اینکه کودکان کشور ما باید دو سال قبل از پیش دبستانی را قطعا در مهدکودک‌ها سپری کنند و آموزش پیش دبستانی هم به قوت خودش باقی است. یعنی از 4 سالگی کودکان الزاما باید وارد مهدکودک‌ها بشوند.

تا کنون مهد کودک یک نقش تشریفاتی و یک اقدام فانتزی برای برخی از خانواده‌هایی با مادر شاغل، بود و جنبه الزام و اجبار نداشت. در حالی که در نظام تعلیم و تربیت اهمیت دوران کودکی بر کسی پوشیده نیست. این تصمیم می‌تواند تحولات بسیار بزرگی در نظام آموزشی را به همراه داشته باشد. تاریخ کشور ما در مسئله مهدکودک‌ها اوضاع پریشانی را تجربه کرده است. این تصمیم دو سال آموزش را برای کودکان الزامی کرد و آموزش به جای 6 سالگی باید از 4 سالگی شروع شود و این بسیار ارزشمند و مفید است.

مکتبی به نام مکتب روانکاوی در اهمیت دوران کودکی بحث‌های فوق‌العاده کلیدی را دارند و جمله معروفی تحت عنوان «کودکی پدر بزرگ بزرگسالی است» وجود دارد. تمام زیربنای و ساختار شخصیت انسان‌ها در دوران کودکی ساخته می‌شود. به همین دلیل باید برای این دوره اهمیت ویژه‌ای قائل شد.

اینک متاسفانه به خاطر سست شدن نهاد خانواده و ضعیف شدن کارکرد‌های این نهاد جایگزین ناپذیر، این نوع تصمیمات به موقع و دقیق می‌تواند خلا عملکردی یا قصور احتمالی خانواده‌ها را به خصوص در جامعه پذیر کردن کودکان جبران کند. فرآیند جامعه پذیری که از دوران کودکی شروع می‌شود و به شدت اهمیت دارد، می‌تواند به لحاظ اجتماعی شدن و ارتباطات کارکرد‌های مفیدی را برای کودکان داشته باشد.

بهترین نوع آموزش در دوران کودکی، آموزش کودک به کودک است. زیرا در دوران کودکی، کودکان بهترین معلم برای یکدیگر تلقی می‌شوند.

امروزه پدیده تک فرزندی در خانواده‌ها به معضل بزرگی تبدیل شده است و غربت و تنهایی کودکان در خانواده‌ها مسائل زیادی را به همراه دارد، این تصمیم مشکلات فراوانی را از خانواده‌ها رفع می‌کند. کودکان با قرار‌گیری کنار هم می‌توانند مطالب فراوانی را از یکدیگر بیاموزند.

در سوی دیگر امروزه شاهد هستیم بسیاری از مشکلات دوران بزرگسالی ریشه در مشکلات دوران کودکی دارند. به همین دلیل دوران کودکی اگر به شکل علمی و با برنامه ریزی اصولی سپری شود می‌تواند ریشه بسیاری از مشکلات بزرگسالی را در کودکی حل کند.

امیدواریم که نظام برنامه ریزی شده پیش دبستانی و مهدکودک‌ها به گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که بتواند روش اندیشیدن را به کودکان آموزش دهد.
 

جعفر بای- محقق و کارشناس آسیب های اجتماعی