین حال آستانه خُلقشان سریع تغییر می کند یعنی در عین این که بسیار خوشحال و پرهیجانند به طرز عجیبی تغییر خُلق داده و شروع به گریه می کنند.
این روانشناس بالینی با اشاره به این که این افراد وقتی بیماری شان شدید می شود معمولاً به سر و وضع خودشان رسیدگی نمی کنند، بیان کرد: آن ها ممکن است حمام نروند یا لباس های کثیفی به تن کنند، اختلال در تکلم و خوردنشان فقط به شکل پرحرفی و پرخوری است، بعضی از آن ها نیز خودبزرگ بینی شدید دارند؛ مثلاً فکر می کنند انسان بسیار مهمی هستند، اعتماد به نفس بالا و آستانه تحمل بسیار پایینی دارند و خیلی تحریک پذیرند و در مقابل شرایط نامتعادل از خود پرخاشگری نشان می دهند.
وی افزود: درمان این افراد نیز شامل دارو درمانی، روان درمانی و کمک گرفتن از خانواده است، داروهای تجویزی برای این افراد معمولاً از نوع تثبیت کننده خُلق است.
دهقان با اشاره به این که این اختلال ها در صورتی که درمان نشوند کیفیت زندگی فرد را بشدت کاهش می دهند، بیان کرد: ممکن است ورود به هر فاز اختلال افسردگی ـ شیدایی یا دوقطبی هفته ها تا ماه ها طول بکشد، این افراد دچار نوسانات خُلقی در دو دوره هستند که کاملاً متضاد یکدیگرند.
این روانشناس بالینی با بیان این که تشخیص اختلال دوقطبی فقط به عهده پزشک بوده، چون ممکن است درجاتی خفیف از چند اختلال در هریک از ما وجود داشته باشد که این به منزله بیماری نیست، عنوان کرد: معمولاً کسانی که دچار یکی از اختلال های شخصیتی هستند در زندگی معمولی خود مشکل دارند و حتی مزاحمت های زیادی را ممکن است برای اطرافیان به وجود آورندو وی در بیان تفاوت افسردگی و شیدایی تصریح کرد: دوره افسردگی با علائمی مانند کِرِختی، بی حوصلگی، عدم تمایل ایجاد ارتباط با دیگران، کناره گیری از جامعه و گریز از جمع، ناامیدی و عدم لذت و شادی از زندگی شروع می شود، این افراد به تدریج دچار اختلال در خواب شده و بعضی از آن ها نیز دچار کم خوری یا پرخوری عصبی می شوند، همچنین کم خوابی یا پُرخوابی نیز در آن ها مشهود است.
دهقان با اشاره به این که افرادی که دچار افسردگی اند افکار خودکشی را در سر می پرورانند و گاهی نیز افکار قوت گرفته و اقدام به خودکشی می کنند، تصریح کرد: این افراد بینش کاملاً منفی دارند و همه موفقیت های زندگی شان را به شانس نسبت داده و خود را انسان نالایق و بی کفایتی می دانند، اعتماد به نفس بسیار پایینی دارند و معمولاً کلمات را آرام بیان می کنند و تمایلی برای ورود به بحث های بین فردی یا گروهی ندارند.
این روانشناس بالینی با اشاره به این که افسردگی انواع مختلفی دارد، افزود: این اختلال به چند مرحله تقسیم می شود، گاهی دارای علائم خفیف است و فرد یا اطرافیان او متوجه وجود این اختلال نمی شوند، ولی در افسردگی های شدید علائم آن قدر بارز است که شاید یک فرد عادی هم متوجه آن بشود.
وی با بان این که افسردگی را به دو گروه حاد و مزمن نیز تقسیم می کنند، ادامه داد: افسردگی حاد، ناگهانی بروز می کند ولی نوع مزمن آن ریشه در گذشته بیمار دارد؛ یعنی فرد دوره ای از افسردگی را تجربه کرده باشد و دوباره به دلیل اتفاقی در زندگی افسردگی آغاز شود.
دهقان بیان کرد: افسردگی حاد همان طور که از نامش پیداست در اثر اتفاق ناگهانی مانند تصادف، فوت بستگان نزدیک، شکست شغلی، شکست عشقی و...به وجود می آید.
این روانشناس بالینی با اشاره به این که در دوره شیدایی همان طور که از نامش پیداست، اثری از غم، کسالت و ناامیدی در فرد دیده نمی شود، عنوان کرد: این افراد انرژی بسیار زیادی دارند، شاد هستند و در پوست خود نمی گنجند، فعالیت فیزیکی زیادی دارند و از راه رفتن، پیاده روی و دویدن خسته نمی شوند، نمی توانند یکجا بنشینند، مدام حرف می زنند و از این شاخه به آن شاخه می پرند.
افراد مانیک خوشبینی های افراطی کذایی نسبت به خود، دیگران و آینده شان دارند که این نوع از خوشبینی افراط گونه باعث می شود فرد نتواند تعریفی از واقعیت داشته و در زندگی خسارت های زیادی را متقبل شود.
دهقان ادامه داد: این افراد دنیا را سیاه و سفید می بینند؛ یا همه چیز خوب است یا بد، مثلاً یک نفر را در حد تقدس دوست دارند یا از یک نفر بشدت متنفرند، در عین حال آستانه خُلقشان سریع تغییر می کند یعنی در عین این که بسیار خوشحال و پرهیجانند به طرز عجیبی تغییر خُلق داده و شروع به گریه می کنند.
این روانشناس بالینی با اشاره به این که این افراد وقتی بیماری شان شدید می شود معمولاً به سر و وضع خودشان رسیدگی نمی کنند، بیان کرد: آن ها ممکن است حمام نروند یا لباس های کثیفی به تن کنند، اختلال در تکلم و خوردنشان فقط به شکل پرحرفی و پرخوری است، بعضی از آن ها نیز خودبزرگ بینی شدید دارند؛ مثلاً فکر می کنند انسان بسیار مهمی هستند، اعتماد به نفس بالا و آستانه تحمل بسیار پایینی دارند و خیلی تحریک پذیرند و در مقابل شرایط نامتعادل از خود پرخاشگری نشان می دهند.
وی افزود: درمان این افراد نیز شامل دارو درمانی، روان درمانی و کمک گرفتن از خانواده است، داروهای تجویزی برای این افراد معمولاً از نوع تثبیت کننده خُلق است.
مرجع : خبرگزاری ایسنا
