در گزارش های سالانه «سطح شادبودن کشورها» که با حمایت سازمان ملل تهیه و منتشر می شود، ما ایرانی ها جایگاه چندان خوبی در بین دیگر کشورها نداشته ایم، اما این موضوع اجتماعی نیازمند یک بررسی جدید و نظرسنجی داخلی بود تا وضعیت خودمان را بهتر ارزیابی کنیم؛ کاری که حالا مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) آن را انجام داده است.
63 درصد شاد و 37 درصد ناشاد
ایسپا این نظرسنجی را با جامعه آماری افراد بالای ۱۸ سال کل کشور (شهر و روستا) و با اندازه نمونه ۱۵۴۶ در تاریخ ۵ تا ۹ اردیبهشت ۱۴۰۰ به شیوه مصاحبه تلفنی اجرا کرده و از پاسخگویان پرسیده است «با درنظر گرفتن همه چیز شما چقدر شاد هستید؟» نتایج نشان میدهد، ۱۲ درصد از پاسخگویان گفتند «خیلی شاد هستم» و ۵۰/۹ درصد نیز اعلام کردند «نسبتا شاد هستم»؛ یعنی وضعیت شادمانی حدود ۶۳ درصد پاسخگویان خوب است. اما در مقابل ۱۳/۶ درصد گزینه «خیلی شاد نیستم» و ۲۳/۵ درصد گزینه «اصلا شاد نیستم» را انتخاب کرده اند.
زنان و تحصیل کردهها شادترند
نتایج به تفکیک گروهها نشان میدهد، زنان تا حدودی نسبت به مردان شادترند. همچنین با افزایش سن افراد از میزان شادی کاسته میشود. افراد با تحصیلات دانشگاهی از افراد با تحصیلات غیردانشگاهی شادتر هستند.
رهبر انقلاب: زندگیِ بی شادی و لبخند، زندگی دوزخی است
قبل از هر چیز بهتر است این باورمان را تقویت کنیم که شادی و لبخند، یک نیاز مهم در زندگی است و در حوزه اجتماعی هم باید مسئولان برای تقویت آن همت کنند. اهمیت این موضوع تا اندازه ای است که رهبر انقلاب هم در دیدار سال 83 با مسئولان سازمان صداوسیما به آن اشاره کردند و فرمودند: «یکی از مقوله‌های بسیار مهم و یقیناً یکی از ضرورتهای جامعه، لبخند است. لبخند یکی از نیازهای زندگی انسان است. زندگیِ بی شادی و بی‌لبخند، زندگی دوزخی است. زندگی بهشتی، زندگی با لبخند است... . شادی لازم است و باید آن را برای مردم تأمین کرد؛ منتها این کار برنامه‌ریزی میخواهد».
البته ایشان در همان دیدار با مدیران سازمان صداوسیما، به ویژگیهای طنز خوب به عنوان یک عامل ایجاد شادی در جامعه هم اشاراتی داشته اند که در جای خود قابل بررسی است، اما نکته مهم، تاکید ایشان بر اهمیت شادی و لبخند در زندگی است و این رویکرد، وظیفه دستگاهها و سازمان‌های مسئول برای توجه به این موضوع را دوچندان می‌کند.
در همین زمینه روزنامه خراسان با مجید ابهری، آسیب شناس اجتماعی گفت‌وگویی داشته است.
عامل اصلی ناشادی در یک سال اخیر کروناست
ابهری معتقد است: عامل اصلی این وضعیت در یکسال اخیر، بیماری مرگ آفرین کروناست که تاکنون چندین هزار نفر از هموطنان ما را به کام مرگ کشانده یا در بیمارستان‌ها بستری هستند و وضعیت نامناسبی دارند. در این شرایط سخت که گاه با قرنطینه نیز همراه بوده است، نبود شادیهای مجاز سبب شده مردم بیشتر در خود فرو بروند.
وی افزود: از سوی دیگر گرانی و فشارهای اقتصادی هم باعث کاهش نشاط اجتماعی شده است. با تبعاتی مثل: فشارهای اقتصادی، کاهش سطح درآمدها، کوچک شدن سفره‌های مردم، وجود حداقل یک یا دو فرد تحصیل‌کرده بیکار در هر خانواده و...
ابهری تأکید کرد: انتشار گسترده برخی اخبار تلخ اجتماعی مثل خودکشی ها، فرزندکشی ها و ... در کاهش نشاط مردم اثرگذار است.
این آسیب شناس اجتماعی در ادامه گفت: بگو مگوها و اختلافات برخی مسئولان با هم نیز به گونه‌ای است که نشاط مردم را نشانه میرود و بازتاب آن به گونه‌ای است که انگار مردم مقصر شرایط موجود هستند. انگار نه انگار که همین مسئولان و مدیران خودشان قصور و کوتاهی کرده‌اند و مشکلات مردم ناشی از فقدان مدیریت آن‌هاست.
ابهری با بیان اینکه دین مبین اسلام تبسم و لبخند نوعی از احسان به شمار میآید، تصریح کرد: برای افزایش نشاط در جامعه باید در زمینه حل مشکلات اقتصادی مردم تلاش شود. موضوع دیگر خودداری از انعکاس بعضی تضادهای درون دولتی و بگومگوهای سیاسی در سطح جامعه است، چرا که انتشار آن باعث اضطراب و استرس مردم میشود.
وی ادامه داد: بخشی از مسئولیت هم بر دوش رسانه و به خصوص صدا و سیماست که باید با تولید برنامه‌های مناسب، نشاط جامعه را به وضعیت مطلوب برساند. با این‌گونه اقدامات برای افزایش نشاط، از بروز بسیاری آسیبهای اجتماعی دیگر مثل اعتیاد و طلاق هم پیشگیری خواهد شد.
دریافت صفحه با کد QR