آیا وقتی زنان اوضاع و شرایط محیطی و چالش های فردی و خانوادگی خود را تحمل می کنند به آنها زنانی تاب آور می گویند؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که خیر. تاب آوری بنا به تعریف فرهنگ آکسفورد به ظرفیت پایداری و ایستادگی در برابر مصائب و مشکلات و چالش ها و بحران ها می گویند و در مورد زنان به معنای آن است که زنان و دختران با تکیه بر نقاط قوت و توانمندی های خود بتوانند مسائل خود را حل و فصل کنند.

یکی از عواملی که می تواند به زنان در تاب آوری و ایستادگی کمک کند، مثبت اندیشی و نگرش مثبت و نداشتن ذهنیت قربانی است. برداشتن تاج قربانی از سر می تواند به توانمندی و تاب آوری زنان بیانجامد. در تمامی فرهنگ ها و به خصوص فرهنگ های شرقی به زنان چنین القا می شود که بهتر است سازگار باشند. سازگاری به معنای تسلیم شدن در برابر شرایط .حال آن که تاب آوری زنان قدرت و توانمندی و شهامت زنان را فرا می خواند.

ما همه داستان هایی از شجاعت زنان در برابر مرگ،بیماری، جنگ و تراژدی شنیده ایم. همه ما بارها و بارها از جوامعی شنیده ایم که خانه و زندگی خود را بعد از حوادثی مثل گردباد، آتشفشان، توفان، آتش سوزی یا سیل دوباره بنا کرده اند. تمام این مثال ها نشان دهنده ظرفیت ما برای تاب آوری است.

با این حال همه ما تاب آوری زنان  را در ابعاد کوچکی نشان می دهیم. وقتی با تمام وجود در صدد حمایت از یک دوست هستیم، وقتی نیازهای خود را تشخیص می دهیم و از شریک زندگی خود می خواهیم آنها را بر آورده کند، وقتی جرئت می کنیم به رابطه مخرب خود خاتمه دهیم تا شروع تازه ایی داشته باشیم. وقتی نفس عمیقی می کشیم و با افکار منفی خود مواجه می شویم. یا وقتی اوضاع بر وفق مراد ما نیست و دوباره سعی می کنیم. وقتی روی نقاط قوت خود تمرکز می کنیم. در واقع به تاب آوری خود تکیه می کنیم. ممکن است آن را به شیوه هایی از جمله با ابتکار، همدردی، بینش، خلاقیت، شوخ طبعی، توانایی برای تعیین حریم خود، ایجاد روابط یا سرختی بیان کنیم.

هر کدام از ما سبک خاص و منبع قدرت خود را داریم که امکان می دهد با چالش روبرو و بر آن فائق شویم. بنابراین همه ما زنان توانش را داریم که بر هنر تاب آوری مسلط شویم. همه ما از توانایی خاصی برای مسئولیت پذیری در زندگی و یافتن معنا، غنا؛ ارتباطات و جستجو و هدف برخورداریم. ما همچنان می خواهیم از خودمان مراقبت کنیم. اما اغلب برایمان آسان تر است که نیازهای دیگران را ببینیم نه نیازهای خود را . اما مسئولیت پذیری ما در زندگی به این معناست که به زندگی مان توجه ویژه ایی کنیم تا به قدرتی که نیازمند آن هستیم دست یابیم و بینشی را که نیاز داریم کسب کنیم تا بر موانع مراقبت از خود مسلط شویم و بر اساس این دانش عمل کنیم. وقتی لازم است بر اساس آنچه برای ما درست است، عمل کنیم تاب آوری ما را راهنمایی خواهد کرد. اگر به تاب آوری امکان و اجازه بدهیم و بگذاریم در تفکر و هوشیاری ما وارد شود، می تواند به رفتارها و پاسخ های ما شکل دهد و به ما اجازه دهد زنی شویم که می خواهیم باشیم.


عفت حیدری
برگرفته از کتاب تاب آوری زنان
ترجمه و برگردان محمدرضا مقدسی، عفت حیدری ، نشر رشد