در خانه نشینی کرونایی درباره ترس هایتان با همسرتان صحبت کنید
گوهریسنا انزانی با تاکید بر اینکه ایجاد تغییر در رفتار زوجین نیازمند زمان و صبر است، اظهار کرد: زمانی که زندگی زناشویی روح خود را از دست می‌دهد و زوجین نمی‌توانند با یکدیگر صادقانه صحبت کنند و خواسته‌ها و انتظاراتشان را بیان کنند شاهد روی آوردن زوجین به روابط اعتیادی نظیر بیش از اندازه کار کردن، بیش از اندازه در فضای مجازی و اینترنت جستجو کردن و... روی می‌آورند.
این روانشناس با اشاره به افزایش روابط اعتیادی در روزهای بحرانی نظیر بحران کووید ۱۹، ادامه داد: علت روی آوردن به روابط اعتیادی این است که افراد تصور می‌کنند شخصی نیست که بتوانند با او از احساسات و افکار خود سخن بگویند و از این راه تنش خود را کاهش می‌دهند. بنابراین هرچه مکانیسم خانواده ایمن‌تر باشد این بحران‌ها و این روابط اعتیادی کاهش پیدا میکند و از سوی دیگر اثر مثبت‌تری نیز بر فرزندان می‌گذارد.
همسر ما مسئول آرامش ما نیست و هر فرد باید خودش آرامش و شادی را به خود هدیه دهد، در گام نخست هر فردی باید تغییراتی را در خود ایجاد کند و خود را نسبت به آن تغییرات متعهد بداند، بدین معنا که از نقش خود به عنوان همسر آگاه باشد و در پی بهتر انجام دادن این نقش برآید. همچنین زوجین باید بدانند که هر فردی دارای خواسته‌ها و نیازهایی است که در صورت برآورده نشدن منجر به افزایش پرخاشگری زوجین میشود و این دقیقا ریشه اختلافات زوجین است.
عدم شناخت کافی زوجین از رفتار و افکار و انتظارات خود، عدم شناخت زوجین نسبت به یکدیگر، عدم بیان خواسته‌ها و انتظاراتشان از جمله دلایل اختلاف زوجین است، گاها زوجین بی‌آنکه درباره خواسته‌هایشان با یکدیگر سخن بگویند توقع دارند همسرشان نسبت به آن خواسته‌ها آگاه باشد و آن‌ها را حدس بزند و همین امر منجر به بروز اختلاب میشود. از سوی دیگر زوجین باید اهداف فردی و اهداف مشترک با همسر داشته باشند و همدلانه به احساسات و افکار هم گوش دهند.
به گفته دکتر جان گاتمن، زوجین زمانی رابطه لذت بخشی را تجربه نمی‌کنند که تعاملات منفی خاصی نظیر انتقاد، سرزنش، تدافع و دیوار کشیدن که منجر به چالش زندگی مشترک میشود را با یکدیگر داشته باشند، بنابراین لازم است زوجین در طی روز زمان‌های مناسبی را برای گفت‌وگو با یکدیگر اختصاص دهند. همچنین این گفت‌وگو باید در زمان و مکان مناسبی به دور از عوامل مزاحم انجام شود.
اگر زوجین در طی روز بتوانند به ویژگی‌های مثبت همسر خود اشاره کنند، درباره احساست و افکار و منظور واقعی خود از خواسته با همسر خود صحبت کنند، احترام یکدیگر را حفظ کنند، زندگی را به سوی اهداف مشترکشان هدایت کنند، فنون همدلی را بیاموزند و ساعاتی را برای انجام کارهای لذت بخش با یکدیگر اختصاص دهند، اختلافات خود را می‌توانند به حداقل برسانند.
این روانشناس در ادامه با اشاره به چهار سبک ارتباطی ویرجینیا ستیر خانواده درمانگر ادامه داد: چهار سبک ارتباطی که از نظر ویرجینیا ستیر بر روی روابط اثر منفی می‌گذارد عبارتند از سبک ارتباطی آرام کننده، سرزنش کننده، عقل کل و بی‌ملاحظه است.
افراد دارای سبک ارتباطی آرام کننده به دنبال خشنودی دیگرانند و دائما دیگران را بر حق و خود را ناحق می‌پندارند، افراد دارای سبک ارتباطی سرزنش کننده نیز به دیگران حمله می‌کنند و معتقدند دیگران بر حق نیستند، از سوی دیگر افراد دارای سبک ارتباطی عقل کل خود را از نظر عقلی برتر از دیگران می‌دانند. همچنین افراد دارای سبک ارتباطی بی‌ملاحظه به دنبال جلب توحه دیگران در هر موقعیتی هستند. بنابراین دانستن نوع سبک ارتباطی با همسر و تلاش در جهت برگزیدن بهترین سبک ارتباطی از اهمیت بالایی برخوردار است.
زوحین بجای استفاده از واژه "چرا؟" در هنگام بروز اختلافات باید سعی کنند در جهت چگونگی حل اختلاف اقدام کنند، هنگام عصبانیت صحبت نکنند و به دنبال برحق بودن و یافتن مقصر نگردند، از توهین و قضاوت و نصیحت یکدیگر بپرهیزند. از سوی دیگر نباید بی‌آنکه درباره دغدغه های خود صحبت کنند از همسر خود توقع درک شرایط و میزان خستگی آن‌ها را داشته باشند. همچنین نباید از یکدیگر انتظارات غیر واقع بینانه داشته باشند و یکدیگر را با تمام محدودیت‌ها و ضعف‌ها بپذیرند.
اگر زوجین در حل اختلافات موفق نشدند لازم است از روانشناس یا مشاوران کمک بگیرند، افزود: هنگام بروز مشکل در زندگی مشترک این نکته قابل اهمیت است که زوجین از خانواده‌ها کمک نگیرند چرا که همین اقدام منجر به بروز اختلافات بعدی و دامن زدن بر مشکلات میشود. همچنین بهره گیری از مشاوران پیش از ازدواج و پس از ازدواج جهت زوج درمانی جهت آموختن مهارتهای زندگی اهمیت دارد.
وی در انتها گفت: زوجین هنگام بروز اختلافات می‌توانند با پرسش سوالاتی از خود نظیر افکار من چیست؟، در حال تجربه چه احساسی هستم؟، علائم جسمانی من را به بروز چه رفتاری سوق می‌دهند؟ و انتظار من از همسرم چیست؟ از افزایش عصبانیت، پرخاشگری و اختلافات جلوگیری کنند.
این روانشناس با اشاره به افزایش روابط اعتیادی در روزهای بحرانی نظیر بحران کووید ۱۹، ادامه داد: علت روی آوردن به روابط اعتیادی این است که افراد تصور می‌کنند شخصی نیست که بتوانند با او از احساسات و افکار خود سخن بگویند و از این راه تنش خود را کاهش می‌دهند. بنابراین هرچه مکانیسم خانواده ایمن‌تر باشد این بحران‌ها و این روابط اعتیادی کاهش پیدا میکند و از سوی دیگر اثر مثبت‌تری نیز بر فرزندان می‌گذارد.
همسر ما مسئول آرامش ما نیست و هر فرد باید خودش آرامش و شادی را به خود هدیه دهد، در گام نخست هر فردی باید تغییراتی را در خود ایجاد کند و خود را نسبت به آن تغییرات متعهد بداند، بدین معنا که از نقش خود به عنوان همسر آگاه باشد و در پی بهتر انجام دادن این نقش برآید. همچنین زوجین باید بدانند که هر فردی دارای خواسته‌ها و نیازهایی است که در صورت برآورده نشدن منجر به افزایش پرخاشگری زوجین میشود و این دقیقا ریشه اختلافات زوجین است.
عدم شناخت کافی زوجین از رفتار و افکار و انتظارات خود، عدم شناخت زوجین نسبت به یکدیگر، عدم بیان خواسته‌ها و انتظاراتشان از جمله دلایل اختلاف زوجین است، گاها زوجین بی‌آنکه درباره خواسته‌هایشان با یکدیگر سخن بگویند توقع دارند همسرشان نسبت به آن خواسته‌ها آگاه باشد و آن‌ها را حدس بزند و همین امر منجر به بروز اختلاب میشود. از سوی دیگر زوجین باید اهداف فردی و اهداف مشترک با همسر داشته باشند و همدلانه به احساسات و افکار هم گوش دهند.
به گفته دکتر جان گاتمن، زوجین زمانی رابطه لذت بخشی را تجربه نمی‌کنند که تعاملات منفی خاصی نظیر انتقاد، سرزنش، تدافع و دیوار کشیدن که منجر به چالش زندگی مشترک میشود را با یکدیگر داشته باشند، بنابراین لازم است زوجین در طی روز زمان‌های مناسبی را برای گفت‌وگو با یکدیگر اختصاص دهند. همچنین این گفت‌وگو باید در زمان و مکان مناسبی به دور از عوامل مزاحم انجام شود.
اگر زوجین در طی روز بتوانند به ویژگی‌های مثبت همسر خود اشاره کنند، درباره احساست و افکار و منظور واقعی خود از خواسته با همسر خود صحبت کنند، احترام یکدیگر را حفظ کنند، زندگی را به سوی اهداف مشترکشان هدایت کنند، فنون همدلی را بیاموزند و ساعاتی را برای انجام کارهای لذت بخش با یکدیگر اختصاص دهند، اختلافات خود را می‌توانند به حداقل برسانند.
این روانشناس در ادامه با اشاره به چهار سبک ارتباطی ویرجینیا ستیر خانواده درمانگر ادامه داد: چهار سبک ارتباطی که از نظر ویرجینیا ستیر بر روی روابط اثر منفی می‌گذارد عبارتند از سبک ارتباطی آرام کننده، سرزنش کننده، عقل کل و بی‌ملاحظه است.
افراد دارای سبک ارتباطی آرام کننده به دنبال خشنودی دیگرانند و دائما دیگران را بر حق و خود را ناحق می‌پندارند، افراد دارای سبک ارتباطی سرزنش کننده نیز به دیگران حمله می‌کنند و معتقدند دیگران بر حق نیستند، از سوی دیگر افراد دارای سبک ارتباطی عقل کل خود را از نظر عقلی برتر از دیگران می‌دانند. همچنین افراد دارای سبک ارتباطی بی‌ملاحظه به دنبال جلب توحه دیگران در هر موقعیتی هستند. بنابراین دانستن نوع سبک ارتباطی با همسر و تلاش در جهت برگزیدن بهترین سبک ارتباطی از اهمیت بالایی برخوردار است.
زوحین بجای استفاده از واژه "چرا؟" در هنگام بروز اختلافات باید سعی کنند در جهت چگونگی حل اختلاف اقدام کنند، هنگام عصبانیت صحبت نکنند و به دنبال برحق بودن و یافتن مقصر نگردند، از توهین و قضاوت و نصیحت یکدیگر بپرهیزند. از سوی دیگر نباید بی‌آنکه درباره دغدغه های خود صحبت کنند از همسر خود توقع درک شرایط و میزان خستگی آن‌ها را داشته باشند. همچنین نباید از یکدیگر انتظارات غیر واقع بینانه داشته باشند و یکدیگر را با تمام محدودیت‌ها و ضعف‌ها بپذیرند.
اگر زوجین در حل اختلافات موفق نشدند لازم است از روانشناس یا مشاوران کمک بگیرند، افزود: هنگام بروز مشکل در زندگی مشترک این نکته قابل اهمیت است که زوجین از خانواده‌ها کمک نگیرند چرا که همین اقدام منجر به بروز اختلافات بعدی و دامن زدن بر مشکلات میشود. همچنین بهره گیری از مشاوران پیش از ازدواج و پس از ازدواج جهت زوج درمانی جهت آموختن مهارتهای زندگی اهمیت دارد.
وی در انتها گفت: زوجین هنگام بروز اختلافات می‌توانند با پرسش سوالاتی از خود نظیر افکار من چیست؟، در حال تجربه چه احساسی هستم؟، علائم جسمانی من را به بروز چه رفتاری سوق می‌دهند؟ و انتظار من از همسرم چیست؟ از افزایش عصبانیت، پرخاشگری و اختلافات جلوگیری کنند.
مرجع : خبرگزاری ایسنا
