فراموشی روانی ناگهانی؛ علل و راه درمان

فراموشی روانی ناگهانی یک اختلال روانی ناگهانی است که با عملکرد غیرطبیعی حافظه بدون وجود آسیب ساختاری در مغز یا نبود یک علت نوروبیولوژیکی شناخته شده مشخص می‌شود.
 

این امر باعث جلوگیری از برخی رویدادها، اغلب مربوط به استرس، ضربه یا اثرات استرس و ضربه شدید بر مغز می‌شود.

انواع فراموشی روانی
انواع مختلفی از اختلال حافظه روانی وجود دارد:
موضوعی: به یاد نیاوردن مکان و رویداد‌های یک دوره زمانی خاص.
تعمیم یافته: از دست دادن کامل حافظه، از جمله مواردی مانند هویت و تاریخچه زندگی که بسیار نادر است.
فوگ تجزیه ای: شما بیشتر یا تمام اطلاعات شخصی خود را فراموش می‌کنید و ممکن است سرگردان شوید یا به مکان‌هایی سفر کنید که معمولاً نمی‌روید و ممکن است در موقعیت‌های طولانی مدت هویت جدیدی پیدا کنید.

علل فراموشی روانی
فراموشی روانی یا تجزیه‌ای با استرس شدید مرتبط است که ممکن است در اثر حوادث آسیب زا مانند جنگ، سوء برخورى، تصادفات یا بلایا ایجاد شود.
فرد ممکن است تروما را تجربه کرده باشد یا به تازگی شاهد آن بوده باشد و ممکن است با ژنتیک مرتبط باشد، زیرا بستگان نزدیک اغلب احتمال ابتلا به فراموشی را دارند.

تفاوت بین فراموشی روانی و پزشکی
فراموشی روانی با از دست دادن حافظه ناشی از مشکلات پزشکی، مانند بیماری، سکته، یا آسیب مغزی متفاوت است. در مورد فراموشی ناشی از پزشکی، بازیابی خاطرات نادر است و معمولاً روندی آهسته و تدریجی است. اکثر موارد فراموشی روانی نسبتا کوتاه هستند. اغلب اوقات، خاطرات به طور ناگهانی و به طور کامل با تحریک حافظه توسط چیزی در اطراف فرد یا با درمان باز می‌گردند.

افراد مبتلا به فراموشی پزشکی از، از دست دادن حافظه خود ناراحت هستند، در حالی که اکثر افراد مبتلا به فراموشی روانی نگران از دست دادن ناگهانی حافظه نیستند.

رویکرد درمانی فراموشی روانی به فرد و شدت علائم بستگی دارد. درمان شامل ترکیبی از موارد زیر است:
روان درمانی: روان درمانی که گاهی اوقات «گفتگودرمانی» نامیده می‌شود، درمان اصلی اختلالات اسکیزوفرنی است.

درمان شناختی رفتاری: بر تغییر الگو‌های فکری، احساسات و رفتار‌های مضر تمرکز دارد.

حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم: این تکنیک برای درمان افرادی طراحی شده است که از کابوس‌های مداوم، فلاش بک‌ها و سایر علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) رنج می‌برند.

رفتار درمانی دیالکتیکی: این درمان برای افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی شدید (که می‌تواند شامل علائم اسکیزوفرنی باشد) در نظر گرفته شده است و اغلب پس از تجربه آزار یا ضربه در فرد رخ می‌دهد.

خانواده درمانی: این به آموزش خانواده در مورد این اختلال کمک می‌کند و به اعضای خانواده کمک می‌کند تشخیص دهند که آیا علائم بیمار برگشته است یا خیر.

درمان‌های خلاق (هنر یا موسیقی درمانی): این روش‌های درمانی به بیماران اجازه می‌دهند افکار، احساسات و تجربیات خود را در محیطی امن و خلاقانه بیان کنند.

تکنیک‌های مدیتیشن و آرام سازی: به مقابله بهتر با علائم گسستگی و افزایش آگاهی آن‌ها از حالات درونی کمک می‌کند.

هیپنوتیزم بالینی: از آرامش شدید، تمرکز و توجه متمرکز برای دستیابی به وضعیت متفاوتی از هوشیاری استفاده می‌کند و به افراد اجازه می‌دهد تا افکار، احساسات و خاطراتی را که از ذهن خودآگاه خود پنهان می‌کنند کشف کنند.

داروها: مانند دارو‌های ضد افسردگی یا دارو‌های ضد اضطراب.

برای اکثر افراد مبتلا به فراموشی روانی یا تجزیه ای، حافظه در نهایت گاهی به آرامی و گاهی ناگهانی باز می‌گردد، اما در برخی موارد، فرد هرگز نمی‌تواند به طور کامل خاطرات از دست رفته را بازیابی کند.

به همین دلیل مهم است که هر مشکل فراموشی تجزیه‌ای را در سریع‌ترین زمان ممکن درمان کنید و هر مشکل یا عارضه دیگری مانند افسردگی، اضطراب یا سوء مصرف مواد را درمان کنید.