طناب فیل (باور)

مثل امضای دوم!
بعضی چک ها دو امضا دارند و تا امضای دوم نباشد، نقد نمی شوند؛ حتی اگر به جای امضای دوم تمام اهل بازار هم امضا کنند، هیچ فایده ای ندارد. بانک فقط صاحب امضا را می شناسد.
حال، اتفاقاتی که برای من و تو در زندگی قرار است بیفتد مثل چک دو امضا می ماند؛ یک امضای آن خواست ماست و یک امضای دیگرش خواست خداست؛ تا او نخواهد هیچ امکان ندارد، هر چند همه بخواهند.
«در نیفتد هیچ برگی از درختبی قضا و حکم آن سلطان بخت»
پس اگر کسی تو را تهدید کرد و گفت: آبرویت را می ریزم. سکه یک پولت می کنم. کاری می کنم که سنگ روی یخ شوی. بلایی سرت می آورم که مرغ های آسمان به حالت گریه کنند...
هیچ نترس! چون این چک دو امضا دارد، و امضای دوم مال خداست؛ یعنی او هم باید بخواهد تا آبروی تو ریخته شود، و او یا نمی خواهد یا اگر هم بخواهد هرچه باشد به سود توست.
«هر چه آن خسرو کند شیرین بود»
درست مثل آن مادر روستایی که کنار چشمه ظرف های مسی را اول گل مالی می کند و همین کار ظرف ها را شفاف می کند.
خدا هم گاهی ما را گل مالی می کند؛ اما این به خاطر آن است که یک شفافیت و نورانیتی بدهد.
پس، در هر حال سود با توست، فقط به یک شرط؛ آن هم این که تو از راه صحیح و صواب فاصله نگیری بلکه دقیقاً به وظیفه خود عمل کنی.
و به همین خاطر بود که وجود نازنین سیدالشهدا(ع) در روز عاشورا پیوسته می فرمود:
«ما شاء الله»یعنی هر چه خدا خواست، همان می شود.
یعنی یزید و هواداران او تنها حق یک امضا را دارند، و آن ها امضا کردند تا من خوار و خفیف شوم، اما کافی نیست؛ یعنی تا امضای دوم که همان خواست خداست نباشد هیچ امکان ندارد.
و راستی اگر همین حقیقت در زندگی ما وارد شود، چه آرامشی به دست می آید.
یعنی انسان باور کند که هیچ اتفاقی در زندگی ما نمی افتد و هیچ کس نمی تواند به ما آسیبی برساند مگر آن که خدا بخواهد.
و اگر خدا بخواهد سراسر سود و سعادت است.
«تا نخواهد او، نخواهد هیچ کس»