شایع‌ترین عللِ ابتلا به یک اختلال عصبی پیش‌رونده
گاهی اوقات شروع این علائم تنها با یک لرزش کوچک در یک دست که فرد به سختی متوجه آن می شود، همراه است.
در مراحل اولیه بیماری پارکینسون ممکن است علائم خفیف بوده یا حتی به سختی قابل تشخیص باشد اما با پیشرفت بیماری و با گذشت زمان، علائم آشکارتر و شدیدتر می‌شوند.
اگرچه علت دقیق بیماری پارکینسون مشخص نیست اما شواهدی وجود دارد مبنی بر این که برخی از عوامل موجب افزایش خطر ابتلا به پارکینسون می‌شوند. برخی از عوامل موثر در بروز پارکینسون اجتناب‌ناپذیرند اما برخی دیگر با انتخاب سبک زندگی سالم و رعایت جوانب احتیاط، قابل کنترل هستند.
برای مثال سن از عوامل موثر در ابتلا به این اختلال است. در بیشتر افراد مبتلا به پارکینسون، علائم و نشانه‌های بیماری در سن ۶۰ سالگی یا بعد از آن بروز می‌کند. با این حال در ۵ تا ۱۰ درصد موارد این علائم زودتر نیز پدیدار می‌شوند. در صورتی که پارکینسون پیش از سن ۵۰ سالگی بروز پیدا کند به آن پارکینسون "زودهنگام" می‌گویند.
فاکتور بعدی جنسیت است. احتمال ابتلا به پارکینسون در مردان ۵۰ درصد بیشتر از زنان است. با این حال یک مطالعه نشان داده که احتمال ابتلا به این بیماری در زنان با افزایش سن افزایش می‌یابد. به باور متخصصان این امر می‌تواند به دلایل مختلفی همچون سبک زندگی، ویژگی های ژنتیکی، عوامل هورمونی و تفاوت در ساختار مغز که مربوط به تولید دوپامین میشود، بستگی داشته باشد.
عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی نیز از فاکتورهای خطرزای ابتلا به این اختلال است. فردی که یکی از بستگان نزدیک او مانند پدر و مادر یا خواهر و برادرش به پارکینسون مبتلا بوده، در مقایسه با دیگران احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارد. طبق اعلام بنیاد پارکینسون، حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد موارد ابتلا به این بیماری به علت عوامل ژنتیکی و ارثی است.
تروما یا ضربه مغزی نیز از عوامل اثرگذار است. افرادی که دست‌کم یک بار ضربه‌ای به سرشان خورده است، احتمال بیشتری برای ابتلا به پارکینسون دارند. یک مطالعه نشان داده در میان کهنه‌سربازان حتی با یک ضربه مغزی (TBI) خفیف و با در نظر گرفتن عوامل روانی و دیگر عوامل، خطر ابتلا به پارکینسون تا ۵۶ درصد افزایش می‌یابد. به همین دلیل توصیه میشود به هنگام استفاده از وسایل نقلیه به ویژه موتورسیکلت حتما از کمربند ایمنی، کلاه ایمنی و دیگر نگهدارنده‌های ایمنی استفاده کنید.
علاوه بر این قرار گرفتن در معرض سموم یا مواد شیمیایی هم می تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. برای مثال افرادی که در حرفه‌های خاص کار می‌کنند، ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص، احتمال بالاتری برای ابتلا به پارکینسون داشته باشند. همچنین بعضی شواهد حاکی از آن است که قرار گرفتن در معرض سموم خاص مانند حشره‌کش‌ها، آفت‌کش‌ها و علف‌کش‌ها می‌تواند احتمال ابتلا به پارکینسون را افزایش دهد.
بنابر گزارش سایت تخصصی "مدیکال نیوز تودی"، در عین حال برخی داروها مانند داروهای ضدروان‌پریشی که برای درمان پارانویا و اسکیزوفرنی شدید مورد استفاده قرار می‌گیرد نیز می‌توانند موجب ابتلا به پارکینسون یا ایجاد علائم شبیه به این بیماری شود. همچنین برخی شواهد نشان می‌دهد که استفاده از نوعی محصول هروئین مصنوعی (MPTP) می‌تواند منجر به ایجاد علائمی شبیه به بیماری پارکینسون شود.
در مراحل اولیه بیماری پارکینسون ممکن است علائم خفیف بوده یا حتی به سختی قابل تشخیص باشد اما با پیشرفت بیماری و با گذشت زمان، علائم آشکارتر و شدیدتر می‌شوند.
اگرچه علت دقیق بیماری پارکینسون مشخص نیست اما شواهدی وجود دارد مبنی بر این که برخی از عوامل موجب افزایش خطر ابتلا به پارکینسون می‌شوند. برخی از عوامل موثر در بروز پارکینسون اجتناب‌ناپذیرند اما برخی دیگر با انتخاب سبک زندگی سالم و رعایت جوانب احتیاط، قابل کنترل هستند.
برای مثال سن از عوامل موثر در ابتلا به این اختلال است. در بیشتر افراد مبتلا به پارکینسون، علائم و نشانه‌های بیماری در سن ۶۰ سالگی یا بعد از آن بروز می‌کند. با این حال در ۵ تا ۱۰ درصد موارد این علائم زودتر نیز پدیدار می‌شوند. در صورتی که پارکینسون پیش از سن ۵۰ سالگی بروز پیدا کند به آن پارکینسون "زودهنگام" می‌گویند.
فاکتور بعدی جنسیت است. احتمال ابتلا به پارکینسون در مردان ۵۰ درصد بیشتر از زنان است. با این حال یک مطالعه نشان داده که احتمال ابتلا به این بیماری در زنان با افزایش سن افزایش می‌یابد. به باور متخصصان این امر می‌تواند به دلایل مختلفی همچون سبک زندگی، ویژگی های ژنتیکی، عوامل هورمونی و تفاوت در ساختار مغز که مربوط به تولید دوپامین میشود، بستگی داشته باشد.
عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی نیز از فاکتورهای خطرزای ابتلا به این اختلال است. فردی که یکی از بستگان نزدیک او مانند پدر و مادر یا خواهر و برادرش به پارکینسون مبتلا بوده، در مقایسه با دیگران احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارد. طبق اعلام بنیاد پارکینسون، حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد موارد ابتلا به این بیماری به علت عوامل ژنتیکی و ارثی است.
تروما یا ضربه مغزی نیز از عوامل اثرگذار است. افرادی که دست‌کم یک بار ضربه‌ای به سرشان خورده است، احتمال بیشتری برای ابتلا به پارکینسون دارند. یک مطالعه نشان داده در میان کهنه‌سربازان حتی با یک ضربه مغزی (TBI) خفیف و با در نظر گرفتن عوامل روانی و دیگر عوامل، خطر ابتلا به پارکینسون تا ۵۶ درصد افزایش می‌یابد. به همین دلیل توصیه میشود به هنگام استفاده از وسایل نقلیه به ویژه موتورسیکلت حتما از کمربند ایمنی، کلاه ایمنی و دیگر نگهدارنده‌های ایمنی استفاده کنید.
علاوه بر این قرار گرفتن در معرض سموم یا مواد شیمیایی هم می تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. برای مثال افرادی که در حرفه‌های خاص کار می‌کنند، ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص، احتمال بالاتری برای ابتلا به پارکینسون داشته باشند. همچنین بعضی شواهد حاکی از آن است که قرار گرفتن در معرض سموم خاص مانند حشره‌کش‌ها، آفت‌کش‌ها و علف‌کش‌ها می‌تواند احتمال ابتلا به پارکینسون را افزایش دهد.
بنابر گزارش سایت تخصصی "مدیکال نیوز تودی"، در عین حال برخی داروها مانند داروهای ضدروان‌پریشی که برای درمان پارانویا و اسکیزوفرنی شدید مورد استفاده قرار می‌گیرد نیز می‌توانند موجب ابتلا به پارکینسون یا ایجاد علائم شبیه به این بیماری شود. همچنین برخی شواهد نشان می‌دهد که استفاده از نوعی محصول هروئین مصنوعی (MPTP) می‌تواند منجر به ایجاد علائمی شبیه به بیماری پارکینسون شود.
مرجع : خبرگزاری ایسنا
