به گزارش نیواطلس، ورزش منظم به طور کلی در هر سنی ایده خوبی است، اما حفظ یک سبک زندگی فعال با افزایش سن اهمیت بیشتری پیدا میکند. دانشمندان استرالیایی علت این ارتباط را با یافتن نقش آنزیم جدیدی که از طریق ورزش تولید می‌شود و در پیشگیری از افت سلامت متابولیک مؤثر است را روشن‌تر کرده‌اند؛ کشفی که هدف جدیدی را برای تولید داروهای ضد پیری نشانه‌گذاری میکند.
این مطالعه که توسط دانشمندان دانشگاه موناش در ملبورن انجام شد، برای بررسی یکی از اثرات عدم تحرک فیزیکی در افراد مسن، یعنی مقاومت به انسولین، طراحی شده بود. در این حالت سلول‌های بدن به خوبی به انسولین پاسخ نمی‌دهند و گلوکز را آنطور که باید مصرف نمی‌کنند و در عوض موجب تجمع آن در خون جمع می‌شوند. مقاومت به انسولین با چاقی مرتبط است و یک عامل خطر اصلی برای دیابت نوع 2 به شمار می‌رود. محققان این پژوهش نیز با در نظرگرفتن این وضعیت به دنبال کشف برخی مکانیسم‌های زیستی بودند که این پدیده را با کاهش فعالیت بدنی در جمعیت‌های مسن مرتبط می‌کرد.
پژوهشگران موفق شدند نشان دهند که فعالیت بدنی سلامت متابولیک را از طریق تولید گونه‌های فعال اکسیژن (ROS) در ماهیچه‌های اسکلتی ارتقا می‌دهد. گونه‌های فعال اکسیژن به طور طبیعی در ماهیچه‌های اسکلتی تولید می‌شود، اما با افزایش سن تولید آن کاهش می‌یابد، که به گفته محققان به ایجاد مقاومت به انسولین کمک میکند.
از طریق آزمایشات روی موش‌ها، دانشمندان نشان دادند که آنزیم تازه کشف شده‌ای به نام NOX4 در مرکز این فرآیند قرار دارد. سطح این آنزیم پس از ورزش افزایش یافت که به نوبه خود باعث افزایش سطح ROS و محافظت از موش ها در برابر ایجاد مقاومت به انسولین شد. این موضوع در مورد موش‌های پیر و موش‌هایی که چاقی ناشی از رژیم غذایی داشتند صادق بود.
پروفسور تونی تیگانیس، سرپرست این مطالعه، می‌گوید: «ROS ناشی از ورزش پاسخ‌های انطباقی را هدایت میکند که در تأثیرات مثبت ورزش بر سلامت موثر هستند.»
پژوهش‌ها همچنین نشان داد که غلظت NOX4 در عضلات اسکلتی به طور مستقیم با افزایش سن و کاهش حساسیت به انسولین مرتبط است. این مورد مشابهت‌هایی با تحقیقات منتشر شده در ماه گذشته دارد که نشان می‌دهد چگونه یک عصاره گیاهی می‌تواند با تقلید از یک فاکتور رشد در عضلات اسکلتی که در افراد چاق کاهش می‌یابد، می‌تواند با مقاومت به انسولین مقابله کند.
به طور مشابه، نویسندگان این مطالعه جدید می‌گویند NOX4 پتانسیل این را دارد که با داروهایی که فعالیت آن را تقویت میکند و سلامت متابولیک را در افراد مسن حفظ میکند، مورد هدف قرار گیرد. آنها همچنین تصور می‌کنند که راه‌حل را می‌توان در طبیعت یافت، اگرچه قبل از تبدیل آن به درمان، کار زیادی برای انجام دادن وجود دارد.
تیگانیس می‌گوید: «فعال‌سازی مکانیسم‌های تطبیقی تنظیم‌شده توسط NOX4 با داروها، ممکن است جنبه‌های کلیدی پیری، از جمله ایجاد مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 را بهبود بخشد. نمونه‌ای از این ترکیبات به طور طبیعی، برای مثال، در سبزیجات چلیپایی مانند کلم بروکلی یا گل کلم یافت می‌شود، اگرچه مقدار مورد نیاز برای اثرات ضد پیری ممکن است بیشتر از مقداری باشد که بسیاری مایل به مصرف هستند.»
نتایج این تحقیق در مجله Science Advances منتشر شده است.
دریافت صفحه با کد QR