آسیب های «حسادت» در زندگی زوجین/بروز تعارضات زناشویی
مریم داودوندی روانشناس گفت: همواره حسادت های افراطی در روابط همسران باعث دلخوری، دلزدگی و حتی چالش های عمیق در رابطه می شود به طوری که وقتی این پدیده مورد بررسی و کاوش قرار می گیرد مشخص می شود که فرد حسود به دلیل نیاز به توجه، در صدد کنترل بیش از حد همسر خود بر می آید که پیامد نهایی آن تعارضات زناشویی خواهد شد.
وی تصریح کرد: حسادت با مفهوم عشق به همسر تفاوت دارد و مفهوم واحدی نیستند.
طبق نظر روان شناسان حسادت زمانی اتفاق می افتد که فرد می ترسد رابطه خاص او تهدید شود.
به طور مثال فرد حسود حتی به رابطه همسر با اعضای خانواده اش نظیر مادر و یا خواهر نیز حسادت می ورزد چرا که از احتمال دور شدن او رنج می برد.
افرادی که دچار حسادت در رابطه زناشویی خود هستند اغلب از هیجان هایی همچون اضطراب، ترس و غم رنج می برند.
این افراد گاه در جمع و گروه های خانوادگی در حال کنترل شریک زندگی خود و به دنبال سرنخ هایی می باشند که این فرایند می تواند حاصل افکار و باورهای آسیب زای آنها باشد و عدم اصلاح این مسئله گاه سبب دوری بیشتر همسر می گردد.
حسادت لزوماً هیجان آسیب زایی نیست، به همین دلیل نباید این هیجان پیچیده را صرفاً بد تفسیر و یا غیر مفید دانست، اما در صورت آسیب زدن به همسر و رابطه زناشویی می بایست مورد توجه و درمان قرار گیرد.
داودوندی با بیان اینکه اغلب فرد حسود هیجان خشم را تجربه می کند؛ افزود: فرد حسود به دنبال احساس تهدید، شروع به افزایش کنترل موقعیت نموده و عدم دریافت پاسخ اطمینان بخش از سوی همسر سبب احساس عدم امنیت در وی شده و به دنبال آن اضطراب، غم و خشم نمایان خواهد شد.
گاهی او به رفتارهای مختلفی متوسل می شود، اما ممکن است بلافاصله شرمنده شده و حتی پشیمانی خود را ابراز نماید.
حسادت یکی از موضوعات بسیار مهمی است که می بایست در پیش از ازدواج مورد توجه قرار گیرد زیرا اگر به آن توجه نشود، پیامدهای آسیب زایی به دنبال خواهد داشت.
در ابتدای ازدواج به علت وجود شور و هیجان این پیوند، حسادت و وابستگی برای برخی افراد مطلوب و جذاب به نظر آمده و آن را نشانه ای از علاقمندی همسر تعبیر می نمایند، لیکن به تدریج آسیب نمایان خواهد شد.
برخی از نظریه پردازان روانشناسی معتقدند حسادت از دوران کودکی آشکار و یکی از عوامل شکل گیری آن عدم توجه و یا توجه افراطی والدین نسبت به فرزندانشان می باشد.
آدلر معتقد است که این احساس، در نتیجه میل به قدرت، احساس حقارت، طرد و رها شدگی و گاه احساس عدم امنیت در دوران کودکی شکل می گیرد؛ مانند کودکی که بدلیل تولد برادر و یا خواهر تازه متولد شده اش توجه والدین را از دست داده است و یا زندگی در خانواده ای که والدین رفتار مسئولانه ای نداشته اند.
این تجربه ها در دوران کودکی می تواند در بزرگسالی، فرد را درگیر احساسی به نام حسادت کند.
وی تصریح کرد: حسادت با مفهوم عشق به همسر تفاوت دارد و مفهوم واحدی نیستند.
طبق نظر روان شناسان حسادت زمانی اتفاق می افتد که فرد می ترسد رابطه خاص او تهدید شود.
به طور مثال فرد حسود حتی به رابطه همسر با اعضای خانواده اش نظیر مادر و یا خواهر نیز حسادت می ورزد چرا که از احتمال دور شدن او رنج می برد.
افرادی که دچار حسادت در رابطه زناشویی خود هستند اغلب از هیجان هایی همچون اضطراب، ترس و غم رنج می برند.
این افراد گاه در جمع و گروه های خانوادگی در حال کنترل شریک زندگی خود و به دنبال سرنخ هایی می باشند که این فرایند می تواند حاصل افکار و باورهای آسیب زای آنها باشد و عدم اصلاح این مسئله گاه سبب دوری بیشتر همسر می گردد.
حسادت لزوماً هیجان آسیب زایی نیست، به همین دلیل نباید این هیجان پیچیده را صرفاً بد تفسیر و یا غیر مفید دانست، اما در صورت آسیب زدن به همسر و رابطه زناشویی می بایست مورد توجه و درمان قرار گیرد.
داودوندی با بیان اینکه اغلب فرد حسود هیجان خشم را تجربه می کند؛ افزود: فرد حسود به دنبال احساس تهدید، شروع به افزایش کنترل موقعیت نموده و عدم دریافت پاسخ اطمینان بخش از سوی همسر سبب احساس عدم امنیت در وی شده و به دنبال آن اضطراب، غم و خشم نمایان خواهد شد.
گاهی او به رفتارهای مختلفی متوسل می شود، اما ممکن است بلافاصله شرمنده شده و حتی پشیمانی خود را ابراز نماید.
حسادت یکی از موضوعات بسیار مهمی است که می بایست در پیش از ازدواج مورد توجه قرار گیرد زیرا اگر به آن توجه نشود، پیامدهای آسیب زایی به دنبال خواهد داشت.
در ابتدای ازدواج به علت وجود شور و هیجان این پیوند، حسادت و وابستگی برای برخی افراد مطلوب و جذاب به نظر آمده و آن را نشانه ای از علاقمندی همسر تعبیر می نمایند، لیکن به تدریج آسیب نمایان خواهد شد.
برخی از نظریه پردازان روانشناسی معتقدند حسادت از دوران کودکی آشکار و یکی از عوامل شکل گیری آن عدم توجه و یا توجه افراطی والدین نسبت به فرزندانشان می باشد.
آدلر معتقد است که این احساس، در نتیجه میل به قدرت، احساس حقارت، طرد و رها شدگی و گاه احساس عدم امنیت در دوران کودکی شکل می گیرد؛ مانند کودکی که بدلیل تولد برادر و یا خواهر تازه متولد شده اش توجه والدین را از دست داده است و یا زندگی در خانواده ای که والدین رفتار مسئولانه ای نداشته اند.
این تجربه ها در دوران کودکی می تواند در بزرگسالی، فرد را درگیر احساسی به نام حسادت کند.
