پیامدهای مثبتی که صلح درونی برای انسان به ارمغان می آورد
چگونه با خودمان آشتی کنیم؟
برنامه صبحگاهی «صبح پارسی» که از دو شنبه تا جمعه هر هفته ساعت 9 صبح بر روی آنتن شبکه جام جم می رود، با موضوع دوستی انسان با خودش و صلح درونی بر روی آنتن رفت. در این برنامه پس از پخش آیتم هایی از جمله ورزش صبحگاهی، میز فرهنگی، اخبار ویژه، بدون مرز و نماهنگ هایی با موضوع انگیزشی و با تصاویری از طبیعت، امیر محمد زند و شمیم علیزاده با مهدیه سادات صدر روانشناس برنامه به گفت و گو نشستند.
صدر درباره تفاوت روانپزشکی و روانشناسی گفت: روانپزشکی زیرشاخه پزشکی بوده و اولویت آن درمان با داروهای اعصاب و روان است اما روانشناسی بر پایه درمان های روحی و آسیب شناسی های روانی است.
وی بیان کرد: در دنیا آدم هایی با هم جنگ دارند که صفات و ویژگی های منفی درونشان بیشتر بوده است. مثلا بیشتر انسان های خودخواه، خودشیفته، کسانی که در دوران کودکی تربیت صحیحی نداشته اند، انسان های حریص، طمع کار، حسود و افرادی که تعاملات مثبت ندارند در جنگ ها نقش های اساسی ایفا می کنند. اگر بخواهیم بین دیگران صلح ایجاد کنیم باید برخی ویژگی های مثبت را در درون آن ها تقویت کنیم که این به صلح درونی بر می گردد.
رواشناس صبح پارسی تصریح کرد: برخی مواقع در خلوت خود با خودمان رو راست هستیم، در آن لحظه ها که کسی ما را قضاوت نمی کند و در چنین موقعیت هایی باید ویژگی های مثبت و منفی خود را بشناسیم، باید بررسی کنیم که چیزی که اطرافیان درباره ما می گویند را چقدر قبول داریم و چه صفاتی از آن ها در وجود ما قابل درک است و بعد باید ویژگی های منفی را رفع کنیم. مثلا اگر درگیر حسادت هستیم باید درون خودمان چیزهایی را پیدا کنیم که برایمان مایه افتخار است.
صدر افزود: اگر قرار است با خودمان آشتی کنیم باید برای خودمان وقت بگذاریم. غذای مورد علاقه خودمان را درست کنیم موسیقی مورد علاقه مان را گوش کنیم و ورزش کنیم. آخرین باری که برای خودمان وقت گذاشته ایم را پیدا کنیم و آن را فراموش نکنیم، در عین حال مراقب باشیم بین زمان هایی که به خودمان اختصاص می دهیم وقفه طولانی مدت نیوفتد.
وی با اشاره به اهمیت گذشت در بین زوجین و نمود آن بین پدر بزرگ و مادر بزرگ ها بیان کرد: گذشت به صبر مربوط است که آن را با تحمل اشتباه می کنیم. همواره در زندگی باید صبر را در وجود خود تقویت کنیم. گاهی نسبت به ویژگی های مثبتی که داریم آگاه نیستیم و نگران به دست آوردن آن ها هستیم در نتیجه استرس می گیریم و اضطرابی که داریم باعث می شود آرامش کمتری را تجربه کنیم و بعد صبرمان کم می شود. هرچه صبر کمتر باشد و پرخاشگری بیشتر شود باعث می شود به طرف مقابلمان گوش نکنیم و به او فرصتی برای بیان خواسته ها و مشکلاتش را ندهیم.
این روانشناس بالینی راه هایی را برای ارتباط موثرتر با دیگران برشمرد و افزود: تلاش کنیم در ارتباطات بین فردی به بچه ها و همسرمان گوش کنیم و به خواسته های معقول آن ها توجه کنیم و این خواسته ها را تامین کنیم. اگر با خودمان آشتی کرده باشیم و به عنوان انسانی که هم صفات مثبت دارد هم منفی خودمان را بپذیریم این موضوع را در فرزندانمان هم می پذیریم و ارتباطاتمان با آن ها بهتر می شود و انتظاراتمان از آن ها برای بهترین و بی عیب و نقص بودن کمتر می شود، هرچه والدین بهتر خودشان را بشناسند ارتباطشان با فرزندان تنگاتنگ تر خواهد بود.
صدر اظهار داشت: وقتی صلح درونی را با خودمان ایجاد کردیم در تعامل با دیگران آرامش به صورت ناخودآگاه و یا خود آگاه منتقل می شود و رابطه خوبی شکل می گیرد. به علاوه در رابطه انسان با طبیعت نیز اگر خودخواهانه برخورد نکنیم با این بخش از زندگی هم بهتر رفتار می کنیم و به محیط زیست آسیب نمی زنیم و در مقابل می توانیم از زیبایی های طبیعت لذت ببریم.
وی گفت: با ارتباط اولیه ای که با خودمان می گیریم و نگاه به صفاتی که ما با آن رفتار می کنیم و ارتباط برقرار می کنیم باید شخصیتمان را بشناسیم تا بتوانیم در مواقع بحرانی با خودمان آشتی کنیم نه اینکه فقط به ظاهر توجه کنیم.
این روانشناس بالینی تفاوت تحمل کردن و تاب آوری را اینطور تشریح کرد: در تحمل کردن، صفت ها و اتفاقات اطرافمان را تاب می آوریم درصورتی که راه حل های دیگری هم دارد که حاضر به امتحانشان نیستیم ولی با آن موضوع کنار می آییم و به دنبال تغییر نیستیم و با تاب آوری که به انعطاف پذیری در برابر شرایط تلقی می شود، متفاوت است.
صدر درباره تفاوت روانپزشکی و روانشناسی گفت: روانپزشکی زیرشاخه پزشکی بوده و اولویت آن درمان با داروهای اعصاب و روان است اما روانشناسی بر پایه درمان های روحی و آسیب شناسی های روانی است.
وی بیان کرد: در دنیا آدم هایی با هم جنگ دارند که صفات و ویژگی های منفی درونشان بیشتر بوده است. مثلا بیشتر انسان های خودخواه، خودشیفته، کسانی که در دوران کودکی تربیت صحیحی نداشته اند، انسان های حریص، طمع کار، حسود و افرادی که تعاملات مثبت ندارند در جنگ ها نقش های اساسی ایفا می کنند. اگر بخواهیم بین دیگران صلح ایجاد کنیم باید برخی ویژگی های مثبت را در درون آن ها تقویت کنیم که این به صلح درونی بر می گردد.
رواشناس صبح پارسی تصریح کرد: برخی مواقع در خلوت خود با خودمان رو راست هستیم، در آن لحظه ها که کسی ما را قضاوت نمی کند و در چنین موقعیت هایی باید ویژگی های مثبت و منفی خود را بشناسیم، باید بررسی کنیم که چیزی که اطرافیان درباره ما می گویند را چقدر قبول داریم و چه صفاتی از آن ها در وجود ما قابل درک است و بعد باید ویژگی های منفی را رفع کنیم. مثلا اگر درگیر حسادت هستیم باید درون خودمان چیزهایی را پیدا کنیم که برایمان مایه افتخار است.
صدر افزود: اگر قرار است با خودمان آشتی کنیم باید برای خودمان وقت بگذاریم. غذای مورد علاقه خودمان را درست کنیم موسیقی مورد علاقه مان را گوش کنیم و ورزش کنیم. آخرین باری که برای خودمان وقت گذاشته ایم را پیدا کنیم و آن را فراموش نکنیم، در عین حال مراقب باشیم بین زمان هایی که به خودمان اختصاص می دهیم وقفه طولانی مدت نیوفتد.
وی با اشاره به اهمیت گذشت در بین زوجین و نمود آن بین پدر بزرگ و مادر بزرگ ها بیان کرد: گذشت به صبر مربوط است که آن را با تحمل اشتباه می کنیم. همواره در زندگی باید صبر را در وجود خود تقویت کنیم. گاهی نسبت به ویژگی های مثبتی که داریم آگاه نیستیم و نگران به دست آوردن آن ها هستیم در نتیجه استرس می گیریم و اضطرابی که داریم باعث می شود آرامش کمتری را تجربه کنیم و بعد صبرمان کم می شود. هرچه صبر کمتر باشد و پرخاشگری بیشتر شود باعث می شود به طرف مقابلمان گوش نکنیم و به او فرصتی برای بیان خواسته ها و مشکلاتش را ندهیم.
این روانشناس بالینی راه هایی را برای ارتباط موثرتر با دیگران برشمرد و افزود: تلاش کنیم در ارتباطات بین فردی به بچه ها و همسرمان گوش کنیم و به خواسته های معقول آن ها توجه کنیم و این خواسته ها را تامین کنیم. اگر با خودمان آشتی کرده باشیم و به عنوان انسانی که هم صفات مثبت دارد هم منفی خودمان را بپذیریم این موضوع را در فرزندانمان هم می پذیریم و ارتباطاتمان با آن ها بهتر می شود و انتظاراتمان از آن ها برای بهترین و بی عیب و نقص بودن کمتر می شود، هرچه والدین بهتر خودشان را بشناسند ارتباطشان با فرزندان تنگاتنگ تر خواهد بود.
صدر اظهار داشت: وقتی صلح درونی را با خودمان ایجاد کردیم در تعامل با دیگران آرامش به صورت ناخودآگاه و یا خود آگاه منتقل می شود و رابطه خوبی شکل می گیرد. به علاوه در رابطه انسان با طبیعت نیز اگر خودخواهانه برخورد نکنیم با این بخش از زندگی هم بهتر رفتار می کنیم و به محیط زیست آسیب نمی زنیم و در مقابل می توانیم از زیبایی های طبیعت لذت ببریم.
وی گفت: با ارتباط اولیه ای که با خودمان می گیریم و نگاه به صفاتی که ما با آن رفتار می کنیم و ارتباط برقرار می کنیم باید شخصیتمان را بشناسیم تا بتوانیم در مواقع بحرانی با خودمان آشتی کنیم نه اینکه فقط به ظاهر توجه کنیم.
این روانشناس بالینی تفاوت تحمل کردن و تاب آوری را اینطور تشریح کرد: در تحمل کردن، صفت ها و اتفاقات اطرافمان را تاب می آوریم درصورتی که راه حل های دیگری هم دارد که حاضر به امتحانشان نیستیم ولی با آن موضوع کنار می آییم و به دنبال تغییر نیستیم و با تاب آوری که به انعطاف پذیری در برابر شرایط تلقی می شود، متفاوت است.
مرجع : خبرگزاری برنا
