در زمان مناسب به اطرافیان خود بگویید دچار اختلال دوقطبی هستید. به‌محض آماده‌شدن پذیرا و صادق باشید.
برای کمک به شریک زندگی خود در درک بهتر شرایط، به اشتراک گذاشتن این موارد را در نظر بگیرید:
• زمان تشخیص این بیماری
• آنچه در مراحل افسردگی باید انتظار داشته باشند
• آنچه در مراحل شیدایی خود باید انتظار داشته باشند
• معمولاً با خلق‌وخوی خود چگونه رفتار می‌کنید
• چگونه می‌توانند برای شما مفید باشند یکی از بهترین راه‌های حمایت و موفقیت در رابطه، پایبندی به درمان است.

درمان به شما کمک می‌کند تا علائم و شدت تغییرات روحی را کاهش دهید. با کنترل این جنبه‌های اختلال، می‌توانید بیشتر روی رابطه خود تمرکز نمایید. شریک زندگی شما همچنین می‌تواند راه‌های ارتقا یک رابطه سالم را بیاموزد.

زندگی با فرد مبتلا به اختلال دوقطبی اختلال دوقطبی یک بیماری مزمن روانی است. این امر بدان معنی است که شما تا آخر عمر با آن زندگی خواهید کرد و با آن کنار خواهید آمد. بااین‌حال، این بدان معنا نیست که شما نمی‌توانید یک زندگی شاد و سالم داشته باشید. درمان می‌تواند به شما کمک کند تغییرات خلقی خود را کنترل کرده و با علائم خود کنار بیایید.

برای استفاده بیشتر از درمان، ممکن است بخواهید یک تیم تشکیل دهید تا از شما مراقبت کند. علاوه بر پزشک اصلی، ممکن است بخواهید یک روانپزشک و روان‌شناس پیدا کنید. این پزشکان می‌توانند از طریق گفتاردرمانی به شما کمک کنند تا با علائم اختلال دوقطبی که دارو نمی‌تواند در کنترل آن‌ها به شما کمک کند، مقابله کنید.

همچنین ممکن است بخواهید به دنبال یک انجمن پشتیبانی باشید. با یافتن سایر افرادی که با این اختلال زندگی می‌کنند، می‌تواند گروهی از افراد که می‌توانید به آن‌ها اعتماد کرده و از آن‌ها کمک بگیرید را گرد هم آورد.

یافتن روش‌های درمانی که برای شما مفید باشد نیاز به پشتکار دارد. به همین ترتیب، هنگام یادگیری مدیریت اختلال دوقطبی و پیش‌بینی تغییرات خلقی، باید صبور باشید.

همراه با تیم مراقبت خود، روش‌هایی برای حفظ یک زندگی سالم، شاد و سالم پیدا خواهید کرد. درحالی‌که زندگی با اختلال دوقطبی می‌تواند یک چالش واقعی باشد، اما می‌تواند به حفظ شوخ‌طبعی در مورد زندگی کمک کند.