ناشناس (تحصیلات: کم سواد، 27 ساله)
سلام
من و همسرم ۵ ساله با هم ازدواج کردیم. از لحاظ روحی و عاطفی و جنسی، بی‌نهایت کمبود دارم الکی میگه دوستم داره ولی هیچ کاری برای اثباش انجام نمیده. من آدم پر توقعی نیستم ولی برای مناسبتایی که داریم، به خودش زحمت نمیده یه شاخه گل برام بخره حتی. ولی برای کارش، میلیون میلیون خرج میکنه. فقط کار براش مهمه. وقتایی که با منه، همش توی گوشیشه. توی مسافرت همینجور. دیگه خسته شدم از این وضع. هر چی بهونه میگیرم، آروم حرف میزنم، داد و بیداد میکنم، قهر میکنم، هیچ فایده‌ای نداره. هیچ نوع حرف زدنی روش اثر نداره. دیگه انگیزمو از دست دادم.
واسه انجام کارای خونه، بی‌حوصله‌م. دلم نمیخواد هیچ کاری انجام بدم. من آدم شادابی بودم که کنارش، روحیمو از دست دادم. دلم میخواد ازش جدا شم ولی شرایط خونه پدریمم چنگی به دل نمیزنه. ما با عشق و علاقه و با سختی به هم رسیدیم. اما اینه وضع زندگیمونه. من چه کاری باید انجام بدم؟ مشاوره‌م رفتیم کمک شایانی بهمون نکرد…
مشاور:
سلام همراه گرامی
فرمودید به دختری در فامیل خود علاقمند شدید، از طرفی کم سن و سال و کم تجربه هستید و از طرف دیگر علاقمند بودن در بحث ازدواج شرط لازم هست اما شرط کافی نیست. در وهله ی اول هر دوی شما نیازمند این هستید که هویت و شخصیتتان کامل شکل بگیرد. ابتدای سن شکل گیری شخصیت و هویت یابی ۱۸سالگی می باشد. بنابراین دختر خانم هم، هم اکنون هر تصمیمی بگیرد از سر خامی و کم تجربگی است. پس بهتر است صبور باشید تا زمان ان برسد. و چون سن تان پایین است فعلا صحبتی از فاکتورهای اصلی و فرعی انتخاب همسر نمی کنیم. اما پیشنهاد فعلی ما به شما این است که در مورد علاقه تان با پدر و مادر و یا یکی از انها در میان بگذارید تا هم از تجربیاتشان بهره مند شوید و هم مقدمه ای باشد برای انتخاب همسر و گام برداشتن در مسیر صحیح ازدواج. علاوه بر ان در مورد فاکتورهای انتخاب همسر و خوداگاهی مطالعه ای داشته باشید. موفق باشید.
من و همسرم ۵ ساله با هم ازدواج کردیم. از لحاظ روحی و عاطفی و جنسی، بی‌نهایت کمبود دارم الکی میگه دوستم داره ولی هیچ کاری برای اثباش انجام نمیده. من آدم پر توقعی نیستم ولی برای مناسبتایی که داریم، به خودش زحمت نمیده یه شاخه گل برام بخره حتی. ولی برای کارش، میلیون میلیون خرج میکنه. فقط کار براش مهمه. وقتایی که با منه، همش توی گوشیشه. توی مسافرت همینجور. دیگه خسته شدم از این وضع. هر چی بهونه میگیرم، آروم حرف میزنم، داد و بیداد میکنم، قهر میکنم، هیچ فایده‌ای نداره. هیچ نوع حرف زدنی روش اثر نداره. دیگه انگیزمو از دست دادم.
واسه انجام کارای خونه، بی‌حوصله‌م. دلم نمیخواد هیچ کاری انجام بدم. من آدم شادابی بودم که کنارش، روحیمو از دست دادم. دلم میخواد ازش جدا شم ولی شرایط خونه پدریمم چنگی به دل نمیزنه. ما با عشق و علاقه و با سختی به هم رسیدیم. اما اینه وضع زندگیمونه. من چه کاری باید انجام بدم؟ مشاوره‌م رفتیم کمک شایانی بهمون نکرد…
مشاور:
سلام همراه گرامی
فرمودید به دختری در فامیل خود علاقمند شدید، از طرفی کم سن و سال و کم تجربه هستید و از طرف دیگر علاقمند بودن در بحث ازدواج شرط لازم هست اما شرط کافی نیست. در وهله ی اول هر دوی شما نیازمند این هستید که هویت و شخصیتتان کامل شکل بگیرد. ابتدای سن شکل گیری شخصیت و هویت یابی ۱۸سالگی می باشد. بنابراین دختر خانم هم، هم اکنون هر تصمیمی بگیرد از سر خامی و کم تجربگی است. پس بهتر است صبور باشید تا زمان ان برسد. و چون سن تان پایین است فعلا صحبتی از فاکتورهای اصلی و فرعی انتخاب همسر نمی کنیم. اما پیشنهاد فعلی ما به شما این است که در مورد علاقه تان با پدر و مادر و یا یکی از انها در میان بگذارید تا هم از تجربیاتشان بهره مند شوید و هم مقدمه ای باشد برای انتخاب همسر و گام برداشتن در مسیر صحیح ازدواج. علاوه بر ان در مورد فاکتورهای انتخاب همسر و خوداگاهی مطالعه ای داشته باشید. موفق باشید.