به چه شخصی روانشناس گفته می شود؟
روانشناس شخصي است که پس از گذراندن دورهاي تخصصي خود در رشته روانشناسي( حداقل کارشناسی و کارشناسی ارشد مرتبط) به بررسي دقيق عملكرد رفتار با مغز و از طرفي ديگر ارتباط بين رفتار و محيط انسان مي پردازد. همچنين نيز رفتار شغلي، رفتار تحصيلي، رفتار شخصي و رفتار اجتماعي افراد را نيز مورد بررسي قرار مي دهند. و روي احساسات و افكار و انگيزه شان كار مي كنند تا بتوانند آنها را كنترل كنند و در زندگي با سختي ها و مشكلات مقابله كنند.

روانشناس دارای تخصص های گوناگون و مهارت های متفاوتی از جمله بالینی، سلامت، استثنایی، تربیتی،خانواده، روانسنجی، می باشد. مزایای استفاده از یک مشاور با تخصص دکترا به شما این امکان را می دهد تا براحتی و بصورت کاملا علمی با شما برخورد شود و مشکل شما بسادگی حل شود.

وظايف روانشناس:
روانشناس با به كارگيري روش هاي آموزشي و روان درماني بيماري هاي رواني شامل اختلالات شخصيتي، وسواس، اضطراب، افسردگی، پرخاشگری،پانيك، فوبيا را درمان مي كند. يك روانشناس علاوه بر درمان قادر به ارائه مشاوره هاي تحصيلي، شغلي، ازدواج، كودك و نوجوان مي باشد. روانشناس به تعليم و تربيت و آموزش شيوه هاي صحيح تفكر و رفتار مي پردازد.

۱-راهنمایی :
راهنمایی در عرصه روانشناسی سه وي‍ژگي مهم دارد: ۱) راهنمایی تحصیلی شغلي ۲) راهنمایی كودك ۳) راهنمایی آموزش. در این روش معمولا مراجعه کننده پرسش هايي دارد که روانشناس به آنهاجواب می دهد و در موارد ضروري توصیه هایی میکند که از سوی مراجعه کننده پذیرفته می شود، لذا برای حل مشکلات اساسی و پیچیده روانشناختی روش مناسبی نمی باشد.

۲-مشاوره :
مشاوره یک فرآيند كمكي و تعاملي ياورانه است که از طریق رابطه ای بین دو نفركه مشاور و مراجع مي باشند انجام می گیرد. در این رابطه، روانشناس با داشتن مهارت ها و آگاهي هاي علمی و حرفه ای تلاش مي كند مراجع را با روش هایی منطبق بر نیازمندی هایش یاری کند. تا هر چه بیشتر درباره ی خود بیاموزد و بینشی را که به این طریق درباره خود کسب می کند در رابطه با هدفهای معین، واقع بینانه ، ادراک شده به طور مؤثری مورد استفاده قرار دهد و در نتیجه فردی سعادتمند و عضوی سازنده براي جامعه باشد.
 

۳-روان درمانی :
مهمترين نوع مداخلات روانشناسی میباشد که در زمینه اختلالات و بیماریهای روانی بکار گرفته می شود. روان درمانی فعالیتی هدفمند ، تخصصی و بسیار حساس است که نیازمند آموزش ، هنر درمان ، مهارت و تسلط خاص می باشد . مانند روان درمانی وسواس یا افسردگی.

امروزه از انواع روان درمانی بر حسب مشکل و روش درمان گر از جمله روان درمانی فردی ، روان درمانی گروهی ، شناختی رفتاری، روان درمانی پویشی، طرحواره درمانی، اکت، خانواده درمانی و… برای درمان مورد استفاده قرار می گیرد. نکته قابل ذکر این است که مداخلات روانشناختی و اثر بخشی آنها در یک جلسه امکان پذیرنيست و نیازمند تعداد جلسات متداول می باشد، حتی در بسیاری از موارد، جلسات پیگیری بعد ازپايان دوره نیز ضروري ولازم است. لذا ديدگاه پزشکی به فعالیت روانشناسان بدين ترتيب است که پس از یک معاینه نسخه ای به صورت دستورات درمانی ارائه گردد و در يك يا دو جلسه پايان یابد مسلما دیدگاهی غیر علمی و غیرروانشناختی میباشد.


نکته: گاهی اوقات بهترین نوع درمان برای بیمار، تلفیقی از روان درمانی و دارو درمانی می باشد در این شرایط روانپزشک ضمن اینکه بیمار را با دارو درمان می کند وی را به روانشناس ارجاع می دهد.


ویژگی های شخصیتی یک روانشناس
1. علاقمندی به انسان ها و کمک به رفع مشکلات آنها
2. تسلط کافی بر علم روان تحلیلی و به روز بودن علم او
3. داشتن ثبات احساسی و عدم تاثیر گذاری مشکلات بیمار بر وی
4. داشتن مهارت کافی برای تصمیم گیری و حل مسئله
5. درک افراد بدون هر گونه قضاوت
6. داشتن صداقت و شخصیت سالم
7. برخورداری از سلامت روانی و رفتار مناسب در مواجه با رفتارهای بیمار
8. داشتن روحیه همدلی و مهارت ارتباطی بالا
9. راز دار و قابل اعتماد
10. صبور و با انعطاف پذیری بالا
11. داشتن اعتماد به نفس کافی
12. برخورد منصفانه با مراجعه کننده
13. آموزش مهارتهای زندگی و تاب آوری و توانایی برگزاری کارگاه


شرح وظایف یک روانشناس
1. روانشناس باید برای افزایش علم خود و به روز کردن آن تلاش کند چون رفتار و تفکر افراد در حال تغییر و تحول است.
2. باید با اصول اخلاق حرفه ای آشنا باشد و در چهار چوب حرفه ای مشغول به کار شوند.
3. قبل از شروع فعالیت حرفه ای لازم است با گذراندن دوره های مختلف ، مهارت کسب کند .
4. داشتن تجربه کافی در کنار علم به عنوان عاملی تاثیرگذار بر موفقیت دکتر روانشناس می باشد.
5. مصاحبه تشخیصی و بالینی با درمانجو برای ارزیابی، تشخیص و بررسی مشکل او
6. ثبت اطلاعات و تکمیل پرونده بیمار
7. راهنمایی و ارائه راه حل های مناسب
8. روان درمانی فردی و در صورت لزوم گروهی و تسلط کافی بر آن
9. ارزیابی منظم وضعیت روانی بیمار و ثبت آن
10. ارائه گزارش از وضعیت بیمار به کادر درمان در صورت لزوم
11. آموزش به خانواده و یا اطرافیان بیمار در مورد چگونگی برخورد با وی و انتقال شرایط بیمار به او
12. انجام تست های مختلف روانشناسی(هوش، شخصیت) برای تشخیص صحیح اختلال