تمایل برای تغییر رفتار و برخی از ویژگی‌ها در زوجین، احتمال جدایی را در آنان بالا می‌برد و زوجینی که چنین تمایلی دارند، نمی‌توانند همسرشان را همان طوری که هست بپذیرند.
 

مستوره صداقت روانشناس بالینی و زوج درمانی و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد تهران جنوب با بیان اینکه تغییر دادن طرف مقابل در زندگی مشترک امری اشتباه است، گفت: عده ای بر این باور هستند که اگر با طرف مقابل ازدواج کنند به دلیل آن که او عاشقش است، می توانند رفتارهای او را تغییر دهند.

وی افزود: این امید که پس از ازدواج می توانم همسرم را تغییر دهم، زیرا اسم من وارد شناسنامه او شده است و دیگر از من جدا نمی شود، تفکر اشتباهی است. با این امید و آرزوها، وارد یک رابطه ای شدن، اشتباه ترین کار ممکن است.
این روانشناس خاطرنشان کرد: یادمان باشد فردی که با ما ازدواج می‌کند درست مثل خودمان سخت تغییر می‌کند و نمی‌توان شاکله افراد را عوض کرد و درون آن‌ها را تغییر اساسی داد.

این روانشناس بالینی گفت: تغییراتی که ما در افراد انتظار داریم به دو دسته تقسیم می شوند. دسته اول به هویت افراد بر می گردد، به عنوان مثال به طور ناگهانی از طرف مقابل می‌خواهیم که پوشش یا طرز برخورد و رفتارش را تغییر دهد و مطابق میل او رفتار کند، اما باید دانست، آن فرد با این نوع پوشش و رفتار، هویت و شخصیت خود را نشان می‌دهد و به صورت ناگهانی این شخصیت را نمی‌توان تغییر داد.
صداقت گفت: هیچ فردی نمی‌تواند دیگری را تغییر دهد، بلکه فقط می‌تواند به واسطه آگاهی، شناخت و درک روی او اثر بگذارد، نه اینکه چون من را دوست دارد، به خاطرمن این کار را انجام دهد. افرادی هستند که به خاطر دوست داشتن طرف مقابل مدتی آن رفتار و کار را انجام می‌دهند اما بعد از مدتی به هویت اصلی خودشان برمی گردند، بنابراین تغییر در حوزه هویت امکان پذیر نیست.

اجبار در تغییر طرف مقابل باعث می شود که فرد، کم کم نسبت به این موضوع جبهه بگیرد، به عنوان مثال ممکن است شوهر مطابق میل زن رفتار نکند و باعث قهر و دعوا شود. این دلخوری و نزاع سبب شود که زن برای مدتی خانه را ترک کند یا زوجین سرشان را با گوشی گرم کنند و با یکدیگر صحبتی نکنند که این رفتار نه تنها تغییری در طرف مقابل ایجاد نمی‌کند، بلکه باعث دل شکستگی و رنجش آن‌ها از یکدیگر می شود و ناراحتی های پی در پی باعث از هم پاشیدگی خانواده خواهد شد.گاهی موضوع اختلافات میان زوجین، عمیق نیست و علت آن تنها نبود مهارت‌های کافی در گفت‌وگو و تبادل نظر با یکدیگر است.

این روانشناس بالینی و زوج درمانگر تاکید کرد: بهتر است که زوجین با یکدیگر در مورد دیدگاه و ایده هایشان صحبت کنند و به هم کتاب‌هایی در این راستا معرفی کنند. هر کدام از زوجین طرف مقابل را در به کمال رسیدن و شکوفا شدن کمک کنند تا در این صورت با کمک یکدیگر به مسیر دلخواه خود برسند، فراموش نکنیم که زوجین باید نیمه های یکدیگر را پر و تکمیل کنند. بنابراین با مطالعه و آگاهی، بدون جنگ و دعوا و بدون اینکه نظرمان را به دیگری تحمیل کنیم، بهتر است خودمان به این نتیجه برسیم که باید تغییر کنیم و یک سری از ویژگی های نامطلوب را اصلاح کنیم.

وی افزود: هیچ انسانی ایده آل نیست، پس بنابراین خود فرد باید به این نتیجه برسد که مسیر جدیدی را طی کند. به عنوان مثال اگر زود عصبانی می‌شود، تکنیکی یاد بگیرد که خود را کنترل و تلاش کند که به سمت شکوفایی برود. تغییر باید خود ساخته باشد، نه اینکه اجباری و نباید از دوست داشتن وسیله‌ای برای تغییر بسازیم.