استرس یک تجربه هیجانی است که با تغییرات بیوشیمیایی، روانشناختی و رفتاری، همراه و ناشی از فرایند ارزیابی فرد از تجربه‌های تنش زای محیط است و می‌تواند به عنوان حالتی تعریف شود که در آن بین درک فشار شرایط و درک توانایی به منظور مقابله، رابطه مناسبی وجود ندارد. برای همه انسان‌ها این اتفاق رخ داده است که در موقعیت‌های استرس‌زا قرار گیرند و تنش‌های ناشی از آن تا حدی زیاد بوده است که هم از لحاظ روحی و هم از لحاظ جسمی آن‌ها را درگیر خود کرده باشد.

استرس، خود را به صورت جسمانی، رفتاری، هیجانی و شناختی نشان می‌دهد که اگر بخواهیم هریک از این نشانه‌ها را به صورت مجزا بیان کنیم باید بگوییم که استرس به صورت جسمانی با نشانه هایی، چون تپش قلب، خشکی دهان، تنش عضلانی، مشت کردن دست ها، ناخن جویدن، مالیدن دست‌ها به هم، خستگی، سردرد، احساس ضعف، تعریق به ویژه در کف دست‌ها و احساس قطع تنفس همراه است و احساس درماندگی، عصبی شدن، اضطراب، کلافگی، خستگی، ناراحت شدن و کسالت از جمله علائم استرس هیجانی هستند. هنگامی که فرد دچار استرس شناختی می‌شود، در تمرکز کردن و تصمیم گرفتن دچار مشکل شده و نگرانی و فراموشکاری هم با او همراه می شود و دندان قروچه، پرخوری یا کم خوری، زود از کوره در رفتن، کارها را به صورت ناتمام رها کردن، اجتناب از موقعیت‌های استرس زا، حرکات بی هدف، بازی کردن با ابزارهای ریتمیک نیز از نشانه‌های استرس‌های رفتاری هستند.

استرس دارای انواع مختلفی است که از آن جمله می‌توان به استرس شدید، استرس مفید، استرس مضر و استرس خفیف اشاره کرد که هریک در موقعیت‌های مختلف خود را به صورتی خاص نشان می‌دهند، اما باید توجه کرد که استرس مزمن که همیشگی، طولانی مدت و بیش از حد است، می‌تواند تأثیراتی بر سلامتی انسان داشته باشد که فشارخون بالا، سکته و حملات قلبی، تهوع، زخم معده، سندرم روده تحریک پذیر (IBS)، یبوست، کمردرد، دیابت، سرطان، اختلالات جنسی، پرخوری، بی اشتهایی، اضطراب، افسردگی و سوء مصرف مواد از نشانه‌های آن هستند.