جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 29 Mar 2024
تاریخ انتشار :
پنجشنبه ۲۵ شهريور ۱۴۰۰ / ۱۷:۱۳
کد مطلب: 55041
۱

رسانه ها آموزشی جهت سوگواری در تنهایی و نحوه رو به رو شدن با سندروم سوگ تاخیری ارائه نکردند

رسانه ها آموزشی جهت سوگواری در تنهایی و نحوه رو به رو شدن با سندروم سوگ تاخیری ارائه نکردند
در این میان آنچه به نظر مهم است برخورد رسانه با بازماندگان کرونایی و نحوه سوگواری آنان است. نفیسه ایروانی، روانشناس در این باره می گوید: رسانه ها در ایام کرونا کمتر به برنامه های تاثیرگذاری همچون آموزش های روانی و ایجاد آمادگی های روحی جهت کاهش آسیب های روانشناختی ناشی از کاهش تعاملات انسان ها و ترس و اضطراب آنان از بیماری و از دست دادن عزیزانشان پرداختند. از همه مهم تر آموزش هایی جهت سوگواری در تنهایی و نحوه روبه رو شدن با «سندرم سوگ تاخیری» ارائه نشده است.
 
مردم ایران بر اساس زمینه فرهنگی خود، همیشه به سوگواری های جمعی پرداخته اند و هنگامی که فردی عزیز خود را از دست می داد به دور او جمع شده و او را تنها نمی گذاشتند. این نحوه سوگواری کمک زیادی به بازماندگان کرده و باعث تسلی خاطر آنان می شد. اما متاسفانه با شیوع کرونا و موج های پی در پی ابتلا و مرگ بر اساس این بیماری، یکی از عواقبی که گریبان گیر مردم شده است، سوگ ابراز نشده توسط خانواده های متوفیان می باشد. این موضوع که با عنوان سوگ تأخیری نیز معرفی شده است یعنی: « سوگواری به‌ موقع انجام نشده یا زمان پاسخ هیجانی مناسب، مهار شده است. همین موضوع سبب می‌شود تا فرد در آینده به‌ دلیل نشان ندادن واکنش عاطفی مناسب، واکنش بیش از حدی از خود نشان دهد». سوگ تاخیری منجر به ایجاد مشکلات روانی، احساس خشم، گناه و حتی خودکشی می شود.

او با تاکید بر اینکه سوگ، تنها برای خانواده های داغدار اتفاق نمی افتد و سایر مردم را به دلیل رنج بردن از درد مشترک مرگ های پی در پی و خبرهای روزافزون آمار ابتلا و فوتی ها هم در برمی گیرد، می گوید: متاسفانه تعداد روزافزون مرگ ها و احساس فقدان در جامعه خطر ایجاد سوگ ناتمام جمعی را افزایش می دهد. از این رو اهمیت پیشگیری و مداخلات برای حل این بحران اهمیت پیدا می کند.

ایروانی ضمن بیان اینکه یکی از منابع تاثیرگذار و در دسترس خانواده ها در این عصر رسانه ها هستند که می توان روی کمک آنها حساب کرد، توضیح می دهد: طی ماه های گذشته، تولید محتوای رسانه های رسمی به اعلام اخبار بد از قبیل آمار رسمی کشته ها، هشدار جهت موج های بعدی ابتلا، خسارات و تاکید بر رعایت پروتکل های بهداشتی محدود شد و کمتر به برنامه های تاثیرگذاری همچون آموزش های روانی و ایجاد آمادگی های روحی جهت کاهش آسیب های روانشناختی ناشی از کاهش تعاملات انسان ها و ترس و اضطراب آنان از بیماری و از دست دادن عزیزانشان پرداخته شد. از همه مهم تر آموزش هایی جهت سوگواری در تنهایی و نحوه روبه رو شدن با «سندرم سوگ تاخیری» ارائه نشده است.

او می گوید: همچنان تقویت و کمک به سلامت روان مردم با ساخت برنامه ها و تولید محتواهایی که متمرکز بر این پنج اصل بهبود روان باشد، به افراد داغدار و سوگ دیده کمک می نماید:
۱) احساس امنیت
۲) ایجاد احساس ارامش
۳) کارامدی فردی و اجتماعی
۴) ارتباط اجتماعی
۵) ایجاد امید.

البته کرونا به دلیل ذات چالش برانگیزش، اجرای این اصول را هم به چالش کشیده است با این حال می توان با پوشش خبری خبرهای امید آور و انگیزه بخش از پیشرفت علم در این زمینه و بهبود افراد متعدد و ساخت برنامه های آموزشی جهت ایجاد ارامش و نحوه مواجهه با سوگ و شوک از دست دادن عزیزان کمک بزرگی به مردم کرد.

ایروانی ادامه می دهد: از برنامه های موثر و کمک کننده می توان از برنامه هایی نام برد که در آن از افرادی که که دارای تجربه های داغدیدگی مشترک هستند دعوت شود تا از روند سوگ خود و هیجاناتشان و مهمتر از همه نیازها و توقعاتشان بگویند. علاوه بر آن، از موارد لازم جهت آموزش به مردم از طریق رسانه ها، می توان از نحوه همدلی با افراد داغدیده، آشنایی با مفهوم و معنای مرگ و توضیح آن برای گروه های سنی متفاوت، آموزش انواع سوگ برای افراد و گروه های سنی مختلف نام برد.

این روانشناس با اشاره به نفوذ گسترده ابزارهای ارتباطی و شبکه های اجتماعی در زندگی مردم می گوید: باید از نفوذ و حضور این شبکه ها و ابزارها در روند سوگ افراد داغدار و مواجهه آنها با شوک از دست دادن عزیزانشان مدد جست. مثلا از طریق تلفن یا استفاده از شبکه‌های اجتماعی به صورت تصویری، می توان با خانواده های داغدار ارتباط برقرار نمود و با آنان همدلی کرد. همچنین امکان برگزاری مراسم های عزاداری مجازی نیز وجود دارد و باید اجازه دهیم صاحبان عزا احساساتشان را در این مراسم ابراز کنند. یعنی به راحتی گریه‌ کنند، خودشان را به صورت کامل تخلیه کنند، در مورد عزیز از آموزشیدست رفته حرف بزنند و از احساسات خودشان درباره اتفاق پیش‌آمده بگویند. همچنین انجام کار خیر به نیابت از فرد متوفی و اطلاع به بازماندگان نیز تسلی بخش است. علاوه بر آن برگزاری جلسات ختم قران به صورت مجازی نیز بسیار کمک کننده است.

ایروانی در جمع بندی صحبت آموزشی هایش می گوید: سوگ ناتمام در افراد و همزمانی آن با سایر مشکلاتی که مردم با آن دست و پنجه نرم می کنند، جامعه را تروماتیک و نیازمند کمک و مداخلات کرده است. همانطور که به نیازهای فیزیکی و جسمانی افراد توجه شده و برای انها برنامه ریزی انجام می گردد، باید برنامه هایی جهت بهبود حال روحی مردم و پیشگیری از اپیدمی های روان بعدی در دستور کار قرار بگیرد. برای دستیابی به این مهم می توان از مشارکت متخصصان مرتبط با سلامت روان بهره جست.
مرجع : شفقنا
نام شما

آدرس ايميل شما
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود
  • نظرات پس از تأیید مدير حداكثر ظرف 24 ساعت آينده منتشر می‌شود

دربارۀ تاثیرات عجیب «ترس از پشیمانی»
چگونه با ذهن آگاهی حواس کودکان مان را جمع کنیم؟
تقاضا برای سلب اختیار تشخیص اختلال اسکیزوفرنی توسط روانشناسان بالینی!
چرا نباید برای جلب محبت یا عشق التماس کنیم؟
ویژگی‌های یک اردو مطالعاتی خوب چیست؟
چطور از فکر کردن بیش از حد به یک موضوع جلوگیری کنیم؟
نوجوانان آمریکایی بدون تلفن همراه احساس بهتری دارند
من با دروغ گفتن و آه وناله پول درمیارم
افراد کمال‌گرا چه ویژگی‌هایی دارند؟
كودكان را قرباني حرف مردم نكنيد
خودبیمارانگاری از خود بیماری مرگبارتر است!
راه‌ درمان تب بالای تمایل به عمل‌های زیبایی چیست؟
هرگز با آدم نادان مجادله نكنيد، تماشاگران ممكن است نتوانند بين شما را تشخيص دهند