والدینی که با القاب زشت حرمت نفس نوجوان را می‌گیرند
شبنم طلوعی با بیان اینکه خانواده اولین کانون یادگیری و رشد فردی است، اظهار کرد: دوران نوجوانی و بلوغ، دوران حساسی از زندگی فرد محسوب میشود و نوجوانان در این دوره دچار تعارض‌های زیادی می‌شوند چراکه در مرحله هویت یابی قرار دارند. نوجوان در این دوران به تمام موقعیت های اطراف خود حساس شده و این حساسیت را با رفتارهای متفاوتی نشان می‌دهد. علت آن نیز به این باز می‌گردد که چون نوجوان دچار بحران شده نیاز به حمایت دارد و این عدم حمایت از سوی خانواده منجر به حساسیت او شده که به اشتباه به زودرنجی نوجوان تعبیر میشود در حالی که نوجوان در این ایام بیش از پیش توقع احترام دارد.
این روانشناس معتقد است که بعضا القابی نظیر چاق، زشت، بی‌عرضه و... که والدین در مورد نوجوان خود استفاده می‌کنند؛ ذهن نوجوان را به شکلی درگیر می‌کند که او تصور می‌کند شاید این القاب در مورد او صدق کرده و واقعیت داشته باشند. از این رو تلاش خود را در زوایای مختلف متوقف کرده و ناخود آگاه به سمت آن القاب حرکت می‌کند.
وی با تاکید بر اینکه هیچ فرزندی با شنیدن القاب زشت به اهمیت صحبت والدین پی نمی‌برد و به اصلاح ایرادات خود نمی‌پردازد، بنابراین والدین باید دست از برچسب زدن به فرزندان خود بردارند، ادامه داد: یک سری مسائل از جمله مورد خطاب قرار دادن و صدا زدن نوجوان با القاب بد منجر به از بین بردن حرمت نفس در نوجوان میشود. از جمله دیگر مواردی که حرمت نفس را زیر سوال می‌برد عدم توجه به نوجوان است. وقتی نوجوان می‌خواهد با شما صحبت کند، کار و فعالیت خود را متوقف کرده و به چشمان او نگاه کنید. برای نوجوان گوش شنوا باشید و صحبت های نوجوان را قضاوت نکرده و به او برچسب نزنید.
به گفته طلوعی، مذاکره و ارتباط با نوجوان شیوه خاص خود را می‌طلبد و صدا زدن او با القاب ناپسند نه تنها شیوه درست برقراری ارتباط با نوجوان بلکه با هیچ فردی نیست.
طلوعی با تاکید بر لزوم صدا کردن نام نوجوان با آهنگ خوش و برشمردن نقاط مثبت به جای نقاط منفی او توسط والدین، به والدین توصیه کرد: هرگز نوجوان را در مقابل جمع با القاب بد خطاب نکنید. حتی در خلوت نیز او را با نام خوش خطاب کنید چراکه حرمت نفس چیزی نیست که قدرت تشخیص داشته باشد و به دور از جمع و در خلوت دچار خدشه نشود. والدین باید در تمام شرایط به فرزندان خود احترام بگذارند. فراموش نکنید که با برچسب زدن به فرزندتان او را به سمت رسیدن به همان برچسب و لقب می‌کشانید.
این روانشناس در پایان سخنان خود تصریح کرد: هیچ خانواده‌ای با علم به اینکه انتخاب‌های آینده نوجوان تحت تاثیر رفتار و گفتار امروز والدین است، دوست ندارد فرزندش را با القاب و صفات نا مناسب خطاب کند. نوجوانان کنونی، پدر و مادران آینده هستند و شیوه تربیتی که والدین بر روی نوجوانان کنونی خود اعمال می‌کنند در روح و روان آنها رخنه کرده و اینگونه همین نوجوانان کنونی بسیاری از این شیوه‌ها را بدون آگاهی بر روی فرزندان آینده خود اعمال خواهند کرد. تمام کسانی که ادعای این را دارند که شیوه تربیتی آنها از والدینشان متفاوت است با کمی برگشت و نگاه به عقب می‌توانند ردپای شیوه تربیتی والدین خود را بر روی فرزندانشان ببینند.
وی با تاکید بر اینکه هیچ فرزندی با شنیدن القاب زشت به اهمیت صحبت والدین پی نمی‌برد و به اصلاح ایرادات خود نمی‌پردازد، بنابراین والدین باید دست از برچسب زدن به فرزندان خود بردارند، ادامه داد: یک سری مسائل از جمله مورد خطاب قرار دادن و صدا زدن نوجوان با القاب بد منجر به از بین بردن حرمت نفس در نوجوان میشود. از جمله دیگر مواردی که حرمت نفس را زیر سوال می‌برد عدم توجه به نوجوان است. وقتی نوجوان می‌خواهد با شما صحبت کند، کار و فعالیت خود را متوقف کرده و به چشمان او نگاه کنید. برای نوجوان گوش شنوا باشید و صحبت های نوجوان را قضاوت نکرده و به او برچسب نزنید.
به گفته طلوعی، مذاکره و ارتباط با نوجوان شیوه خاص خود را می‌طلبد و صدا زدن او با القاب ناپسند نه تنها شیوه درست برقراری ارتباط با نوجوان بلکه با هیچ فردی نیست.
طلوعی با تاکید بر لزوم صدا کردن نام نوجوان با آهنگ خوش و برشمردن نقاط مثبت به جای نقاط منفی او توسط والدین، به والدین توصیه کرد: هرگز نوجوان را در مقابل جمع با القاب بد خطاب نکنید. حتی در خلوت نیز او را با نام خوش خطاب کنید چراکه حرمت نفس چیزی نیست که قدرت تشخیص داشته باشد و به دور از جمع و در خلوت دچار خدشه نشود. والدین باید در تمام شرایط به فرزندان خود احترام بگذارند. فراموش نکنید که با برچسب زدن به فرزندتان او را به سمت رسیدن به همان برچسب و لقب می‌کشانید.
این روانشناس در پایان سخنان خود تصریح کرد: هیچ خانواده‌ای با علم به اینکه انتخاب‌های آینده نوجوان تحت تاثیر رفتار و گفتار امروز والدین است، دوست ندارد فرزندش را با القاب و صفات نا مناسب خطاب کند. نوجوانان کنونی، پدر و مادران آینده هستند و شیوه تربیتی که والدین بر روی نوجوانان کنونی خود اعمال می‌کنند در روح و روان آنها رخنه کرده و اینگونه همین نوجوانان کنونی بسیاری از این شیوه‌ها را بدون آگاهی بر روی فرزندان آینده خود اعمال خواهند کرد. تمام کسانی که ادعای این را دارند که شیوه تربیتی آنها از والدینشان متفاوت است با کمی برگشت و نگاه به عقب می‌توانند ردپای شیوه تربیتی والدین خود را بر روی فرزندانشان ببینند.
