پذیرش یا acceptance چیست ؟
مریم فرجی ، مشاور و روانشناس
پذیرش به معنای کناره گیری از مسائل غم انگیز و تأسف آوری که برای ما پیش مي آید نیست؛ به معنای تن دادن به هرگونه سوء استفاده یا مدارا کردن با آن نیست، بلکه به معنای تصدیق و قبول شرایط، از جمله خود ما و افراد زندگی ما به نحوی که هستند و هستیم. به این جهت است که ما آرامش می یابیم و توانایی ارزیابی شرایط را پیدامی کنیم.
تغییرات لازم را عملی و مشکلات خود را حل می کنیم. ما نمی توانیم آنچه را اکنون هستیم تغییر دهیم مگر آنکه خود را همانگونه که هستیم بپذیریم.
من اگر بتوانم بپذیرم همین هستم و احساسم همین است که هست و هر چه کرده ام خود کرده ام، اگر بتوانم بپذیرم که این مجموعه را دوست دارم یا ندارم، آن وقت خواهم توانست خودم را، کمبودهایم، تردیدهایم و عزت نفس متزلزل خویش را بپذیرم و وقتی توانستم همه اینها را پذیرا باشم به جای جنگ با واقعیت، خود را با واقعیت همسو می کنم. دیگر آگاهی خود را با پنداره های بیهوده در مورد موقعیتم به بیراهه نخواهم کشاند.
بنابراین برای اولین بار قدم هایم را در جاده ای به سوی تقویت و عزت نفس خویش بر می دارم و هموار می سازم. تا زمانی که نتوانیم حقیقت هر آنچه را که در تمامی لحظه های زندگی خویش هستیم را بپذیریم و فرصت آگاهی از ماهیت ها، واکنش ها و انتخاب ها را به خود ندهیم، نمی توانیم حقیقت را به حیطه ي آگاهی خود وارد کنیم و در نهایت قادر به تغییر دادن خود نخواهیم بود. تا زمانی که نیروهای خویش را نپذیرفته ام، نیروهای برترِ وجود من، خود را نشان نمی دهند. پذیرش ابدی نیست و برای لحظه ي اکنون است که باید صادقانه انجام شود.
پذیرش در روانشناسی به معنی رضایت فرد نسبت به واقعیتِ یک وضعیت، به‌رسمیت‌شناسی یک فرایند یا شرایط (اغلب وضعیت منفی یا ناخوشایند) بدون تلاش برای تغییر یا مقاومت در برابر آن است.
یکی دیگر از راههای پذیرش بخشیدن است. با بخشش، رشد اتفاق می افتد پذیرش یعنی من قوی و قدرتمند هستم در برابر آنچه که نتوانستم انجام دهم تسلیم نخواهم شد.
برای رویاهایی که محقق نشده اند سوگواری نمی کنم، بدلیل اینکه ارزش ناراحتی و تفکر بیش از حد در زندگی را ندارند.به خود ایمان دارم و از تجارب گذشته ام استفاده و برنامه ریزی می کنم پذیرش یعنی همانگونه که هست و بودن با آنچه که هست.
پذیرش به معنای کناره گیری از مسائل غم انگیز و تأسف آوری که برای ما پیش مي آید نیست؛ به معنای تن دادن به هرگونه سوء استفاده یا مدارا کردن با آن نیست، بلکه به معنای تصدیق و قبول شرایط، از جمله خود ما و افراد زندگی ما به نحوی که هستند و هستیم. به این جهت است که ما آرامش می یابیم و توانایی ارزیابی شرایط را پیدامی کنیم.
تغییرات لازم را عملی و مشکلات خود را حل می کنیم. ما نمی توانیم آنچه را اکنون هستیم تغییر دهیم مگر آنکه خود را همانگونه که هستیم بپذیریم.
من اگر بتوانم بپذیرم همین هستم و احساسم همین است که هست و هر چه کرده ام خود کرده ام، اگر بتوانم بپذیرم که این مجموعه را دوست دارم یا ندارم، آن وقت خواهم توانست خودم را، کمبودهایم، تردیدهایم و عزت نفس متزلزل خویش را بپذیرم و وقتی توانستم همه اینها را پذیرا باشم به جای جنگ با واقعیت، خود را با واقعیت همسو می کنم. دیگر آگاهی خود را با پنداره های بیهوده در مورد موقعیتم به بیراهه نخواهم کشاند.
بنابراین برای اولین بار قدم هایم را در جاده ای به سوی تقویت و عزت نفس خویش بر می دارم و هموار می سازم. تا زمانی که نتوانیم حقیقت هر آنچه را که در تمامی لحظه های زندگی خویش هستیم را بپذیریم و فرصت آگاهی از ماهیت ها، واکنش ها و انتخاب ها را به خود ندهیم، نمی توانیم حقیقت را به حیطه ي آگاهی خود وارد کنیم و در نهایت قادر به تغییر دادن خود نخواهیم بود. تا زمانی که نیروهای خویش را نپذیرفته ام، نیروهای برترِ وجود من، خود را نشان نمی دهند. پذیرش ابدی نیست و برای لحظه ي اکنون است که باید صادقانه انجام شود.
پذیرش در روانشناسی به معنی رضایت فرد نسبت به واقعیتِ یک وضعیت، به‌رسمیت‌شناسی یک فرایند یا شرایط (اغلب وضعیت منفی یا ناخوشایند) بدون تلاش برای تغییر یا مقاومت در برابر آن است.
یکی دیگر از راههای پذیرش بخشیدن است. با بخشش، رشد اتفاق می افتد پذیرش یعنی من قوی و قدرتمند هستم در برابر آنچه که نتوانستم انجام دهم تسلیم نخواهم شد.
برای رویاهایی که محقق نشده اند سوگواری نمی کنم، بدلیل اینکه ارزش ناراحتی و تفکر بیش از حد در زندگی را ندارند.به خود ایمان دارم و از تجارب گذشته ام استفاده و برنامه ریزی می کنم پذیرش یعنی همانگونه که هست و بودن با آنچه که هست.
