کار دقیق و پرمسئولیت جراحی در اتاق عمل و همزمان ویزیت بیماران و در بسیاری از موارد آموزش نسل بعدی پزشکان و پیرا پزشکان که مشغول تحصیل هستند تنها گوشه ای از زندگی پزشکان، پرستاران است و اهمیت تاب اوری پزشکان و کادر درمان را یاد آور میشود

همکاران مورد اعتماد، دوستان و کارکنان همگی به تقویت عواطف ما کمک می کنند و ما هم آنها را در زندگی شغلی خویش سهیم می دانیم. همه ما به حمایت اطمینان آفرین اشخاص مهم دیگر اعم از همسر، دوست صمیمی، یا اعضا خانواده برای کمک به کاستن از عوامل استرس زایی که در زندگی روزمره با آنها مواجه می شویم، نیاز داریم. خوشبختی شخصی ما را روابط تعیین می کنند نه اشیای مادی.

در واقع، کیفیت زندگی ما با کیفیت روابط ما مطابقت مستقیم دارد. هر رابطه ای هر چقدر عمیق تر باشد، بر بهباشی ما موثرتر است. در این فرصت عمدتا به اهمیت اشخاص مهم دیگر به ویژه همسر یا شریک زندگی می پردازیم. ما سعی میکنیم این نکته را مورد تاکید قرار دهیم که تاب آوری بدون پذیرش مسئولیت حمایت از اشخاص مهم در زندگی ما، ناممکن است.

من خوشبختم، چرا که بعد از گذشت 26 سال باز هم حرفه ام را دوست دارم. به هر حال به دلیل حرفه ام همیشه زمان زیادی از خانه دورم. تعجبی هم ندارد.

پزشک معمولی تقریبا 54 ساعت در هفته کار می کند. جراح ارتوپدی کمی بیشتر. یعنی حدود 58 ساعت در هفته ، کار می کند. سفرها برای حضور در همایش های تخصصی را هم اضافه کنید و زمانی را که صرف رسیدگی به مطالعه مقالات و بررسی نوشته های همکاران می شود را هم حساب کنید. براحتی می توان رابطه مستقیم بین مدت زمانی را که پزشکان دور از خانواده را سپری می کنند و افزایش نرخ طلاق را در مقایسه با متوسط آمار طلاق در جامعه مشاهده کرد. بهر حال داده هایی که این مطلب را تایید می کنند، متناقض هستند.

بررسی نشریه انجمن پزشکی آمریکا در سال 1997 ثابت کرد که با توجه به انتخابهای تخصص ها و پیشینه ازدواج 1118 فارغ التحصیل از دانشگاه پزشکی جائز هاپیکینز از سال 1948 تا 1964، میزان طلاق جراحان 33 درصد بوده است.

پژوهشگران اذعان کردند که فارغ التحصیلان جدید از دانشگاه پزشکی ممکن است نگرش متفاوتی به طلاق داشته باشند، بنابراین ممکن است این آمار به مرور زمان تغییر کند.

به هرحال دکتر ویل سوتیل نویسنده و روانشناس و مولف کتاب ازدواج پزشکان: حفظ روابط سالم در میان پزشکان و خانواده های آنها استدلال می کند که نرخ طلاق پزشکان 10 تا 20 درصد بالاتر از آماری است که گفته شد. روابط به ویژه در انتخاب همسر معمولا پیچیده اند و با توجه به استرس هایی که پزشکان در معرض آنها قرار دارند، داده ها ثابت می کند که روابط همسران همیشه به خوبی و خوشی ختم نمی شود. بنابراین اصولی وجود دارند که امکان دارد در ازدواج رضایت بخش و پایدار موثر باشند؛ اصولی مثل تعهد، همدردی و تمرکز روی دیگران.

بسیاری از داده ها در باره روابط پزشکان به دست آمده از دیدگاه پزشکان است. اما پژوهش انجام شده در سال 2013 توسط شانفلت و همکاران روابط پزشکان را از دیدگاه همسران آنها بررسی کرده است. از 891 نفر همسر بررسی شده، بیشتر آنها 8/86 درصد گفتند که از رابطه با همسران خود راضی هستند.

بر اساس این بررسی، قوی ترین شاخص پیش بینی کننده رضایت از روابط میان زمانی بود که پزشکان هر روزه با همسران خود صرف می کردند.گرچه اکثریت زیادی از همسران در این بررسی از روابط خود ناراضی بودند، داده ها ثابت کرد که معمولا پزشکان خسته و بی حوصله به خانه بر می گردند و آنقدر درگیری و مشغله ذهنی دارند که نمی توانند درکارهای خانه کمک کنند. بنابراین صرفا گذراندن وقت کیفی مطرح نیست، بلکه روابط نیازمند گذراندن وقت کمی و به مقدار کافی برای شکوفایی هستند.

روابط سالم با وجود تعهد، شکوفا می شوند. هر چقدر رابطه مهمتر باشد، نقش تعهد در آن اهمیت بیشتری خواهد داشت. وقتی براحتی می توان از تعهد فرار کرد، بسیاری مایل هستند که از زیر تعهد در بروند، به جای آنکه واقعا به رشد شخصی خود بپردازند.وقتی تصمیم می گیریم که رابطه ای را به دلیل مشکلات خود قطع کنیم، دقیقا همان مسائل و مشکلات را به رابطه بعدی هم می بریم.
تنها در صورت وجود رابطه متعهدانه و صادقانه است که احساس امنیت و اطمینانی به وجود می آید که می توان رفتارها و راهکارهای تازه ایی را آزمود. علاوه بر این، وقتی که متعهد می شویم، مایل هستیم که به ویژگی های مثبت همسر و شریک زندگی خود نگاهی بیاندازیم. به عبارت دیگر، ما از این موقعیت کمال استفاده را می بریم. تعهد در مورد دوستی های بلند مدت و پایدار هم صادق است. چه پزشکان مجرد و چه متاهل لازم است که دوستان معتمدی داشته باشند تا عوامل استرس زای ناشی از مشغله زیاد را تعدیل کنند.