احمدرحیمی درباره راهکار های حل مشاجره زوجین گفت: در این دوران کرونا که طولانی هم شده و در قرنطینه ی مجدد هستند، بتوانند با حال خوب در خانه باشند و تنش ها فروکش کند؛ ولی لاجرم در تمام دنیا این اتفاق افتاده که وقتی دو عنصر، دو همسفر و یا دو هم کلاسی هم زیاد در کنار هم باشند، آن احساس راحتی، برابری، تضاد و صمیمیت خیلی زیاد ممکن است که باعث ایجاد حرف و حدیث شده و مسئله ای را پیش بیاورد.
وی ادامه داد: این موضوع خصوصاً در مورد زوجین از جهات زیادی در روابط، احساس و عواطف در هم تنیده و بسیار پیچیده است. روابط فی ما بین زوجین پیچیده ترین رابطه انسانی است به همین جهت اتفاق تنش وار و گفتگوی ناصحیح رخ می دهد؛ اما بسیار مهم است که بدانیم چگونه پیشگیری کنیم یا اگر به تنش کلامی ورود پیدا کردیم، آن را کم و مدیریت کرده، حل مسئله کنیم. هریک از ما موجود بی همتایی هستیم؛ متفاوت از طرف مقابل، که از کودکی شخصیت خاصی در هریک از ما شکل گرفته، دوام و قوام پیدا کرده، محیط فرهنگی، منش های خانوادگی و الگوهای تربیتی خاص درون خانوادگی ما را از هم متفاوت کرده است. پس تفاوت دیدگاه تفاوت رفتار را ناشی می شود و زوجین در دوره های مختلف زندگی، حتی اگر نوه هم داشته باشند، ممکن است دچار مشکل شوند؛ از طرفی این موضوع یک مقدار هم به بخش اعتماد به نفس، عزت نفس، بهداشت روانی، ویژگی شخصیتی بستگی دارد و حال خوب، آرامش، جیب پر پول، تفریح و اوقات فراغت، اشتغال هم در روابط به حل مسئله کمک می کند.
حالا اگر مشکلی پیش آمد چگونه عمل کنیم که موضوع را به مشکلی پیچیده تر تبدیل نکنیم، گره را به دندان نیندازیم و سفت تر نکنیم. اولین اقدام این است که ما پیام مان را درست در ذهن داشته ، درست ارائه دهیم صمیمیت و خنده حل المسائل همه ی مشکلات است. پیرنگ این بافت اصلی عشق و محبت است؛ آرامش، عشق و محبت در دل همدیگر باعث ایجاد جریان زیبایی می شود و در ذهن و رفتار آدم جاری می شود که به طرف مقابل هدیه داده می شود. حتی یک نقد معقول هم بخواهیم بگوییم این است که فرضاً طرف مقابل در وضعیت رنجور و نابه سامانی به سر ببرد اما چنان که با حالت خنده، اعتماد به نفس، کوتاه و با نیک اندیشی با او همدل می شویم که به طرف مقابل بر نخورد.
این کارشناس تصریح کرد: پس اولین گام این است که ما خود را آرام کرده و خود شناسی پیدا کنیم؛ تفکرعمیق در این داشته باشیم که زندگی یک شوخی بیش نیست و خیلی نباید آن را جدی بگیریم، با اینکه جدی در حال جدی زندگی کردن هستیم. وقتی بهداشت روانی حالا با آب درمانی، ویتامین درمانی، دارو درمانی، ورزش، ارتباط مؤثر، تغییرات جذاب و با مسئولیت پذیری، مسئولیت اجتماعی ، تعهدات معقول و تأکیدات مثبت به خودمان حالمان را خوب کنیم. در این صورت می توانیم طرف مقابل را جذب کنیم؛ پس آرامش، نیک اندیشی و انعطاف بهترین چیزی است که می توانیم با آن خود سنجی هم داشته باشیم؛ مثلاً در فضای مجازی از خودمان ارزیابی کنیم و ببینیم که هوش هیجانی ما چقدر است. اگر شخصی هوش هیجانی بالایی داشته باشد دیگر با اعضای خانواده، خودش و همسرش به تنش نمی خورد یا اگر دچار تنش شد می تواند آن را مدیریت کند.
رحیمی گفت: در این بین فرزند آوری موضوع بسیار مهمی است و عزیزانی که می خواهند بچه هایی داشته باشند و آن ها را رشد بدهند، باید آگاه باشند که این موضوع شوخی بردار نیست که ای کاش دست و پای ما در بحث فرهنگی و حتی عقلی و دینی هم بسته نبود که می شد به نوعی گفت؛ فرزند آوری برای بالای چهل سال است که عقلانیت و پختگی شکل می گیرد تا بتوانیم فرزند صالح و سلامتی داشته باشیم. فقط کسانی که صلاحیت فرزند آوری هستند باید به آنها اجازه دهیم تا فرزند داشته باشند اما این موضوع درحال حاضر ممکن نیست.
وی ادامه داد: آثار زیان باری که در ذهن کودک به عنوان یک تله زندگی، یک سیستم سمی به مغزاو وارد می کنیم، از حیث شوق، هیجان وعواطف خونریزی مغزی است که بر روان آن فرزند وارد می کنیم که آثار آن ماندگار است.حتی فروید و ده ها متخصص از زیر زمین هم بیایند و جلسه بگذارند برای درمان، روان درمانی و بهبود حال آن فرزند که بزرگسال شده ولی دچار اختلال عمده است؛ نمی توانند کاری بکنند. یعنی ما در قبال آن مسئول هستیم و باید با کیفیت ازدواج کنیم.
این مشاور خانواده افزود: شناخت کافی از خود و همسرمان داشته باشیم و بعضاً ببینیم برای چه می خواهیم ازدواج کنیم. اگر باردار شویم؛ باید آرامش فی ما بین، احترام متقابل و کلام نیک را یاد بگیریم. وقتی فرزند به عنوان یک توده خام ملعبه دست والدینی می شود که می خواهند داد و بیداد، مشاجره، توهین بیمار گونه و مباحثه داشته باشند. بحث هایی که سر هیچ و پوچ بوده و منش خانوادگی که عادتی ناآگاه است؛ یک آقا یا خانمی که اختلال دارد و به یکباره برای یک موضوع ریز 5 یا 10 یا حتی یک ساعت این بحث ها را ادامه داده و گاهی طرف مقابل سکوت کامل کرده و او یکه تاز میدان بوده و این در حالی است که کودک نظاره گر است؛ کودک در درون خودش تخریب شده و می لرزد، مثل این می ماند که برجی برسر فرود آید که آثار زیان بار این رفتارها بسیار عمیق است.
رحیمی گفت: این آثار زیان بار به طرح واره های ناسازگاری تبدیل می شود که درتمام دوره های زندگی با فرزند همراه خواهد بود و آن فرزند نمی داند که به چه دلیل احساس بی ثباتی، رهایی، ترس، بی هویتی و یا اختلالات عمده شخصیتی پیدا کرده است. اما 99درصد والدین این ودیعه شوم را در ذهن فرزندانشان گذاشته اند که آن ها هم خود قربانی بوده اند.
وی در خاتمه خاطرنشان کرد: جایی باید به طور آگاهانه قربانی شدن فرزندانمان را به خوبی، با آموزش و جدی پیشگیری کنیم؛ که اگر حال بدی داریم و هر روز می خواهیم یک ربع یا نیم ساعت مشاجره کنیم، سریعاً به مشاور مراجعه کنیم و ببینیم مشکل کار کجاست. کلام ما، ذهن ما در کجا مشکل دارد وهمه این مسائل کاملاً قابل حل است.
دریافت صفحه با کد QR