تفاوت ترس از کرونا با آگاهی و خودمراقبتی
به گزارش میگنا نازنین آهنگری روانشناسی بالینی در گفتگو با خبرگزاری دانشجو، اظهار کرد: شرایط جامعه و شرایط خانواده‌ها با شیوع بیماری کرونا تغییر کرده و سبک زندگی مردم دستخوش تغییرات زیادی شده است.
وی تصریح کرد: یکی از تغییرات سبک زندگی افراد بحث قرنطینه و به ویژه قرنطینه افراد مبتلا به بیماری کرونا است که اشخاص مبتلا مجبور هستند از این محدودیت تبعیت کنند. تبعیت از محدودیت‌ها همواره با مقاومت درونی همراه است و باید به فردی که در محدودیت و قرنطینه قرار می‌گیرد کمک کرد تا با آرامش بیشتری دوره درمانی خود را پشت سر بگذارد.
آهنگری خاطرنشان کرد: وظیفه اصلی روانشناسان بالینی در دوران قرنطینه افراد، آگاهی دادن به آن‌ها است که چگونه دوره محدودیت خود را سپری کنند. دادن آگاهی و اطلاعات کافی به فردی که مجبور است در قرنطینه بماند کمک میکند که از حالت استرس خارج شود و در طی مدت شیوع بیماری کرونا رسانه‌های جمعی نقش خوبی را در انتقال آگاهی به مردم داشته‌اند.
این روانشناس اضافه کرد: با شیوع کرونا ما آمادگی کافی مدیریت بحران این بیماری را نداشتیم، سرعت تغییرات بسیار کم بود و با وجود گذشت حدود ۲ سال از آغاز بیماری ما تازه شاهد تغییرات مثبت هستیم.
آهنگری یادآور شد: در حال حاضر باید در مباحثی چون آموزش مهارتهای ارتباطی در جامعه مانور بدهیم و اگرچه اقدامات خوبی انجام شده است اما کافی نیست و باید مسئولان در نهادهای آموزشی روی این موضوع و بهبود شرایط کار کنند.
وی همچنین خاطرنشان کرد: مواجهه بیش از حد افراد با اخبار به ویژه خبرهای منفی و در معرض قرار گرفتن مکرر افراد با اخبار منفی مختص کرونا، اثرات مثبت مراقبت کننده کمی دارد و بیشتر آن‌ها را با خطری به نام کرونا مانوس میکند.
این روانشناس تصریح کرد: تمرکز رسانه‌ها به جای یادآوری خطرات بیماری، باید بیشتر روی مباحث پیشگیری باشد و ترسیدن از کرونا در تبعیت مردم از محدودیت‌ها کمک کننده است اما اخبار بدون آگاهی از موضوعات روانشناسی اجتماعی تاثیر چندانی ندارد.
آهنگری اضافه کرد: ترس هیجانی است که ما انسانها برای مراقبت و بقای خود به آن مجهز هستیم و مرز باریکی بین آگاهی دادن مردم و ترس آن‌ها از کرونا وجود دارد.
وی تصریح کرد: یکی از تغییرات سبک زندگی افراد بحث قرنطینه و به ویژه قرنطینه افراد مبتلا به بیماری کرونا است که اشخاص مبتلا مجبور هستند از این محدودیت تبعیت کنند. تبعیت از محدودیت‌ها همواره با مقاومت درونی همراه است و باید به فردی که در محدودیت و قرنطینه قرار می‌گیرد کمک کرد تا با آرامش بیشتری دوره درمانی خود را پشت سر بگذارد.
آهنگری خاطرنشان کرد: وظیفه اصلی روانشناسان بالینی در دوران قرنطینه افراد، آگاهی دادن به آن‌ها است که چگونه دوره محدودیت خود را سپری کنند. دادن آگاهی و اطلاعات کافی به فردی که مجبور است در قرنطینه بماند کمک میکند که از حالت استرس خارج شود و در طی مدت شیوع بیماری کرونا رسانه‌های جمعی نقش خوبی را در انتقال آگاهی به مردم داشته‌اند.
این روانشناس اضافه کرد: با شیوع کرونا ما آمادگی کافی مدیریت بحران این بیماری را نداشتیم، سرعت تغییرات بسیار کم بود و با وجود گذشت حدود ۲ سال از آغاز بیماری ما تازه شاهد تغییرات مثبت هستیم.
آهنگری یادآور شد: در حال حاضر باید در مباحثی چون آموزش مهارتهای ارتباطی در جامعه مانور بدهیم و اگرچه اقدامات خوبی انجام شده است اما کافی نیست و باید مسئولان در نهادهای آموزشی روی این موضوع و بهبود شرایط کار کنند.
وی همچنین خاطرنشان کرد: مواجهه بیش از حد افراد با اخبار به ویژه خبرهای منفی و در معرض قرار گرفتن مکرر افراد با اخبار منفی مختص کرونا، اثرات مثبت مراقبت کننده کمی دارد و بیشتر آن‌ها را با خطری به نام کرونا مانوس میکند.
این روانشناس تصریح کرد: تمرکز رسانه‌ها به جای یادآوری خطرات بیماری، باید بیشتر روی مباحث پیشگیری باشد و ترسیدن از کرونا در تبعیت مردم از محدودیت‌ها کمک کننده است اما اخبار بدون آگاهی از موضوعات روانشناسی اجتماعی تاثیر چندانی ندارد.
آهنگری اضافه کرد: ترس هیجانی است که ما انسانها برای مراقبت و بقای خود به آن مجهز هستیم و مرز باریکی بین آگاهی دادن مردم و ترس آن‌ها از کرونا وجود دارد.
