تاب آوری و توانمندسازی زنان

تاب آوری، ظرفیتی برای مقاومت در برابر استرسهای روزمره است. روانشناسان همواره سعی دارند که این قابلیت انسان را برای سازگاری و غلبه بر خطر و سختی ها افزایش دهند. زیرا انسان می تواند با اتکا بر این قدرت حتی پس از مصیبتهای ویرانگر به بازسازی زندگی بپردازد. ارتقا این مهارت به رشد افراد در به دست آوردن تفکر و مهارتهای خود مدیریتی بهتر و دانش بیشتر می انجامد.

تاب آوری مهارتی قابل آموزش در انواع رفتارها، افکار و اعمال است و می توان آن را در سراسر دوره زندگی توسعه داد. در واقع افراد تاب آور راحتتر بر ناملایمات زندگی غلبه می یابند.

اما مبحث تاب آوری در زنان که پرورش دهنده نسل های آتی اند. امری بسیار با اهمیت است. در این راستا یکی از ضروریات توانمند سازی زنان و از بین بردن ذهنیت قربانی بودن آنان در خانواده و جامعه است. ضروری است تا زنان و مادران این جامعه ذهنیت قربانی بودن را کنار گذاشته و به جای آن با اندیشیدن به توانمندی ها، نکات قوت درون شان را رشد دهند.

اما چگونه زنان می توانند گوهر گرانبهای درونی شان را کشف کنند؟ در پاسخ باید گفت زنان می توانند حد و مرزهای مفید برای خود در زندگی تعیین نمایند و خوشبختی و سلامتی و ارتقای گوهر معنوی درون شان را در جریان تفکر و مراقبه کشف کنند. به عبارت دیگر، با خود آگاهی دلسوزانه به مراقبت از خویش بپردازند که این امر نیازمند غور کردن در دریای درونی وجود انسان است و در این شرایط اپیدمی بیماری کرونا که افراد مجبور به فاصله گذاری اجتماعی نسبت به یکدیگرهستند، بهترین زمان برای خلوت کردن با خود است.

اما یکی از اصول اساسی و حائز اهمیت تاب آوری زنان به قول پاتریشیا اگورمان نویسنده کتاب زنان تاب آور، به دست آوردن قدرت فردی و سپاسگزاری برای داشته های فردی است و موضوعی مهم در ارتقا مهارت تاب آوری محسوب می شود. زیرا همانگونه که اشاره شد، تاب آوری توانایی بهبود سریع و سازگاری انسان با آشفتگی های زندگی و تغییر طرز تفکر است.

مولفه های تاب اوری زنان شامل پذیرش، جذب و تعدیل مخاطرات و آسیب ها، یادگیری رشد در شرایط پر تنش،تشخیص و پرورش توانایی و استعدادهای خاص، تمرین و مدیریت خشم و استرس، پرورش توانایی و استعدادهای خاص، یافتن معنا در بحرانها، تحمل تنهایی و شکستهای اجتماعی، شناسایی و تشخیص دوره ها و بخش های پر تنش زندگی است. اما وجه غالب تاب آوری زنان روی آوردن به زندگی معنوی و نگرش رشد یافته در بستر معنویات است.

به صورت کلی تاب آوری موهبتی است که همه ما بطور نسبی از آن برخورداریم. گاهی مواقع به اندازه ای که می خواهیم تاب آور نیستیم و زمانی هم قدرت پرورش آن را داریم. اما برای شروعی آگاهانه باید روی نقاط قوت خود تمرکز کنیم. و زخم ها و جراحتهایی که از نبرد با چالش های زندگی ایجاد شده اند را بپذیریم . لذا زنان در این ایام می توانند با ورزش منظم و رسیدگی به بهدشات جسمانی با انجام فعالیتهای فیزیکی انرژی بیشتری کسب کنند. همچنین می تواند برای سلامت روحی از طریق مطالعه ذهن خود را تازه و به روز نگه دارند.

نکته کلیدی دیگر برای تاب آوری در این دوره، عبادت، خواندن نماز و خلوت کردن با معبود لایزال است. اتصال به انرژی و قدرت پروردگار می تواند به زنان نیرو وتوانی مضاعف ببخشد.

از سوی دیگر تعامل در فضای مجازی، تماس های تلفنی با دوستان و عزیزانی که به دلیل ترس از ابتلا به کرونا و نگرانی بایت بیماری از آنها دور هستیم، می تواند راه دیگری برای تلطیف شرایط دشوار و افزایش تاب آوری زنان باشد. پرداختن به سرگرمی های مورد علاقه، راه حل موثر دیگر برای روحیه بخشی به زنان به شمار می رود.

همچنین به این بیاندیشیم که تمام افراد خانواده اکنون نیازمند روحیه هستند و زنان بر ظرفیت وجودی خلقتشان که توان مادرانه نگریستن به موضوعات را دارند، می توانند بهترین مدیر برای کنترل اضطرابها و تنش ها باشند و در این ایام با همسر و فرزندان خود با ملایمت بیشتری رفتار کنند. به ویژه اگر فرزند نوجوان و جوان در خانه دارند، بهتر است با حفظ حریم خصوصی و احترام به آنها شرایط مطلوبی در خانه برای باهم بودن فراهم کنند. به عبارتی به فضای خصوصی همدیگر احترام بگذارند. بنابراین مهم است که زنان تاب آوری را در خود پرورش دهند،لذا راهکارهای ذکر شده می توانند گام های کاربردی در این مسیر باشند.