ورزش تاثیر به سزایی در کاهش اضطراب دارد

شرکت‌کنندگان به مدت ۱۲ هفته در جلسات تمرین گروهی، متوسط یا شدید، قرار گرفتند. نتایج نشان می‌دهد که علائم اضطراب آن‌ها حتی زمانی که اضطراب یک وضعیت مزمن بود، در مقایسه با گروه کنترل که فقط توصیه‌های بهداشت عمومی در مورد فعالیت بدنی دریافت کرده بودند، به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافت.

اکثر افراد در گروه‌های درمانی پس از برنامه ۱۲ هفته‌ای از سطح اضطراب متوسط به بالا به سطح اضطراب پایین رسیدند. برای کسانی که با شدت نسبتاً کم ورزش می‌کردند، شانس بهبود از نظر علائم اضطراب با ضریب ۳.۶۲ افزایش یافت. فاکتور متناظر برای کسانی که با شدت بالاتر ورزش می‌کردند ۴.۸۸ بود.

«مالین هنریکسون»، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: «روند شدت ورزش تأثیر قابل توجهی برای بهبود داشت یعنی افراد هرچه شدیدتر ورزش می‌کردند، علائم اضطراب شأن بیشتر بهبود می‌یافت.»

مطالعات قبلی در مورد ورزش بدنی در افسردگی بهبود علائم واضحی را نشان داده است. با این حال، تصویر واضحی از اینکه چگونه افراد مبتلا به اضطراب تحت تأثیر ورزش قرار می‌گیرند، تاکنون وجود نداشته است.

هر دو گروه تحت نظر فیزیوتراپ سه بار در هفته جلسات تمرینی ۶۰ دقیقه‌ای داشتند. این جلسات شامل تمرینات کاردیو (هوازی) و قدرتی بود. پس از گرم کردن، تمرین دایره‌ای به مدت ۴۵ دقیقه انجام شد و جلسات با خنک کردن و حرکات کششی به پایان رسید.

اعضای گروهی که در سطح متوسط ورزش می‌کردند قرار بود به حدود ۶۰ درصد حداکثر ضربان قلب خود برسند - درجه‌ای از فعالیت که به عنوان سبک یا متوسط ارزیابی می‌شود. در گروهی که با شدت بیشتری تمرین می‌کردند، هدف دستیابی به ۷۵ درصد حداکثر ضربان قلب بود.

درمان‌های استاندارد امروزی برای اضطراب عبارتند از درمان شناختی رفتاری (CBT) و داروهای روانگردان.

با این حال، این داروها معمولاً دارای عوارض جانبی هستند و بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی اغلب به درمان پزشکی پاسخ نمی‌دهند.