افسردگی یک نفر از هر ۵ نوجوان
آمار کووید، نگرانی از آینده و قرنطینه، بر سلامت روانی کودکان و جوانان تأثیر منفی گذاشته‌اند. تقریبا همه کودکان جهان تحت تأثیر قرنطینه و تعطیلی مدارس، در امور روزمره خود دچار اختلال شده‌اند.
این گزارش نشان داد که نگرانی درباره درآمد و سلامت خانواده و آینده، باعث ایجاد حس ترس، عصبانیت و اطمینان نداشتن در نوجوانان شده است. تقریبا یک سوم کودکان کامرونی گفتند که اغلب احساس افسردگی می‌کنند یا علاقه چندانی به انجام کار‌های خود ندارند. این آمار در انگلیس، یک نفر از هر پنج کودک است و در اتیوپی و ژاپن نیز از هر ۱۰ کودک، یک نفر چنین احساسی دارد. اگرچه این یافته‌ها سطوح افسردگی را به دقت مشخص نکرده‌اند، اما نشان می‌دهند که کودکان و نوجوانان در طول همه‌گیری کرونا چه احساسی داشته‌اند.
این گزارش نشان داد که بیش از یک هفتم (۱۳ درصد) از نوجوانان ۱۰ تا ۱۹ ساله با اختلال روانی تشخیص داده شده، زندگی می‌کنند؛ یعنی ۸۹ میلیون پسر و ۷۷ میلیون دختر. ۱۸ ماه گذشته برای همه ما به‌خصوص کودکان طولانی بود؛ این را هنریتا فور، مدیر اجرایی یونیسف، گفت و افزود: «با قرنطینه‌های سراسری و محدودیت‌های مربوط به همه‌گیری، کودکان چند سال جبران‌نشدنی از زندگی خود را دور از خانواده، دوستان، کلاس درس و بازی که عناصر اصلی دوران کودکی هستند، گذرانده‌اند.»
تأثیر این دوران سخت، مانند نوک کوه یخ بوده و این در حالی است که قبل از همه‌گیری نیز تعداد بسیاری از کودکان تحت فشار مسائل بهداشت روانی قرار داشتند و به آنها رسیدگی نمی‌شد. مشکلات روانی تشخیص داده شده، از جمله اضطراب، اوتیسم، اختلال دوقطبی، اختلال نقص توجه، افسردگی، اختلالات تغذیه‌ای و اسکیزوفرنی سلامت، تحصیل و آینده کودکان و جوانان را تهدید می‌کنند.
تحلیل جدید از دانشکده اقتصاد لندن نیز نشان داده که هزینه اقتصادی چنین غفلت‌هایی، ۳۸۸ میلیارد دلار در سال است. با این حال، هزینه‌کرد دولت برای سلامت روان در سطح جهان، ۲.۱ درصد از کل مبلغی است که صرف سلامت میشود.
در برخی از فقیرترین کشور‌های جهان، دولت‌ها کمتر از ۱ دلار برای درمان افراد مبتلا به بیماری‌های روانی هزینه می‌کنند و تعداد روان‌پزشکان متخصص کودکان و نوجوانان، کمتر از ۰.۱ در ۱۰۰ هزار نفر است. این آمار در کشور‌های ثروتمند، ۵.۵ در ۱۰۰ هزار نفر است.
در نتیجه، افرادی که در زمینه‌هایی مانند مراقبت‌های اولیه بهداشتی، آموزشی و خدمات اجتماعی کار می‌کنند، قادر به حل مسائل مربوط به سلامت روان نیستند.
هنریتا فور، تأکید میکند که سلامت روان، بخشی از سلامت جسم است: «در کشور‌های فقیر و ثروتمند، درک و سرمایه‌گذاری بسیار اندک در این عنصر مهم که استعداد فردی کودکان را به بیشترین شکوفایی می‌رساند، صورت می‌گیرد. این باید تغییر کند.»
منبع: گاردین
این گزارش نشان داد که نگرانی درباره درآمد و سلامت خانواده و آینده، باعث ایجاد حس ترس، عصبانیت و اطمینان نداشتن در نوجوانان شده است. تقریبا یک سوم کودکان کامرونی گفتند که اغلب احساس افسردگی می‌کنند یا علاقه چندانی به انجام کار‌های خود ندارند. این آمار در انگلیس، یک نفر از هر پنج کودک است و در اتیوپی و ژاپن نیز از هر ۱۰ کودک، یک نفر چنین احساسی دارد. اگرچه این یافته‌ها سطوح افسردگی را به دقت مشخص نکرده‌اند، اما نشان می‌دهند که کودکان و نوجوانان در طول همه‌گیری کرونا چه احساسی داشته‌اند.
این گزارش نشان داد که بیش از یک هفتم (۱۳ درصد) از نوجوانان ۱۰ تا ۱۹ ساله با اختلال روانی تشخیص داده شده، زندگی می‌کنند؛ یعنی ۸۹ میلیون پسر و ۷۷ میلیون دختر. ۱۸ ماه گذشته برای همه ما به‌خصوص کودکان طولانی بود؛ این را هنریتا فور، مدیر اجرایی یونیسف، گفت و افزود: «با قرنطینه‌های سراسری و محدودیت‌های مربوط به همه‌گیری، کودکان چند سال جبران‌نشدنی از زندگی خود را دور از خانواده، دوستان، کلاس درس و بازی که عناصر اصلی دوران کودکی هستند، گذرانده‌اند.»
تأثیر این دوران سخت، مانند نوک کوه یخ بوده و این در حالی است که قبل از همه‌گیری نیز تعداد بسیاری از کودکان تحت فشار مسائل بهداشت روانی قرار داشتند و به آنها رسیدگی نمی‌شد. مشکلات روانی تشخیص داده شده، از جمله اضطراب، اوتیسم، اختلال دوقطبی، اختلال نقص توجه، افسردگی، اختلالات تغذیه‌ای و اسکیزوفرنی سلامت، تحصیل و آینده کودکان و جوانان را تهدید می‌کنند.
تحلیل جدید از دانشکده اقتصاد لندن نیز نشان داده که هزینه اقتصادی چنین غفلت‌هایی، ۳۸۸ میلیارد دلار در سال است. با این حال، هزینه‌کرد دولت برای سلامت روان در سطح جهان، ۲.۱ درصد از کل مبلغی است که صرف سلامت میشود.
در برخی از فقیرترین کشور‌های جهان، دولت‌ها کمتر از ۱ دلار برای درمان افراد مبتلا به بیماری‌های روانی هزینه می‌کنند و تعداد روان‌پزشکان متخصص کودکان و نوجوانان، کمتر از ۰.۱ در ۱۰۰ هزار نفر است. این آمار در کشور‌های ثروتمند، ۵.۵ در ۱۰۰ هزار نفر است.
در نتیجه، افرادی که در زمینه‌هایی مانند مراقبت‌های اولیه بهداشتی، آموزشی و خدمات اجتماعی کار می‌کنند، قادر به حل مسائل مربوط به سلامت روان نیستند.
هنریتا فور، تأکید میکند که سلامت روان، بخشی از سلامت جسم است: «در کشور‌های فقیر و ثروتمند، درک و سرمایه‌گذاری بسیار اندک در این عنصر مهم که استعداد فردی کودکان را به بیشترین شکوفایی می‌رساند، صورت می‌گیرد. این باید تغییر کند.»
منبع: گاردین
مرجع : خبرگزاری صدا و سیما
