Borderline Personality Disorder
رد پای کودکی در بروز اختلال شخصیت مرزی
اختلال شخصیت مرزی یک اختلال روانپزشکی است که با ترس شدید از ترک شدن، مشکلات در تنظیم هیجانات، احساس خلاء، روابط بین فردی ناپایدار، تکانشگری و افزایش رفتارهای مخاطره آمیز و همچنین سطح بالای پرخاشگری مشخص میشود. به نظر می‌رسد که زنان بیشتر از مردان به این اختلال مبتلا می‌شوند. نسبت ابتلای زنان به مردان برای این اختلال ۴ به ۱ است.
وقتی دوران کودکی مهم‌تر از عوامل ژنتیکی میشود
برای درک بهتر علل اختلال شخصیت مرزی، محققان ۹۵ زن بالغ را مورد آزمایش قرار دادند که ۴۴ نفر از آنها قبلاً تشخیص این اختلال را داشتند. از آنها خواسته شد تا مجموعه‌ای از ارزیابی‌های روانشناختی شامل پرسشنامه تاریخچه زندگی، آزمایش شخصیت، پرسشنامه اندازه‌گیری پرخاشگری، پرسشنامه آسیب دوران کودکی و پرسشنامه استرس مزمن را تکمیل کنند. محققان با اندازه‌گیری شاخص‌های استرس مانند فشار خون، نسبت دور کمر به دور باسن و نمایه توده بدنی ساییدگی بدن در اثر قرار گرفتن در معرض استرس مزمن را ثبت کردند.
آنها به این نتیجه رسیدند که شرکت‌کنندگان با اختلال شخصیت مرزی در پرسشنامه آسیب دوران کودکی نمرات بالاتری نسبت به شرکت‌کنندگانی که این اختلال را نداشتند کسب کردند. این یافته تحقیقات دیگری را تأیید می‌کند که نشان می‌دهند تا ۸۰ درصد مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی در دوران کودکی نوعی بی‌توجهی احساسی و سوء استفاده جسمی یا جنسی را تجربه کرده‌اند.
این مطالعه بیشتر به دنبال توالی رویدادهایی است که منجر به شکل گیری و گسترش اختلال شخصیت مرزی میشود. آسیب‌های دوران کودکی «سندرم زندگی سریع» را ایجاد می‌کند. بر اساس فرضیه سندرم سرعت زندگی تغییرات رفتاری و فیزیولوژیک افراد با تغییرات تاریخ زندگی آنها مرتبط است. بنابراین، افرادی که در معرض این سندرم هستند سریع‌تر رشد می‌کنند، متابولیسم بالاتری از خود نشان می‌دهند، بیشتر در معرض خطر هستند و زودتر از افرادی که در سر دیگر پیوستارکندی زندگی هستند می‌میرند. به این ترتیب افراد مبتلا به این سندروم سریع‌تر رشد می‌کنند، متابولیسم بالاتری از خود نشان می‌دهند و بیشتر مستعد زوال زودرس بدن و مرگ هستند.
این سندروم در بسیاری از گونه‌های جانوری دیده میشود و محصول مجموعۀ بزرگی از عوامل زیستی، اکولوژیک و محیطی است. این حالت بیولوژیک با چرخه‌های حیاتی مرتبط است و پیش‌بینی کنندۀ رفتارهای بقا نیز هست.
این پژوهش نشان داد که بیماران اختلال شخصیت مرزی نمرات بالاتری در شاخص سندرم زندگی سریع کسب کردند، آنها پرخاشگرتر بودند، بیشتر تحت فشار استرس مزمن قرار داشتند و در دوران کودکی در معرض سختی‌های شدیدی قرار گرفته بودند.
محققان دریافتند که مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی سطوح بالاتری از روان رنجوری، سطوح پایین برون‌گرایی، سطوح پایین وظیفه شناسی و سطوح پایین رضایت را نشان می‌دهند. آنها همچنین دریافتند که افراد مبتلا به این اختلال کمتر خود را در معرض تجربیات قرار می‌دادند و محافظه‌کارتر بودند.
تا آنجا که می‌دانیم، این اولین مطالعه‌ای است که به طور مستقیم این مسئله را بررسی کرده است که آیا شرایط بالینی که با عنوان اختلال شخصیت مرزی شناخته میشود با سندروم زندگی سریع مرتبط است یا نه؟ بنابراین یافته‌های این پژوهش می‌توانند برای سلامت عمومی اهمیت ویژه‌ای داشته باشند.
البته سندرم زندگی سریع مختص اختلال شخصیت مرزی نیست. سایر بیماری‌های روانی مانند اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه، اختلال دوقطبی و اختلالات اعتیادآور نیز با این سندروم در ارتباط‌ات هستند.
وقتی دوران کودکی مهم‌تر از عوامل ژنتیکی میشود
برای درک بهتر علل اختلال شخصیت مرزی، محققان ۹۵ زن بالغ را مورد آزمایش قرار دادند که ۴۴ نفر از آنها قبلاً تشخیص این اختلال را داشتند. از آنها خواسته شد تا مجموعه‌ای از ارزیابی‌های روانشناختی شامل پرسشنامه تاریخچه زندگی، آزمایش شخصیت، پرسشنامه اندازه‌گیری پرخاشگری، پرسشنامه آسیب دوران کودکی و پرسشنامه استرس مزمن را تکمیل کنند. محققان با اندازه‌گیری شاخص‌های استرس مانند فشار خون، نسبت دور کمر به دور باسن و نمایه توده بدنی ساییدگی بدن در اثر قرار گرفتن در معرض استرس مزمن را ثبت کردند.
آنها به این نتیجه رسیدند که شرکت‌کنندگان با اختلال شخصیت مرزی در پرسشنامه آسیب دوران کودکی نمرات بالاتری نسبت به شرکت‌کنندگانی که این اختلال را نداشتند کسب کردند. این یافته تحقیقات دیگری را تأیید می‌کند که نشان می‌دهند تا ۸۰ درصد مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی در دوران کودکی نوعی بی‌توجهی احساسی و سوء استفاده جسمی یا جنسی را تجربه کرده‌اند.
این مطالعه بیشتر به دنبال توالی رویدادهایی است که منجر به شکل گیری و گسترش اختلال شخصیت مرزی میشود. آسیب‌های دوران کودکی «سندرم زندگی سریع» را ایجاد می‌کند. بر اساس فرضیه سندرم سرعت زندگی تغییرات رفتاری و فیزیولوژیک افراد با تغییرات تاریخ زندگی آنها مرتبط است. بنابراین، افرادی که در معرض این سندرم هستند سریع‌تر رشد می‌کنند، متابولیسم بالاتری از خود نشان می‌دهند، بیشتر در معرض خطر هستند و زودتر از افرادی که در سر دیگر پیوستارکندی زندگی هستند می‌میرند. به این ترتیب افراد مبتلا به این سندروم سریع‌تر رشد می‌کنند، متابولیسم بالاتری از خود نشان می‌دهند و بیشتر مستعد زوال زودرس بدن و مرگ هستند.
این سندروم در بسیاری از گونه‌های جانوری دیده میشود و محصول مجموعۀ بزرگی از عوامل زیستی، اکولوژیک و محیطی است. این حالت بیولوژیک با چرخه‌های حیاتی مرتبط است و پیش‌بینی کنندۀ رفتارهای بقا نیز هست.
این پژوهش نشان داد که بیماران اختلال شخصیت مرزی نمرات بالاتری در شاخص سندرم زندگی سریع کسب کردند، آنها پرخاشگرتر بودند، بیشتر تحت فشار استرس مزمن قرار داشتند و در دوران کودکی در معرض سختی‌های شدیدی قرار گرفته بودند.
محققان دریافتند که مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی سطوح بالاتری از روان رنجوری، سطوح پایین برون‌گرایی، سطوح پایین وظیفه شناسی و سطوح پایین رضایت را نشان می‌دهند. آنها همچنین دریافتند که افراد مبتلا به این اختلال کمتر خود را در معرض تجربیات قرار می‌دادند و محافظه‌کارتر بودند.
تا آنجا که می‌دانیم، این اولین مطالعه‌ای است که به طور مستقیم این مسئله را بررسی کرده است که آیا شرایط بالینی که با عنوان اختلال شخصیت مرزی شناخته میشود با سندروم زندگی سریع مرتبط است یا نه؟ بنابراین یافته‌های این پژوهش می‌توانند برای سلامت عمومی اهمیت ویژه‌ای داشته باشند.
البته سندرم زندگی سریع مختص اختلال شخصیت مرزی نیست. سایر بیماری‌های روانی مانند اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه، اختلال دوقطبی و اختلالات اعتیادآور نیز با این سندروم در ارتباط‌ات هستند.
منبع: Forbes
ترجمه: ایرنا
