جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 29 Mar 2024
تاریخ انتشار :
دوشنبه ۱۸ مرداد ۱۴۰۰ / ۱۴:۵۵
کد مطلب: 54392
۱

فرق بیش فعالی با اوتیسم، آیا می‌دانید؟

فرق بیش فعالی با اوتیسم، آیا می‌دانید؟
این بیماری که در واقع یک طیف را تشکیل می دهد، از دوران کودکی با علایمی مثل مشکل در تمرکز و ناتوانی در انجام کارها خود را نشان می دهد و با رسیدن کودک به مدرسه، مشکلات تحصیلی متعددی را برای وی به وجود می آورد. به همین دلیل است که بیشتر مبتلایان به این اختلال در سنین مدرسه شناسایی می شوند. این بچه ها نه به دلیل کم هوشی بلکه به علت نداشتن تمرکز و توجه به دروس دچار افت تحصیلی می شوند و کادر آموزشی و والدین را به دردسر می اندازند. هرچند مشکلات رفتاری آن ها کمتر از مشکلات تحصیلی نیست. از آن جا که بسیاری از خانواده ها با این مشکل رو به رو هستند، اطلاع رسانی و ارائه آموزش به مردم برای تشخیص و شناسایی این کودکان ضروری است.


فرضیه مطرح شده این است که آیا کنترل هیجان در این کودکان مرتبط با کم توجهی و یا بیش فعالی است، این موضوع براساس نظریه بارکلی مطرح شده و اساس آن این است که کودکان مبتلا به ADHD هیجانات لحظه ای دارند. در واقع یک فرد معمولی قادر است در مقابل یک محرک، هیجان خود را از پاسخی که قرار است بدهد، منفک کند و پاسخ صحیح، ابراز هیجان صحیح و به موقع داشته باشد. اما در یک کودک مبتلا به ADHD تاخیر در پاسخ نداریم و پاسخ های هیجانی آن ها ادغام شده در پاسخ های رفتاری آن هاست. این کودکان وقتی صحبت می کنند همراه با حالت های هیجانی که آن لحظه تجربه کرده اند، رفتار می کنند، رفتار و هیجانی که مرتبط با آن چه می گویند، نیست. اگر رفتاری هم انجام می دهند قادر به تفکیک آن نیستند و هیجان لحظه را به رفتارشان منتقل می کنند. به همین دلیل گفته می شود بچه های مبتلا به  ADHDبه جای این که Responsive باشند، Reactive هستند. در Reactive فرد نمی تواند پاسخ های خود را متناسب با شرایط تنظیم کند و صرفا به پاسخ می پردازد. اگر کودکی از کنار یک کودک ADHD عبور کند و به او تنه بزند، به جای اندکی تامل برای ابراز واکنش صحیح، همان لحظه با کودک درگیر می شود. کتک کاری می کند، فحش می دهد و به هر نحو ممکن عصبانیت خود را ابراز می کند. گاهی ممکن است گریه کند و پاسخ هیجانی خود را به صورت گریه بروز دهد. یک کودک عادی در مواجهه با چنین شرایطی اندکی تامل می کند، بعد سعی می کند متناسب با شرایط واکنش نشان دهد در واقع قادر است هیجانات خود را تنظیم کند. امری که در کودکان مبتلا به ADHD رخ نمی دهد. براساس نظریه بار کلی بخشی از مغز کودکان مبتلا به ADHA که مربوط به تنظیم هیجانات است، رشد کافی نکرده است و نبود بلوغ در تنظیم هیجانات در آن ها از این امر ناشی می شود.  


اختلال نقص توجه بیش فعالی یا (ADHD) و اوتیسم می‌توانند بسیار شبیه یکدیگر باشند. کودکان با هر یک از این شرایط می‌توانند در تمرکز مشکل داشته باشند. آن‌ها می‌توانند تهاجمی باشند یا در برقراری ارتباط مشکل داشته باشند. همچنین ممکن است در تکالیف مدرسه و روابط دچار مشکل شوند. در این مقاله در مورد تفاوت‌های این دو نوع اختلال مهم شناختی توضیح می‌دهیم.


تشخیص به موقع و صحيح اختلال اوتیسم و ADHD
اختلال بیش فعالی و نقص توجه یا ADHD و اختلال طیف اوتیسم ممکن است بسیار شبیه بهم به نظر برسند. کودکانی که یکی از این اختلالات را دارند، می توانند مشکل عدم تمرکز داشته باشند. آن ها ممکن است رفتار تکانشگرانه از خود نشان دهند. این کودکان ممکن است به سختی ارتباط برقرار کنند. آن ها دچار مشکلاتی در مدرسه و در دوستی های خود می شوند. با اینکه علایم مشابهی بین این دو اختلال وجود دارد ولی باید این دو را دو اختلال جدا از هم دانست. اختلال طیف اوتیسم، به یک سری اختلال در تکامل فرد که می تواند در مهارت های گفتاری، رفتاری، برخوردهای اجتماعی و توانایی یادگیری اثرگذار باشد، گفته می شود. ADHD بر نحوه ی رشد و تکامل مغز تاثیرگذار است. و بله ممكن است فردی به هر دو اختلال مبتلا باشد. تشخيص صحيح، درست و زودهنگام این اختلال ها باعث می شود تا کودک درمان مناسب و درستی داشته باشد. بدین ترتیب کودک مبتلا از یادگیری و تکامل عقب نمی ماند. افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و اختلال بیش فعالی و نقص توجه – ADHD – می توانند افرادی موفق باشند و زندگی شادی داشته باشند. اگر تشخیص اوتیسم تا قبل از ۱۸ ماهگی انجام شود، می توان با روش های درمانی به بهبود شرایط کودک اوتیستیک کمک فراوانی کرد.


این دو اختلال تا چه حد متمایز هستند؟  
گرچه علائم بسیاری از آن دو مشابه است، اما این دو اختلال متمایز هستند. اختلالات طیف اوتیسم مجموعه‌ای از اختلالات رشدی هستند که می‌توانند بر مهارت‌های زبانی، رفتار، تعاملات اجتماعی و توانایی یادگیری تاثیر بگذارند. بیش فعالی یا ADHD بر نحوه رشد و تکامل مغز تاثیر می‌گذارد.

معمولا ADHD در سن ۷ سالگی، زمانی که کودک وارد محیط مدرسه می شود، تشخیص داده می شود. پسران آمار بالاتری نسبت به دختران برای ابتلا به این اختلال دارند. البته می توان گفت یکی از دلایل تشخیص بیشتر ADHD در پسران، بروز علایم متفاوت و ساده تر است.

اوتیسم، اختلالی پیچیده است. این اختلال با درگیری سیستم عصبی تکاملی در رفتار و تکامل فرد تاثیرگذار است. اوتیسم مدا فکری فرد مبتلا را درگیر می کند و بر روابط اجتماعی او اثر می گذارد. باتوجه به آمار جهانی پسران ۴.۵ برابر دخترها ممکن است با اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شوند.

البته باید اشاره کنیم ممکن است افرادی هر دوی این اختلالات را داشته باشند. تشخیص صحیح در مراحل اولیه به کودکان کمک می‌کند تا درمان مناسب را دریافت کنند تا از پیشرفت و یادگیری محروم نشوند. افراد دارای این شرایط می‌توانند زندگی موفق و شادی داشته باشند.


 
اوتیسم چیست؟
طیف اختلالات اوتیسم، یک نوع اختلال رشدی عصبی است که مهم‌ترین علائم آن وجود رفتارهای تکرار شونده و مشکل در ارتباطات اجتماعی است. شاید این افراد در ظاهر درون‌گرا، کم حرف و بسیار حساس به محرک‌های خاص بیرونی باشند. برای درمان این افراد از روش‌های توان‌بخشی مختلف مانند گفتاردرمانی، کاردرمانی و … استفاده می‌شود.

بیش فعالی یا ADHD چیست؟
ADHD یک اختلال شایع تکاملی عصبی است. کودکان مبتلا به ADHD با توجه، بیش فعالی و کنترل تکانه دچار مشکل می‌شوند. آن‌ها ممکن است برای تمرکز، نشستن یا فکر کردن قبل از شروع کارها، مشکل داشته باشند.  


تفاوت‌های عمده در بیش‌فعالی و اوتیسم چگونه است؟
تفاوت در توجه
مراقب نحوه‌ توجه فرزند خود به محیط اطراف باشید. تفاوت توجه در اینجاست که مبتلایان به بیش‌فعالی نمی‌توانند توجه کنند اما مبتلایان به اوتیسم حوزه‌ی توجه محدودی دارند، یعنی باید به موضوعی علاقه داشته باشند تا بر آن توجه کنند. مبتلایان به اوتیسم به سختی می‌توانند بر چیزهایی که دوست ندارند، مانند خواندن کتاب یا انجام یک معما،‌ تمرکز کنند. و ممکن است تمکر خود را بر چیزهایی را که دوست دارند، مانند بازی با یک اسباب بازی خاص، ثابت نگه دارند. کودکان مبتلا به ADHD اغلب از چیزهایی که باید روی آن‌ها تمرکز کنند، خوششان نمی‌آید و از آن‌ها اجتناب می‌کنند.

تفاوت در ارتباطات اجتماعی
همچنین باید مطالعه کنید فرزندتان چگونه یاد می‌گیرد که با دیگران ارتباط برقرار کند. اگرچه کودکان مبتلا به هر دو اختلال، ممکن است در تعامل با دیگران مشکل داشته باشند، اما افراد مبتلا به اوتیسم می‌توانند آگاهی اجتماعی کم‌تری از اطرافیان خود داشته باشند. آن‌ها اغلب در بیان کلمات برای افکار و احساسات خود مشکل دارند و ممکن است نتوانند برای معنا بخشیدن به گفتار خود به یک زبان و کلام مناسب برسند. آن‌ها به سختی می‌توانند تماس چشمی برقرار کنند. از طرف دیگر، کودک مبتلا به ADHD ممکن است بدون توقف صحبت کند. آن‌ها به احتمال زیاد وقتی شخص دیگری صحبت می‌کند ممکن است صحبت او را قطع کنند و سعی کنند مکالمه را در انحصار خود قرار دهند.

مهارت های اجتماعی
نحوه معاشرت کردن کودک نیز می تواند نشان دهنده این تفاوت باشد. اگرچه در هر دو این اختلالات کودک برای ایجاد ارتباط دچار مشکل می شود ولی در اوتیسم آگاهی اجتماعی نسبت به اطرافیان کمتر است. کودک اوتیستیک به سختی افکار و احساسات خود را در قالب کلمات می گنجاند. برقراری ارتباط چشمی برای کودک مبتلا به اوتیسم دشوار است. کودک مبتلا به اختلال ADHD، می تواند بدون وقفه صحبت می کند. آن ها بیشتر در میان صحبت دیگران می پرند و سعی می کنند مکالمه را خودشان ادامه دهند. ولی باید بدانید که کودک مبتلا به اوتیسم هم می تواند ساعت ها در مورد مبحث مورد علاقه ش صحبت کند.

تكرار و ترتیب
کودک اوتیستیک علاقه به تكرار و ترتیب دارد. ولی کودک مبتلا به ADHD هیچ علاقه ای به تکرار ندارد حتی اگر تکرار کردن برایش آموزنده باشد. کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است همیشه یک مدل غذا را در رستوران سفارش دهد و یا مداوم یک پیراهن را بپوشد یا با یک مدل اسباب بازی، بازی کند. آن ها زمانی که تغییری در روتینشان اتفاق بیفتد، ناراحت می شوند. کودک با اختلال ADHD، دوست ندارد کار تکراری انجام دهد یا زمان زیادی را صرف کاری کند.

همچنین، باید شرایط بیماران خاص را نیز در نظر بگیرید. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم می‌توانند ساعت‌ها در مورد موضوعی که به آن علاقه دارند صحبت کنند. کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا نظم و تکرار را دوست دارند، اما کودک مبتلا به بیش‌فعالی ممکن است نظم را دوست نداشته باشد؛ حتی اگر برای او مفید هم باشد. یک کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است فقط یک نوع غذا را در رستوران مورد علاقه خود بخواهد، یا بیش از حد به یک اسباب بازی یا پیراهن وابسته شود. این کودکان با تغییر شرایط محیطی ممکن است ناراحت شوند. اما کودکان مبتلا به ADHD دوست ندارند همان کار را دوباره یا برای مدت طولانی انجام دهند.
 
 
تفاوت بیش فعالی و اوتیسم
کودکان مبتلا به اوتیسم در شناخت نشانه های هیجان مشکل دارند، ولی مشکل آن ها در بروز هیجان کمتر و در شناسایی هیجان ها بیشتر است. به عبارتی یک کودک اوتیستیک وقتی چهره عصبانی مادر خود را می بیند، نمی تواند عصبانیت او را بابت رفتارش درک کند بنابراین به رفتارش ادامه می دهد. یا اگر می بیند فردی خوشحال است، نمی تواند خوشحالی او را درک کند بنابراین نمی تواند با او همدلی کند. بنابراین اشکال در شناخت هیجان مشکل اصلی بچه های اوتیستیک است.

درباره کودکان مبتلا به ADHDنیز می توان گفت این کودکان در تنظیم هیجانات خود مشکل دارند آیا در درک هیجان مشکل خاصی ندارند؟گفته می شود بچه های مبتلا به ADHDدر درک نشانه های هیجانی مشکل دارند و نمی توانند هیجانات را متناسب با آن چه ابراز می شود، درک کنند. حرکات دست، چهره، تغییرات در position به عنوان نمایه های هیجان یاد می کنند.

ما در عالم خارج امری به عنوان هیجان نمی بینیم ، هیجان منفک از فرد نیست بلکه سرنخ هایی را مشاهده می کنیم که ما را به سمت هیجان سوق می دهد. اگر سرنخ ها را متناسب با موقعیت درک نکنیم، نمی توانیم هیجان مناسبی ابراز کنیم و یا پاسخ مناسب با هیجان داشته باشیم.نکته ای که مطرح می شود این است که امکان دارد بچه های مبتلا به ADHD برای درک نشانه های هیجانی به بلوغ نرسیده باشند و نتوانند خوشحالی ، ناراحتی یا هر احساس دیگری را از انسان های اطراف درک کنند. آن ها برخلاف بچه های اوتیستیک که درکی از هیجان ندارند، هیجانات را درک می کنند اما نمی توانند رفتارهای خود را متناسب با موقعیت هیجانی تنظیم کنند. گاه ممکن است واکنش افراط و تفریطی نسبت به هیجانات پیرامون خود داشته باشند و به همین دلیل نمی توانند متناسب با نشانه ها و محرک های محیطی واکنش مناسبی نشان دهند.


با توجه به مطالعات انجام شده در مورد اختلال اوتیسم و بیش فعالی می توان گفت که کودکان مبتلا به اوتیسم و یا اصطلاحا بچه های اوتیستیک درکی از هیجانات ندارند. به عبارتی در شناخت هیجان و نشانه های آن مشکل دارند . مثلا یک کودک اوتیستیک وقتی والدین او در مورد رفتارش عصبانی می شوند او این عصبانیت و حتی حالت چهره را تشخیص نمی دهد و به رفتار خود ادامه می دهد. در حالی در مورد کودکان مبتلا به بیش فعالی فرق می کند، در مورد آن ها میتوان اینگونه گفت که گویی هنوز به بلوغ درک نشانه های هیجانات نرسیده اند. به خاطر همان عدم تمرکز و بی توجهی که گفتیم از علائم بیش فعالی است، هیجانات را درک می کنند اما نمی توانند رفتار خود را منطبق با موقعیت تنظیم کنند.
 
این بچه ها در مقایسه با کودکان گروه کنترل، با دقت کمتری از مشاهده یک سری تصاویر،ابراز هیجان کردند. درمطالعه دیگری مشخص شد، کودکان مبتلا به ADHDتمرکز کمتری بر هیجانات خود دارند و نمی توانند نام هیجانات را به درستی به کار ببرند. محققان هم چنین دریافتند این کودکان نه تنها در درک هیجانات اطراف مشکل دارند بلکه در درک حالت و روحیه خود نیز مشکل دارند؛کودکانی که سابقه خانوادگی ADHD دارند یعنی پدر یا مادر یا خواهر و برادر مبتلا به ADHD نیز در درک هیجانات دچار مشکل می شوند.

جدول شباهت ها و تفاوت های اختلال اوتیسم و اختلال بیش فعالی و نقص توجه
  اوتیسم ADHD
نشانه هایی که ممكن است در فرزند خود ببینید عدم برقراری تماس چشمی یا تماس فیزیکی، برای مثال دست دادن فراموشکار، حواس پرت و خیال پرداز
تکلم دیرهنگام یا عدم تکلم و یا تکرار چندین باره ی عبارات به ظاهر حرف گوش نکن و عدم دنبال کردن دستورات و شنیده ها
بدليل نارسایی در سنسورهای حسی، اضطراب و مشکلات در ارتباط و خستگی مستعد داشين تنش های بالا هستند. بدليل خستگی و شاخص پایین تکانشگری، مستعد اضطراب هستند.
با تغییر در روتين معمول ناراحت می شوند. با برنامه ریزی و انجام دادن کامل وظایف مشکل دارند.
یادگیری مهارت های اجتماعي برای آن ها دشوار است. ادامه ی فعاليت در کار یا بازی برای آن ها دشوار است، مگراینکه آن کار بسیار جذاب باشد.
برای آرام شدن از حركات مختلف بدن استفاده می کنند، مانند دست زدن پی در پی. یادگیری مهارت های اجتماعي برای آن ها دشوار است.
علایق تکراری و وسواس گونه دارند و از تجربه ی جدید دوری می کنند. آرام نشستن سرجان خود برای آن ها در حین فعاليت های آرام سخت است. مانند غذا خوردن و یا انجام تکالیف مدرسه
در حال حرکت بطور مداوم عدم صبوری و انتظار برای نوبت خود
از كلمات بخوبی استفاده می کند ولی در نشان دادن حالات بدنی حین صحبت ناتوان است. قطع صحبت یا فعالیت دیگران بدون توجه به آن ها و ناتوانی در دریافت معنای زبان بدن
برای اینکه احساسات خود یا دیگران را بفهمد، مشکل دارد. حرف زدن بدون فکر و نیاندیشیدن به عواقب حرف ها
واکنش بیش از حد نسبت به احساسات، بو، طعم، صدا و ظاهر به دلیل عدم عملکرد صحیح سنسورهای عصبی ممكن است نسبت به صداها و یا بو، طعم و ظاهر یا احساسی واکنش بیش از حد نشان دهد.
آگاهی در مورد خطر و امن بودن ندارد. بازی های پرخطر که ممکن است به صدمات جسمی ختم شود، انجام می دهد.
پیامدهای احساسی و اجتماعی مشکل اصلی مبتلایان به اوتیسم، درک اجتماعی، روابط و روتین ها و رفتارهای تکراری است. بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، حتی آن دسته که چالش های شناختی ندارند، در یافتن دوست، درک نحوه ی ارتباط با سایرین و ارتباط اجتماعی دچار مشکل می شوند. بدليل دوبال نکردن قوانين اجتماعی، پیدا کردن و نگه داشتن دوست برای آن ها سخت است. بخاطر بازخوردهای منفی که از رفتار جسورانه و کم حوصله شان می گیرند، عزت نفس و انگیزه ی آن ها پایین می آید. کودک مبتلا به ADHD احساس بد بودن یا خوب نبودن را همراه خود دارد.
چه کارهایی در خانه می توان انجام داد؟ توقعات را شفاف بیان کنید و روتين های وزمره مشخص کنید. قوانين مشخص و دقیقی را برای کودک مشخص کنید و آن ها را کامل برایش توضیح دهید.
کارها را با تصویرسازی و شکستن آن ها به بخش های مختلف بیان کنید. روتين های روزمره در نظر بگیرید تا با ساختار و برنامه آشنا شوند.
برای زمان خستگی و تنش برنامه ی مشخصی داشته باشید. فعاليت ها و وظایف را به چند بخش کوچک تقسيم کنید تا انجام آن برای کودک آسان تر شود.
یک تایمر تصویری و یا سیگنال مشخص برای زمان بندی ها داشته باشید تا کودک بداند که زمان انجام یک کار پایان یافته یا شروع شده است. به کودک آموزش دهید تا با استفاده از نقاشی، برچسب ها و چک ليست ها تمركز خود را بيشتر کند و پایبند به کارهایی که باید انجام دهد، باشد.
برای آمادگی اجتماعی کودک، بازی های شبیه سازی موقعیت های مختلف را با او انجام دهید. در زمان انجام تکالیف، وقت های استراحت برایش در نظر بگیرید تا ذهن او عملکرد بهتری داشته باشد.
باید بدانید که اوتیسم بدلیل طیف گسترده در هر کودک متفاوت است، بنابراین حتما با مشاور کودک خود در مورد اینکه چه روش هایی می تواند به او کمک کند مشورت کنید.تعامل والدین با مشاور برای برنامه ریزی بسیار مهم است. یک محل مطالعه و انجام تکالیف مرتب را برایش در نظر بگیرید.
در مورد تغییرات در برنامه ریزی و اینکه عواقب انجام ندادن کارها طبق برنامه چیست برایش توضیح دهید.

شباهت ژنتیکی اوتیسم و ADHD
با مطالعاتی که از سال ۲۰۱۳ شروع شده، مخققین دریافته اند که ۳۰ تا ۵۰ درصد افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، نشانه های اختلال ADHD هم دارند. با توجه به اینکه هر دو این اختلالات ریشه ی ژنتیکی دارند، مطالعاتی در پیرامون اختلال اوتیسم و نقص توجه و بیش فعالی انجام شد که نشان داد تعداد محدودی از ژن ها در هر دو اختلال مشترك است.


 
تفاوت در درمان‌های بیش فعالی و اوتیسم
حتی برای پزشکان دشوار است که شرایط را تشخیص دهند، اما این مهم است تا فرزند شما درمان مناسب را دریافت کند. هیچ راهی برای مقابله با ADHD وجود ندارد. کودکان خردسال با رفتار درمانی شروع می‌کنند و اگر علائم به اندازه کافی بهبود نیابند‌، پزشک ممکن است دارو تجویز کند. بچه‌های بزرگ‌تر معمولا هر دو را دریافت می‌کنند. علائم ADHD و درمان آن‌ها ممکن است در طول زمان تغییر کند. از طرفی انواع مختلف درمان، برای مثال رفتار درمانی، گفتاردرمانی، نوروفیدبک و ... می‌تواند به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند تا ارتباط بهتری برقرار کنند. در حال حاضر هیچ متخصصی نمی تواند اوتیسم را درمان قطعی کند، اما ممکن است علائم مرتبط مانند مشکل ارتباطات اجتماعی محدود یا حساسیت‌های رفتاری بالا را بهبود ببخشد.

*درمان قطعی برای اختلال اوتیسم و ADHD وجود ندارد، ولی با تشخیص درست و مدیریت و شیوه های درمانی می توان علایم را کنترل کرد. با ذهن باز و صبوری باید به درمان پرداخت. ممکن است با توجه به سن فرزند و علایم مختلف، درمان های متفاوت برای او در نظر گرفته شود.  


برگرفته از: مقاله تنظیم کلیدی هیجان در اختلال بیش فعالی و نقص توجه- دکتر مهدی تهرانی دوست
سایت های تبیان و تریتا
نام شما

آدرس ايميل شما
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود
  • نظرات پس از تأیید مدير حداكثر ظرف 24 ساعت آينده منتشر می‌شود

دربارۀ تاثیرات عجیب «ترس از پشیمانی»
چگونه با ذهن آگاهی حواس کودکان مان را جمع کنیم؟
تقاضا برای سلب اختیار تشخیص اختلال اسکیزوفرنی توسط روانشناسان بالینی!
چرا نباید برای جلب محبت یا عشق التماس کنیم؟
ویژگی‌های یک اردو مطالعاتی خوب چیست؟
چطور از فکر کردن بیش از حد به یک موضوع جلوگیری کنیم؟
نوجوانان آمریکایی بدون تلفن همراه احساس بهتری دارند
من با دروغ گفتن و آه وناله پول درمیارم
افراد کمال‌گرا چه ویژگی‌هایی دارند؟
كودكان را قرباني حرف مردم نكنيد
خودبیمارانگاری از خود بیماری مرگبارتر است!
راه‌ درمان تب بالای تمایل به عمل‌های زیبایی چیست؟
موفقیت هایی که نصیب افراد صبور می شود،همان فرصت هایی است که توسط افراد عجوا رها می شود