نژادپرستی والدین به فرزندان هم منتقل میشود
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که تعصب نژادی والدین به فرزندان آنها نیز منتقل میشود؛ به گونه‌ای که کودکان تعصب را از والدین خود می‌آموزند. این مطالعه جدید نشان می‌دهد، نژادپرستی به کودکان منتقل میشود، چه از والدین خود در مورد آن بشنوند و چه نشنوند.
نتایج این مطالعه همچنین نشان می‌دهد تا زمانی که بزرگسالان ابتدا تعصبات خود را رها نکنند، تلاش برای ریشه کن کردن نژادپرستی ممکن است بیهوده باشد؛ زیرا کودکان ممکن است حتی نشانه‌های ظریف نژادپرستی را هم از آنها دریافت کنند.
پدران ابزار قدرتمندی برای انتقال تعصبات نژادی به فرزندانشان هستند. جوزپه کاروس، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه رم تره در ایتالیا، می‌گوید که انتقال عقاید نژادپرستانه نه تنها از طریق اقدامات صریح والدین، بلکه از طریق باورهای ناخودآگاه و رفتار‌های کلیشه‌ای آنها نیز صورت می‌گیرد؛ اما این بدان معنا نیست که کودکان به خودی خود نژادپرست نیستند.
آنها مطالعات این موضوع را در کودکان زیر سه سال و حتی نوزادان شناسایی کرده اند، به گونه‌ای که آنها چهره‌هایی را ترجیح می‌دهند که با نژاد خود مطابقت داشته باشد. کارشناسان موافقند که تعصب نژادی به وضوح در سن، حدود سه سالگی ظاهر میشود، در سن هشت سالگی به اوج خود می‌رسد و سپس به تدریج کاهش می‌یابد.
سوال مهم این است که چقدر باید والدین را به خاطر این سوگیری سرزنش کنیم. تعدادی از مطالعات به شباهت‌های قوی بین نگرش‌های نژادپرستانه والدین و فرزندان اشاره کرده اند، در حالی که مطالعات دیگر ارتباط ضعیفی بین نژادپرستی والدین و تعصب نژادی کودکان پیدا کرده‌اند. این ابهام باعث شد که کاروس و همکارانش برای بررسی نحوه تأثیر سوگیری‌های ضمنی و آشکار پدران بر فرزندانشان، با نمونه بزرگی از ۳۱۸ کودک سفیدپوست ۳ تا ۹ ساله به بررسی این موضوع بپردازند.
جزئیات مطالعه
کاروس و تیمش ابتدا از هر دو والدین خواستند به ۲۰ جمله در مورد تعصب نژادی پاسخ دهند (مهاجران، مشاغل ما را می‌گیرند، مهاجران ارزش‌های ناخواسته را به کشور ما منتقل می‌کنند)، سپس محققان به هر کودک عکس ۶ کودک از گروه‌های قومی مختلف را نشان دادند و از آنها خواستند تا نشان دهند که دوست دارند چه کودکی باشند و شبیه او باشند و کودکی را که می‌خواهند به بازی دعوت کنند. بر این اساس میزان تعصب هر کودک را می‌سنجند و در نهایت از بچه‌ها می‌خواهند که برای هر کدام ویژگی‌هایی قائل شوند.
نتایج مطالعه
کاروس و همکارانش دریافتند که والدینی که فرزندانشان سطوح بالایی از سوگیری را نشان می‌دهند، به طور قابل‌توجهی بیشتر از دیگران سوگیری صریح و ضمنی دارند. کاروس می‌گوید: سوگیری نژادی باید از طریق برنامه‌های پیشگیری که هم برای کودکان و هم برای بزرگسالان اعمال میشود، مورد توجه قرار گیرد.
توصیه‌هایی برای والدین
مطالعه کاروس و همکارانش حاکی از آن است که والدینی که می‌خواهند سطح تحمل فرزندان خود را بالا ببرند چند نکته را رعایت می‌کنند و این موارد نه تنها برای پرهیز از اظهارات تحقیرآمیز و صریح نیست، بلکه استفاده از عباراتی است که ممکن است آنها را کوچک بدانند. کاروس پیشنهاد می‌کند آشکارا و با هم درباره فرهنگ‌ها و کشور‌های دیگر صحبت کنند، تلویزیون و فیلم‌ها را در کانال‌های کشور‌های مختلف تماشا کنند، یا غذاهای سایر کشورها را بخورند.
یادگیری تنوع و تفاوت، کلید غلبه بر نژادپرستی و تعصب است و این امر با انتقال اهمیت حفظ ارزش‌های جهانی انسانی، بردباری و نیکی به زندگی ما انجام میشود.
پدران ابزار قدرتمندی برای انتقال تعصبات نژادی به فرزندانشان هستند. جوزپه کاروس، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه رم تره در ایتالیا، می‌گوید که انتقال عقاید نژادپرستانه نه تنها از طریق اقدامات صریح والدین، بلکه از طریق باورهای ناخودآگاه و رفتار‌های کلیشه‌ای آنها نیز صورت می‌گیرد؛ اما این بدان معنا نیست که کودکان به خودی خود نژادپرست نیستند.
آنها مطالعات این موضوع را در کودکان زیر سه سال و حتی نوزادان شناسایی کرده اند، به گونه‌ای که آنها چهره‌هایی را ترجیح می‌دهند که با نژاد خود مطابقت داشته باشد. کارشناسان موافقند که تعصب نژادی به وضوح در سن، حدود سه سالگی ظاهر میشود، در سن هشت سالگی به اوج خود می‌رسد و سپس به تدریج کاهش می‌یابد.
سوال مهم این است که چقدر باید والدین را به خاطر این سوگیری سرزنش کنیم. تعدادی از مطالعات به شباهت‌های قوی بین نگرش‌های نژادپرستانه والدین و فرزندان اشاره کرده اند، در حالی که مطالعات دیگر ارتباط ضعیفی بین نژادپرستی والدین و تعصب نژادی کودکان پیدا کرده‌اند. این ابهام باعث شد که کاروس و همکارانش برای بررسی نحوه تأثیر سوگیری‌های ضمنی و آشکار پدران بر فرزندانشان، با نمونه بزرگی از ۳۱۸ کودک سفیدپوست ۳ تا ۹ ساله به بررسی این موضوع بپردازند.
جزئیات مطالعه
کاروس و تیمش ابتدا از هر دو والدین خواستند به ۲۰ جمله در مورد تعصب نژادی پاسخ دهند (مهاجران، مشاغل ما را می‌گیرند، مهاجران ارزش‌های ناخواسته را به کشور ما منتقل می‌کنند)، سپس محققان به هر کودک عکس ۶ کودک از گروه‌های قومی مختلف را نشان دادند و از آنها خواستند تا نشان دهند که دوست دارند چه کودکی باشند و شبیه او باشند و کودکی را که می‌خواهند به بازی دعوت کنند. بر این اساس میزان تعصب هر کودک را می‌سنجند و در نهایت از بچه‌ها می‌خواهند که برای هر کدام ویژگی‌هایی قائل شوند.
نتایج مطالعه
کاروس و همکارانش دریافتند که والدینی که فرزندانشان سطوح بالایی از سوگیری را نشان می‌دهند، به طور قابل‌توجهی بیشتر از دیگران سوگیری صریح و ضمنی دارند. کاروس می‌گوید: سوگیری نژادی باید از طریق برنامه‌های پیشگیری که هم برای کودکان و هم برای بزرگسالان اعمال میشود، مورد توجه قرار گیرد.
توصیه‌هایی برای والدین
مطالعه کاروس و همکارانش حاکی از آن است که والدینی که می‌خواهند سطح تحمل فرزندان خود را بالا ببرند چند نکته را رعایت می‌کنند و این موارد نه تنها برای پرهیز از اظهارات تحقیرآمیز و صریح نیست، بلکه استفاده از عباراتی است که ممکن است آنها را کوچک بدانند. کاروس پیشنهاد می‌کند آشکارا و با هم درباره فرهنگ‌ها و کشور‌های دیگر صحبت کنند، تلویزیون و فیلم‌ها را در کانال‌های کشور‌های مختلف تماشا کنند، یا غذاهای سایر کشورها را بخورند.
یادگیری تنوع و تفاوت، کلید غلبه بر نژادپرستی و تعصب است و این امر با انتقال اهمیت حفظ ارزش‌های جهانی انسانی، بردباری و نیکی به زندگی ما انجام میشود.
منبع: المرسال
مرجع : باشگاه خبرنگاران
