تاب آوری حرفه ای چیست / مطهره خالوندی

توانایی تصمیم گیری مسئولانه در انتخاب حرفه، یافتن معنای شخصی در کار حرفه ای، ایجاد زندگی حرفه ای مستقل، که به نوبه خود به انعطاف پذیری شخصی و حرفه ای بالا نیاز دارد، نقش مهمی در پیشرفت حرفه ای دارد. بنابراین، ایجاد تطابق در سطح فردی و حرفه ای، با وجود تمام نقاط ضعف فردی و کاستی ها و دشواری های محیط کاری حرفه ای، می تواند عامل اصلی موفقیت حرفه ای افراد باشد.

در دنیای امروز توسعه سریع فناوری افراد را مجبور می کند تا به سرعت با نوآوری های جامعه و محیط حرفه ای سازگار شوند. روباتیک ، واقعیت مجازی وهوش مصنوعی موقعیتی را ایجاد می کنند که در آن فرد از یک سو می بایست به سرعت کار در شرایط جدید را بیاموزد و از سوی دیگر برای رقابت در زمینه حرفه ای نه با افراد بلکه با تکنولوژی در حال رقابت باشد.

پیشرفت و مزایای مورد نیاز فرد ضرورت بقا و سازگاری را در سطح فیزیکی کاهش داده است ، اما در سطح روانی فشار همچنان در حال افزایش است. همین امر حاکی از نیاز به مطالعه تأثیر تغییر شرایط زندگی بر تاب آوری و هویت حرفه ای افراد است.

تاب آوری را می توان به عنوان یک ویژگی پویای یکپارچه تعریف کرد که با جهت گیری های ارزشی، تلاش برای آموزش و ارتقا خود و ایجاد انگیزه در راستای دستاوردها، توانایی عملکردی و توسعه موفق نشان داده می شود.

از سوی دیگر، هویت حرفه ای در اثر خود تصمیم گیری، شخصی سازی و خود سازماندهی حرفه ای ایجاد می شود. این هویت در خودآگاه نشانگر یک حرفه خاص و جامعه حرفه ای، درجه خاصی از خود شناسایی و تمایز خود با دیگران و کردار آنها مشخص می شود.

با آگاهی از دشواری های شرایط کاری و حرفه ای حاکم بر بازار کار امروز، افراد حرفه ای تحت فشار نیاز به یادگیری تاب آوری را به عنوان یک مهارت حرفه ای بیان می کنند.

تاب آوری حرفه ای به معنای توانایی فردی برای سازگاری و ادامه همکاری از طریق آموزش خود با استفاده از منابع فردی، همبستگی و استراتژی های رفتاری در محیط ساختاری و نظارتی یک سازمان است. تاب آوری حرفه ای را می توان یک سیستم پیچیده از منابع شخصی (داخلی و وجودی) و سازمانی توصیف کرد که برای حفظ رفاه یک فرد متخصص ضروری است.

تاب آوری حرفه ای به سه مفهوم اصلی وابسته است: توانایی، سازمان و شخصیت، که از طریق آنها مهارت ها و ویژگی های شخصی را آشکار می شوند که به نوبه خود برای عملکرد موفق یک فرد در یک محیط حرفه ای ضروری خواهند بود. به عنوان مثال توانایی مقابله با مشکلات در حال ظهور، بهبود پس از عبور از مشکلات، سازگاری با تغییرات، با جامعه، ارتقا فردی، یادگیری، استفاده از منابع برای مقابله با استرس، حل موفقیت آمیز مشکلات به عنوان بخشی از وظایف حرفه ای، یافتن راه هایی برای ادامه زندگی حرفه ای، حفظ یکپارچگی شخصی در ساختار سازمان، رشد در آن، آگاهی و رعایت هنجارهای فعالیت مشترک، رضایت ذهنی از کار هر کدام نمونه ای از راهکارها برای افزایش تاب آوری حرفه ای در میان افراد متخصصی است که با ناملایمات و دشواری های محیط حرفه ای و کاری رو به رو می شوند.

بنابراین می توان نتیجه گرفت که تاب آوری به افراد کمک می کند تا در محیط کاری خود با استرس و تنش ها کنار آمده و بر سختی هایی شامل معضلات محیط حرفه ای فایق آیند. لازم به ذکر است که ایجاد هویت حرفه ای می تواند به افزایش سطح تاب آوری در افراد کمک کند.