شرم ستیزی یعنی انجام دادن کارهایی که به خاطر نظرم مردم از انجام دادن آنها می ترسید. هدف از این نوع مواجهه آن است که دیگر نگران تایید نشدن نباشید و تحمل شرم خود را بالا ببرید. در این نوع مواجهه، عملی را که می ترسید مردم متوجه آن شوند و آن را تایید نکنند، انجام می دهید. به عنوان نمونه اگر با ظاهر خود، وسواس فکری دارید می توانید لباس های ناهماهنگ بپوشید یا خودتان را آن طور که وسواس تان حکم می کند آرایش نکنید. اگر نگران رفتارتان در حضور دیگران هستید، می توانید برخی تعارفات و عرف های اجتماعی جزئی را رعایت نکنید. اگر می ترسید شما را احمق فرض کنند، در حضور دیگران ابراز عقیده کنید.
خطر کردن
هدف از خطر کردن این است که نگوییم عقل حکم می کند فلان رفتار خیلی خطرناک است چون امنیت آن محرز نیست. به عنوان مثال، اگر کمال گرا هستید یا از شکست می ترسید، خودتان را در گیری کاری کنید که احتمال دارد در آن شکست بخورید یا به هدف تان نرسید؛ یا اگر از حرف زدن با یک آدم جذاب در مهمانی می ترسید، با او قرار بگذارید یا با نظر او مخالفت کنید.
غرفه سازی
اگرچه مواجهه تدریجی، روش متداول و استاندارد کنار آمدن با اضطراب است ولی برای عده ای، تجربه کردن تمام و کمال نشانه ها مفید تر است. در این فن، شخص بدون مرحله بندی، در معرض اضطراب شدید قرار می گیرد و ان قدر در حالت اضطراب می ماند تا اضطراب برای او عادی شود. شخص به جای آن که جلوی وحشتزدگی را بگیرد، خود را در «وحشتزدگی غرق می کند». هدف آن است که بفهمید اضطراب وحشت مانند، شما را نمی کشد. تنها راه فهمیدن آن هم این است که اجازه بدهید دچار حمله وحشتزدگی شوید.
این رویکرد که به آن غرقه سازی می گوییم، وقتی مفید است که حمله وحشت رخ بدهد و شخص راهی برای اجتناب از آن نداشته باشد. به فنونی که قبلاً به آنها اشاره کردیم مراجعه کنید. مثل سایر شکل های فن مواجهه، ابتدا برای خودتان روشن کنید که چرا این کار را انجام می دهید. آنگاه با راهبردهای شناختی، آرمیدگی و کنترل تنفس، اضطراب تان را اداره کنید ولی حواس خود را پرت نکنید.
خطر کردن
هدف از خطر کردن این است که نگوییم عقل حکم می کند فلان رفتار خیلی خطرناک است چون امنیت آن محرز نیست. به عنوان مثال، اگر کمال گرا هستید یا از شکست می ترسید، خودتان را در گیری کاری کنید که احتمال دارد در آن شکست بخورید یا به هدف تان نرسید؛ یا اگر از حرف زدن با یک آدم جذاب در مهمانی می ترسید، با او قرار بگذارید یا با نظر او مخالفت کنید.
غرفه سازی
اگرچه مواجهه تدریجی، روش متداول و استاندارد کنار آمدن با اضطراب است ولی برای عده ای، تجربه کردن تمام و کمال نشانه ها مفید تر است. در این فن، شخص بدون مرحله بندی، در معرض اضطراب شدید قرار می گیرد و ان قدر در حالت اضطراب می ماند تا اضطراب برای او عادی شود. شخص به جای آن که جلوی وحشتزدگی را بگیرد، خود را در «وحشتزدگی غرق می کند». هدف آن است که بفهمید اضطراب وحشت مانند، شما را نمی کشد. تنها راه فهمیدن آن هم این است که اجازه بدهید دچار حمله وحشتزدگی شوید.
این رویکرد که به آن غرقه سازی می گوییم، وقتی مفید است که حمله وحشت رخ بدهد و شخص راهی برای اجتناب از آن نداشته باشد. به فنونی که قبلاً به آنها اشاره کردیم مراجعه کنید. مثل سایر شکل های فن مواجهه، ابتدا برای خودتان روشن کنید که چرا این کار را انجام می دهید. آنگاه با راهبردهای شناختی، آرمیدگی و کنترل تنفس، اضطراب تان را اداره کنید ولی حواس خود را پرت نکنید.