از طرفی دیگر کرونا تجربه سوگواری در تنهایی را بسیار افزایش داده که بسیاری از روانشناسان و اهالی ارتباطات نسبت به این نوع عزاداری هشدارهای جدی داده اند‌. در این میان آنچه به نظر مهم است برخورد رسانه با بازماند‌ه گان کرونایی و نحوه سوگواری آنان است.

فاضل فروزان روانشناس، معتقد است، رسانه می تواند باورهای اجتماعی را بسازد. حتی خودش راهکارهایی برای هیجانات ارایه دهد. به این معنا که یک سلسله اندیشه ها و باورهای اجتماعی درباره مرگ به واسطه کرونا و سوگواری جدیدی که در جامعه ایجاد شده را ارایه دهد. او توضیح می دهد: کمکی که رسانه برای تجربه سوگواری در تنهایی می تواند داشته باشد، این است که یک اندیشه و باور نو درباره تجربه سوگواری و انجام سوگواری در تنهایی را هم ایجاد کند و هم این را پخش کند.
 
فروزان در ابتدای صحبت های خود با اشاره به اهمیت احساسات بشری می گوید: وقتی از سوگواری و یا از تجربه سوگواری صحبت می کنیم، ما با یک حوزه در ساختار روانی افراد به نام احساسات، عواطف و هیجانات افراد در ارتباط هستیم. یعنی اگر رفتار آدمی را بخواهیم دسته بندی کنیم که به پنج حوزه تقسیم می‌شود،یکی از مهم ترین این حوزه ها احساسات، عواطف و هیجانات است و بحث بر سر مواجه با این احساسات و هیجانات است. همچنین بروز این هیجانات در علم روانشناسی بسیار جدی است.

این مشاور خانواده توضیح می دهد:در دنیا کسی که بر روی هیجانات بسیار کار کرده دانیل‌ گولمن می باشد که مبدع بحث هوش هیجانی است. او در کتاب معروفش ابتدا به نقش رسانه ها اشاره می کند. در آن کتاب اشاره شده که رسانه ها علی رغم اهدافی که دارند، برای اینکه اطلاع دقیقی به افراد دهند،خود این اطلاع دادن ها می تواند عاملی بر سر گرفتاری انسان ها است. گلمن اشاره می کند که وقتی رسانه ای برنامه خود را با این جمله که «وقت شما به خیر و شادی» شروع می کند و در ادامه انقدر اخبار گوناگون را به مخاطب می دهد که در نهایت به افسردگی و ناراحتی برای مخاطب می انجامد.

این روانشناس با توضیح درباره کمک رسانه ها در مدیریت هیجانات آدمی می گوید: نقش رسانه در مدیریت و کنترل هیجانات بسیار انگاره اساسی است و هر چقدر مدیریت درستی و منطقی نسبت به اعلام خبری از وقایعی که رخ می دهد، صورت بگیرد، نتیجه اش سلامت روانی افراد و اجتماع است.با توجه به نو ظهور بودن تجربه سوگواری در کرونا، بررسی و مطلع شدن از نقش رسانه ها مسأله مهمی است.

فروزان قبل از اشاره به چگونگی عملکرد رسانه ها به تفاوت های معنایی کنترل و مدیریت هیجانات اشاره می کند و می گوید: اینکه آدمی بتواند هیجان منطقی را در برابر وقایع از خود بروز دهد، بسیار اهمیت دارد. در اینجا بحث بر سر کنترل هیجانات نیست، چون هیجانات، احساسات و عواطف آدمی از مقوله اراده ابتدایی انسان خارج است. مثلا وقتی آدم با یک احساس ترس مواجه می شود نمی تواند برای احساس ترس خود کاری انجام دهد به این معنا که وقایع شروع کننده هیجانات در ابتدای امر به نوعی خارج از کنترل افراد است. اما افراد قادر به مدیریت کردن هیجانات هستند.

او ادامه می دهد: ما در تعاریف تخصصی روانشناسی، تفاوت های زیادی بین مدیریت و کنترل هیجانات قائل هستیم. مدیریت هیجانات به معنای این است که پس از هیجان به وجود آمده، مثلا سوگواری برای عزیزان مبتلا به کرونا خیلی متفاوت از کنترل هیجانات است. ولی کنترل هیجان به معنای اختیار صد در صد داشتن به یک هیجان است. اما بحث اصلی ما در اینجا مدیریت هیجان است. به این معنا که هیجان ایجاد شده را در یک مسیر منطقی و درست قرار دهیم. اینجاست که رسانه می تواند نقش اساسی داشته باشد.

این مشاور خانواده با توضیح درباره عملکرد رسانه در بحث مدیریت هیجانات می گوید: رسانه می تواند باورهای اجتماعی را بسازد. حتی خودش راهکارهایی برای هیجانات ارایه دهد. به این معنا که یک سلسله اندیشه ها و باورهای اجتماعی درباره مرگ به واسطه کرونا، سوگواری جدیدی که در جامعه ایجاد شده، ارایه دهد. ما وقتی درباره مدیریت هیجانات صحبت می کنیم، نباید این مسأله را به معنای تغییر یک هیجان در نظر بگیریم. اگر رسانه بتواند نوع نگاه، تفکر و باور افراد را بعد از تجربه آن هیجان خاص را منطقی و معقول کنید یا تغییر دهد، به این معناست که توانایی مدیریت هیجان را دارد.

فرض کنید یک رهگذر چاقو خوردن فردی را در خیابان ببیند، خب طبیعتاً فرد رهگذر در برابر این واقعه دردناک متاثر می شود. اما کافیست یک نفر در آن لحظه بگوید این فرد در حال نمایش بازی کردن است. ذهن من نوعی که ابتدا این داستان را می بیند ولو اینکه بداند این داستان نمایشی بیش نیست. باز هم آن درد را حس می کند. اما در این لحظه یک اندیشه به کمک من نوعی می آید که این داستان فیلم است، فرد می پذیرد که پس مشکلی نیست و فیلم است. پس باور بنیادی باعث می شود که فرد آن هیجان خاص را در مسیر درست و منطقی قرار دهد. وقتی افراد بتوانند باورهای منطقی و نگه دارنده احساسات در حوزه های منطقی خودش را ایجاد کنند، در واقع به مدیریت هیجانی رفتاری کمک شده است.

او توضیح می دهد: کمکی که رسانه برای تجربه سوگواری در تنهایی می تواند داشته باشد، این است که یک اندیشه و باور نو درباره تجربه سوگواری و انجام سوگواری در تنهایی را هم ایجاد کند و هم این را پخش کند. حضور اجتماعی، نوع گفتمان اجتماعی و اینکه افراد درباره تجربیات خود صحبت کنند باعث می شود بتوانیم هیجانات خود را یا در جهت خوب کنترل کنیم یا اینکه به صورت عمیق تر در جهت خراب کردن احساسات و تخریب روان مان ، پیش برویم.

فروزان معتقد است هر چقدر یک باور جدی،عمیق و منطقی درباره این تجربه خاص در تنهایی یا غیر از تنهایی در رسانه ها تبلیغ شود باعث می شود ذهنیت جدیدی در آدم ها شکل بگیرد. او توضیح می دهد: حداقل اش این است که دیگر نمی گویند ما این داغ را با این گزاره ها تجربه کردیم. چرا که روان آدمی در مواقع بحران به دنبال گزاره ای است که خلاف روانش باشد تا بتواند خود را نگه دارد و روان آدمی پذیرای چنین گزاره های است. اگر رسانه بتواند گزاره های منطقی را بشناسد و آن را تبلیغ کند و منتشر کند که باور نویی درباره سوگواری در تنهایی ایجاد شود، خود به خود شاهد خواهیم بود که کارکرد منطقی که روان انسان باید داشته باشد، دارد و نوع نگاه جدیدی به این مسأله خواهد داشت.