تاثیر فضای سبز بر کاهش خطر اختلال کم‌توجهی
به نقل از مدیکال اکسپرس، اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی (ADHD) اختلال رفتاری رشدی است که فرد توانایی دقت و تمرکز بر روی یک موضوع را ندارد و یادگیری او کند میشود و فرد فعالیت بدنی غیرمعمول و بسیار بالایی دارد.
این نتایج، حاصل تحقیقات جدید سازمان iPSYCH در دانمارک است که گروهی از محققان از دانشگاه آرهوس دانمارک بررسی کردند، چگونه فضای سبز اطراف محل زندگی در ابتلاء کودکان و نوجوانان به اختلال ADHD تاثیر دارد و مواردی از ارتباط را پیدا کردند.
Malene Thygesen از محققان این بررسی اظهار کرد: کودکانی که در اوایل کودکی (تا سن پنج سالگی) در منطقه مسکونی خود کمتر در معرض محیط‌های سبز قرار گرفته‌اند در مقایسه با کودکانی که محیط سبز اطراف آنان بیشتر بوده است، در معرض خطر بیشتر ابتلا به اختلال ADHD هستند.
ADHD یکی از رایج‌ترین تشخیص‌های روان‌پزشکی در بین کودکان است و مبتلایان به این اختلال به روش‌های مختلف تحت تاثیر این بیماری قرار می‌گیرند. علت اینکه برخی از کودکان به ADHD مبتلا می‌شوند هنوز کاملا مشخص نیست. ADHD ممکن است ارثی باشد، اما سایر عوامل نیز ممکن است در آن نقش داشته باشند. به‌همین دلیل، باید درباره علل ایجاد این اختلال تحقیق انجام شود. دسترسی کودکان به فضای سبز از این موارد است، زیرا نتایج مطالعات قبلی ارتباط بهزیستی ذهنی و رشد شناختی کودکان را پیدا کردند.
در این بررسی جنس، سن، سال تولد کودک و تشخیص روان‌پزشکی والدین و وضعیت اقتصادی اجتماعی و سطح اقتصادی و اجتماعی محله بررسی شد. این آزمایش شامل بیش از ۸۰۰ هزار فرد متولد از سال ۱۹۹۲ به بالا تا سال ۲۰۰۷ و همچنین تشخیص‌های بالینی ADHD از پنج سالگی تا سال ۲۰۱۶ است. علاوه بر این، محققان در مورد سبز بودن محیط اطراف یک خانوار از اندازه‌گیری خاصی به نام شاخص نرمال‌شده تفاوت پوشش گیاهی استفاده کردند که شاخص گرافیکی ساده‌ای است که در تحلیل‌ها و اندازه‌گیری‌های سنجش از دور و ارزیابی وجود یا عدم وجود پوشش گیاهی یک منطقه کاربرد دارد.
نتایج تحقیق نشان داد، زندگی در محیط‌های سبز ممکن است یک عامل محافظتی برای کودکان در رابطه با خطر ابتلا به ADHD باشد.
شایان‌ذکر است، یک بررسی واحد، مبنای کافی برای نتیجه‌گیری وجود ارتباط بین دسترسی به محیط های سبز و خطر ابتلا به ADHD در کودکان نیست و به تحقیقات بیشتر نیاز دارد.
این مقاله تحقیقاتی در مجله Environmental Health Perspectives ارائه شده است.
Malene Thygesen از محققان این بررسی اظهار کرد: کودکانی که در اوایل کودکی (تا سن پنج سالگی) در منطقه مسکونی خود کمتر در معرض محیط‌های سبز قرار گرفته‌اند در مقایسه با کودکانی که محیط سبز اطراف آنان بیشتر بوده است، در معرض خطر بیشتر ابتلا به اختلال ADHD هستند.
ADHD یکی از رایج‌ترین تشخیص‌های روان‌پزشکی در بین کودکان است و مبتلایان به این اختلال به روش‌های مختلف تحت تاثیر این بیماری قرار می‌گیرند. علت اینکه برخی از کودکان به ADHD مبتلا می‌شوند هنوز کاملا مشخص نیست. ADHD ممکن است ارثی باشد، اما سایر عوامل نیز ممکن است در آن نقش داشته باشند. به‌همین دلیل، باید درباره علل ایجاد این اختلال تحقیق انجام شود. دسترسی کودکان به فضای سبز از این موارد است، زیرا نتایج مطالعات قبلی ارتباط بهزیستی ذهنی و رشد شناختی کودکان را پیدا کردند.
در این بررسی جنس، سن، سال تولد کودک و تشخیص روان‌پزشکی والدین و وضعیت اقتصادی اجتماعی و سطح اقتصادی و اجتماعی محله بررسی شد. این آزمایش شامل بیش از ۸۰۰ هزار فرد متولد از سال ۱۹۹۲ به بالا تا سال ۲۰۰۷ و همچنین تشخیص‌های بالینی ADHD از پنج سالگی تا سال ۲۰۱۶ است. علاوه بر این، محققان در مورد سبز بودن محیط اطراف یک خانوار از اندازه‌گیری خاصی به نام شاخص نرمال‌شده تفاوت پوشش گیاهی استفاده کردند که شاخص گرافیکی ساده‌ای است که در تحلیل‌ها و اندازه‌گیری‌های سنجش از دور و ارزیابی وجود یا عدم وجود پوشش گیاهی یک منطقه کاربرد دارد.
نتایج تحقیق نشان داد، زندگی در محیط‌های سبز ممکن است یک عامل محافظتی برای کودکان در رابطه با خطر ابتلا به ADHD باشد.
شایان‌ذکر است، یک بررسی واحد، مبنای کافی برای نتیجه‌گیری وجود ارتباط بین دسترسی به محیط های سبز و خطر ابتلا به ADHD در کودکان نیست و به تحقیقات بیشتر نیاز دارد.
این مقاله تحقیقاتی در مجله Environmental Health Perspectives ارائه شده است.
مرجع : خبرگزاری ایسنا
