پنجشنبه ۹ فروردين ۱۴۰۳ - 28 Mar 2024
تاریخ انتشار :
جمعه ۱ بهمن ۱۴۰۰ / ۱۴:۲۵
کد مطلب: 57179
۰

چگونه از زندگی راضی شویم؟

چگونه از زندگی راضی شویم؟
مژده شریعتمداری، روانشناس مثبت گرا در برنامه صبح پارسی شبکه جام جم،گفت: رفتارهای مخرب داشتن در ارتباطات و باورهای مخربی که گاهی داریم ممکن است از هم گسستگی ایجاد کند؛ مثل رقابت ناسالم.
 
وی ادامه داد: یکی از زمان‌هایی که ما شروع به رقابت ناسالم می‌کنیم زمانی است که شناخت نامناسبی که از توانایی‌ها و استعدادهای خود داریم. اگر نسبت به توانمندی‌های خود شناخت داشته باشیم به جای رقابت داشتن سعی می‌کنیم گفت‌وگوهای سازنده داشته باشیم و از تفاوت‌هایمان با دیگران حرف می‌زنیم.

این روانشناس تصریح کرد: رفتارهای مخرب و پیونددهنده در وجود هر انسانی وجود دارد؛ رفتارهایی مثل انتقاد و عیب جویی می‌تواند رابطه‌های ما را در سطحی تخریب کند.

شریعتمداری بیان داشت: در زمانی که می‌خواهیم عیب کسی را در رقابت متوجه شویم باید ببینیم مبادا آن عیب در وجود خودمان هم باشد. گاهی تصویر خودمان را در دیگران می‌بینیم و از آن بدمان می‌آید؛ ابتدا باید کاستی‌های خودمان را شناسایی کنیم و آنها را رفع کنیم.
وی ابراز کرد: افرادی که زیرآب دیگران را می‌زنند و مسیر رشد را برای دیگران مسدود می‌کنند روابط اجتماعی سالمی نداشته و دوستان همدمی هم ندارند.

این روانشناس متذکر شد: اینکه ما مقطعی از موفقیت‌های آنها را در سطح اجتماع می‌بینیم باید خلوت آنها را هم مورد توجه قرار داد. اغلب افرادی که به مشاورها و روانشناس مراجعه می‌کنند در جامعه موفق هستند اما در خلوت میزان رضایت پایینی از زندگی دارند.

میزانی که ما رضایت از زندگی داریم بستگی مستقیمی به این دارد که چقدر با فضیلت‌های زندگی‌مان زندگی می‌کنیم. عمر ما محدود است و همه رشدهای ما تمام می‌شود ولی کیفیت عبور ما از این مسیر بسیار مهم است.

شریعتمداری یادآور شد: روابط مخرب داشتن آنقدر می‌تواند مخرب باشد که می‌تواند در سطح روابط خانوادگی افراد نیز تاثیرگذار باشد. یکی از آرمانها و آرزوهای انسان جاودانگی است و هیچ چیز مثل نام نیکویی که از انسان بر جای بماند نمی‌تواند او را جاودانه کند.

این روانشناس عنوان کرد: هرچقدر شناخت دقیق تری نسبت به مسیر پیش رویمان داشته باشیم بیشتر احساس آرامش را تجربه می‌کنیم. وقتی بدانیم در مسیر هدف خودمان هستیم باید مطمئن باشیم که راه درستی را می‌رویم گاهی زودتر به اهدافمان می رسیم.
وی افزود: گاهی دیرتر اما مهم این است که مسیر را با سلامت طی کرده و نسبت به مقصد شناخت دقیقی داشته باشیم. شاید به بعضی از موفقیت‌های ظاهری هم نرسیده‌ایم اما روابط سالم، همراهی خانواده و دوستان را داشته و حالمان خوب بوده است و همین یعنی گنج عافیت.

شریعتمداری گفت: گاهی آدم سعی می‌کند به دنبال علایقش برود، باید توانایی‌های خودمان را بنویسیم و علایقمان را هم مشخص کنیم تا برایند آن بشود تجربه یک حال خوب.

این روانشناس خاطرنشان کرد: وقتی موفقیت کسی را می‌بینیم مسیری که او طی کرده است را در نظر نمی‌گیریم که مسیر پر پیچ و خمی را طی کرده و رابطه‌های مخرب را هم دیده‌ است.

نباید دنبال آن باشیم که جایی قرار بگیریم که رقابت‌های ناسالم وجود ندارند؛ زیرا رقابت‌های ناسالم توانایی‌های ما را متبلورتر کرده و به ما نشان می‌دهند که چطور قدم‌های بهتر و درست تری برداریم و رفتارهای ناسالمی که دیگران را ناراحت می‌کند کنار بگذاریم.

شریعتمداری اظهار داشت: شبکه‌های اجتماعی ویترینی را از زندگی افراد نشان می‌دهد و فارغ از اینکه این ویترین خوب یا بد است باید حواسمان باشد که فکر نکنیم با اینکه کسی چند پله بالا رفته بازی ما تمام شده است بلکه بازی ما همچنان ادامه داشته است.

وی ابراز داشت: لحظه‌ای غافل از این نباشیم که زندگی برای همه رنج دارد و این رنج ها برای شناختن ویژگی‌ها و ظرفیت‌های ماست و اینکه گاهی بفهمیم مسیری که آمده ایم با ذات ما همسو نبوده و می‌توانیم مسیرمان را تغییر دهیم.
 
نام شما

آدرس ايميل شما
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود
  • نظرات پس از تأیید مدير حداكثر ظرف 24 ساعت آينده منتشر می‌شود

دربارۀ تاثیرات عجیب «ترس از پشیمانی»
چگونه با ذهن آگاهی حواس کودکان مان را جمع کنیم؟
تقاضا برای سلب اختیار تشخیص اختلال اسکیزوفرنی توسط روانشناسان بالینی!
چرا نباید برای جلب محبت یا عشق التماس کنیم؟
ویژگی‌های یک اردو مطالعاتی خوب چیست؟
چطور از فکر کردن بیش از حد به یک موضوع جلوگیری کنیم؟
نوجوانان آمریکایی بدون تلفن همراه احساس بهتری دارند
من با دروغ گفتن و آه وناله پول درمیارم
افراد کمال‌گرا چه ویژگی‌هایی دارند؟
كودكان را قرباني حرف مردم نكنيد
خودبیمارانگاری از خود بیماری مرگبارتر است!
راه‌ درمان تب بالای تمایل به عمل‌های زیبایی چیست؟
زندگی آنقدر ابدی نیست که هر روز بتوان مهربان بودن را به فردا موکول کرد