جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 29 Mar 2024
تاریخ انتشار :
چهارشنبه ۱ دی ۱۴۰۰ / ۲۲:۰۷
کد مطلب: 56588
۲۲
۱
Self Acceptance

خود پذیری یا پذیرش خویشتن در شش گام

خود پذیری یا پذیرش خویشتن در شش گام
مریم فرجی ، روانشناس و مشاور
همه ما در رابطه با اهمیت عشق و ترحم به خود زیاد شنیده ایم، اما من در کار بالینی خود دریافتم که توسعه ی دوست داشتن خود بسیار سخت و دشوار است مگر آنکه در ابتدا روی پذیرش خود کار کرده باشید.

پذیرش خود چیست؟
بیایید در آغاز اینکه چه چیزی نیست را معنا کنیم. پذیرش خود، به این معنا نیست که شما فکر کنید کامل یا بهتر از دیگران هستید. یا باور داشته باشید بر اینکه هیچ اشتباه یا ضعفی ندارید.

خودپذیری
یعنی بپذیرید که انسان هستید و در این سفر جهانی بشریت، قدم بزنید. بدانید که نقاط قوت و ضعف هایی نیز دارید. آن هم به معنای این است که شما آنچه را که تاکنون داشته اید، پذیرا باشید و به داشتن آن ادامه دهید. این در حالی است که شما تمایل دارید تا در پروسه ي  ادامه دار رشد خود، مشارکت داشته داشته و در یابید که کامل نبودن هم خوب است پس تصمیم بگيرید برای هر چیزی که در مورد خودتان صدق می کند را دوست ندارید از سرزنش کردن خود صرف نظر کنید. در این صورت شما نقایص خود را به عنوان قسمتی از بشریت می پذیرید.

پذیرش خود به این معنا نیست که شما روی ویژگی های مشخصی که سبب رشد شخصی تان می شود کار نمی کنید، بلکه به این معناست که شما ایده ي اینکه اگر کامل نیستم پس نقص دارم را متوقف می کنید.

بسیاری از ما در محیط خانواده و فرهنگی رشد می کنیم. این بدان معنی است، به جای اینکه ما را بر اساس کسی که هستیم ارزش گذاری کنند به سبب بینشی که داریم ارزش می دهند.

ما تمایل داریم تا موفقیت مان را با عمل کردن و تصویر معنا دهیم تا با حضور، با توجه به اینکه دیگران در مورد ما چه فکری می کنند به سادگی خود را در دام نگرانی می اندازیم. به جای اینکه به خودمان فکر کنیم نه تنها نگرانیم برای اینکه مورد نقد و قضاوت دیگران قرار گرفته ایم بلکه منتقد درون بطور پیوسته ما را سرزنش و محکوم می کند که هیچوقت هم ساکت نمی شود. این صدای منفی درون دائماً یادآوری می کند که به میزان کافی خوب نیستیم، فارغ از اینکه چگونه سخت تلاش کرده ایم. یکی از مراجعین من که با پذیرش اشتباهات و نقوصش دست و پنجه نرم می کرد در ابتدا به من گفت که می خواسته این جمله را روی سنگ مزارش حک کند؛ او سعی کرد و سعی کرد و سعی کرد ..... و سپس مُرد.
باید از خودمان بپرسیم که چرا بسیاری از ما به شدت منتقد خودمان هستیم. همانطورکه ما نیروی سرزنش کردن خودمان را داریم، نیروی متوقف کردن سرزنش خود را هم داریم.


شش گام برای پذیرش خود
ایجاد تعهد به کارکردن روی خودپذیری
این به سادگی به معنای تصمیم گیری جهت شناخت سطوح خودپذیری شما و کار کردن روی آن است. به گفتگوی درونی و هر چیزی که به خاطر آن خود را سرزنش می کنید توجه کنید. یک دفتر یادداشت روزانه داشته باشید و پیام هایی که به خودتان می فرستید را یادداشت کنید.

        ترومای گذشته را تشخیص داده و روی آن کار کنید
اگر آسیبی در گذشته دارید، آن را یادداشت کرده و‌درباره‌ی آن در دفتر یادداشت روزانه خود بنویسید. سعی کنید هرگونه آسیبی را که تجربه کرده‌اید شناسایی کرده و شروع به پروسه درمان آن کنید. ممکن است برای این کار به یک تراپیست نیاز داشته باشید.
 
نظام ارزشیابی خودتان را مشخص کنید
یک‌ لیست تهیه کنید از چیزهایی که به آن اعتقاد دارید و چیزهایی که اعتقادی به آن‌ها ندارید. مهمترین ارزش‌های خود و چرایی اینکه میخواهید با آن ارزش‌ها زندگی کنید را بنویسید. نظام ارزشیابی شما ممکن است شامل بعضی از چیزهایی که در طی بزرگ شدن به شما آموخته شده باشد، اما ممکن است شما آگاهانه تصمیم گرفته و برخی از چیزهایی که به شما در خانواده‌ آموزش داده شده تا به آن‌ها باور داشته باشید را قرار ندهید. سیستم ارزشیابی شما باید تنها شامل چیزی‌ که برای شما مناسب است باشد.

       از خود بالغ در جهت اصلاح پیام‌های منفی که به خودتان میفرستید استفاده کنید.
از بالغ پدرانه یا مادرانه خود استفاده کنید، با کودک‌درونتان صحبت کنید و پیام‌های منفی که به خودتان ارسال میکنید را اصلاح کنید. برای کودک درون خود بنویسید و با او صحبت کنید به  که دوست دارید با یک کودک کوچک سخن بگویید. توضیح دهید که چرا پیام‌ها نادرست هستند و تصمیم بگیرید که چگونه میخواهید آن‌ها را اصلاح کنید.به عنوان مثال، اگر پیام این است که « من به اندازه کافی خوب نیستم » به کودک درونتان توضیح دهید که چرا به اندازه‌ی کافی خوب هستید.
 
خودتان را برای اشتباهات و شکست‌ها ببخشید.
آگاهانه تصمیم بگیرید تا به خودتان بخشش را هدیه دهید. ما نمی‌توانیم خودمان را برای چیزهایی که نمی‌دانستیم یا قبلا راجع ‌به آنها هوشیار‌نبودیم، سرزنش‌کنیم، حتی اگر راجع به همان موارد اکنون هوشیار هستیم. این موضوع مهم ‌است که از اشتباهاتمان درس بگیریم، اما این هرگز مفید نیست که به تنبیه کردن خود برای پشیمانی‌هایی که ممکن است داشته باشیم، ادامه دهیم.

       عیب و نقص را بپذیرید.
هیچکس بدون نقص نیست و هیچکس‌نمی‌تواند بدون نقص ‌باشد. از خودتان بپرسید: من فکر میکنم چه کسی هستم که باید بی نقص باشم، درحالی که انتظار ندارم دیگران اینگونه باشند؟ یاد بگیرید که خودتان را برای همه کسی که هستید بپذیرید: نقاط قوت، ضعف‌ها، اشتباهات و همه چیز.

پذیرا بودن خود به پذیرش دیگران نیز کمک کرده و سبب می‌شود کمتر خود و دیگران را نقد کنید.


ترجمه مریم فرجی از اینجا


 
نام شما

آدرس ايميل شما
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود
  • نظرات پس از تأیید مدير حداكثر ظرف 24 ساعت آينده منتشر می‌شود

Iran, Islamic Republic of
با سلام
ممنون از متن گویا
اینکه خویشتن پذیری باشیم نسبی هست ما نمی‌توانیم دستور خوب بودن همه را صادر کنیم ولی می‌توانیم دعا کنیم بر سراط مستقیم و هدایت شده باشیم پس
با بستن روزانه نشخوار منفی ذهن می‌توانیم هر روز یک در صد بهتر شویم
حتی اگر منتقدان و افرادی هستند از شکست ها و یا شکست خوردن ما خوشحال یا ناراحت هستند گاهی خودمان را به خنگی میزنیم که از آدم هایی که نمیبخشند دوری میکنیم حتی اگر همسایه و یا در یک مملکت زندگی می‌کنیم چون نیروی برتر یعنی خدا ظالم نیست این مائیم که انتخاب میکنیم در گروه شر باشیم یا خیر و خوبی
دربارۀ تاثیرات عجیب «ترس از پشیمانی»
چگونه با ذهن آگاهی حواس کودکان مان را جمع کنیم؟
تقاضا برای سلب اختیار تشخیص اختلال اسکیزوفرنی توسط روانشناسان بالینی!
چرا نباید برای جلب محبت یا عشق التماس کنیم؟
ویژگی‌های یک اردو مطالعاتی خوب چیست؟
چطور از فکر کردن بیش از حد به یک موضوع جلوگیری کنیم؟
نوجوانان آمریکایی بدون تلفن همراه احساس بهتری دارند
من با دروغ گفتن و آه وناله پول درمیارم
افراد کمال‌گرا چه ویژگی‌هایی دارند؟
كودكان را قرباني حرف مردم نكنيد
خودبیمارانگاری از خود بیماری مرگبارتر است!
راه‌ درمان تب بالای تمایل به عمل‌های زیبایی چیست؟
طوری زندگی كن كه اسمت با جسمت زیر خاك نرود